Bu çalışmanın konusu; pandemi süreciyle dijitalleşen Türkiye yükseköğretimdeki tiyatro eğitimidir. Değişen dünya tiyatro disiplinini doğrudan etkilemektedir ve eğitim sorunları global, ulusal ve bölgesel ölçekte olmak üzere her geçen gün akademik alanı değişime zorlamaktadır. Çalışma kapsamında; dijitalleşmenin tiyatro eğitiminde tarih/teori/eleştiri, oyunculuk, dramatik yazarlık ve tasarım alanlarında yansımasına dair sorular sorulması, Türkiye yükseköğretimi odaklı öneriler sunulması amaçlanmaktadır. Çalışmada; 'sezgisel sorgulama' ile pandemiye ilişkinin yaşanan tecrübenin akademik alandaki etkisinin anlamı ve önemi üzerine düşünülmektedir. Nitel araştırmanın doküman analizi yöntemiyle veriler toplanarak 'kişisel bağ ve deneyim' stratejisi ile öneriler sunulmaktadır.
The subject of this paper is theater education in higher education in Turkey which digitized during the pandemic. The changing circumstance around the world is also affecting the discipline of theatre and academia is forced to find global, national, and regional solutions to these new problems about theatre education. In the scope of this study, it is intended to ask questions about the reflection of digitalization in theater education after the pandemic in the fields of history/theory/criticism, acting, playwriting, and stage design and to serve suggestions that focus on Turkey's higher education. In the study it is contemplated on the meaning and importance of pandemic that affected the academic field by 'heuristic inquiry'. Data is collected through the document analysis method of qualitative research and suggestions are presented with the strategy of 'personal bond and experience'.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2021 |
Gönderilme Tarihi | 3 Ağustos 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Sayı: 5 |