Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

DİCK, CAREY VE CAREY MODELİ’NE İLİŞKİN BİR DEĞERLENDİRME

Yıl 2017, , 52 - 75, 09.11.2017
https://doi.org/10.29065/usakead.320073

Öz

Öğretim tasarımı genel
olarak belirli genel ve özel hedefler üzerine yapılandırılmış bir konunun
işlenişiyle ilgili tüm öğelerin planlanmasıyla ilişkilidir.  Eğitimdeki farklı yaklaşımlar, öğretim
tasarımı için de farklı pek çok modelin gelişmesini etkilemiştir. Dick, Carey
ve Carey Modeli de bu modellerden biridir. Bu model 1968 yılında
yapılandırılmış olmasına rağmen, farklı yıllarda, model üzerinde Dick, Carey ve
Carey tarafından değişiklikler yapılmıştır.



Bu çalışmada, Dick,
Carey ve Carey Öğretim Tasarımı Modeli’nin 0basamaklarına uygun olarak Sınıf
Öğretmenliği programı VI. Dönem (III. Sınıf, Bahar Dönemi) öğrencileriyle “Sınıf
Yönetimi” dersinde bir uygulama gerçekleştirilmiş, çeşitli veri toplama
teknikleri kullanılarak modelin öğrenci başarısına etkisi incelenmiştir.  

Kaynakça

  • Akgün, Ö. (2002). “Öğretim Tasarımının Kurtarılmaya İhtiyacı Var mı?” Eğitim Bilimleri ve Uygulama. Vol:1 ss.133-143.
  • Dick, W. (1996). “The Dick and Carey Model:Will It Survive the Decade?” ETR&,D, Vol. 44, No. 3, pp, 55~53
  • Dick, W. & Carey, L.& Carey, O.J. (2001). The Systematic Design of Instruction. Newyork: Longman
  • Doğan, H. (1997). Eğitimde Program ve Öğretim Tasarımı, Ankara: Önder Matbaacılık. Gagnè, R. (1985). The Conditions of Learning (4th ed.). New York: Holt, Rinehart & Winston. Gagnè, R. M., Briggs, L., & Wager, W. W. (1992). Principles of Instructional Design. Fort Worth. Texas: Harcourt, BraceJovanovich. Gürol, M. ve Atıcı, B. (2001). “Nesnelci Öğretim Yaklaşımlarından Oluşturmacı Öğrenme Yaklaşımlarına Doğru İnternet Tabanlı Uzaktan Eğitime Yönelik Gelişimsel Bir Model önerisi” Bilişim Teknolojileri Işığında Eğitim Bildiriler Kitabı. Ankara. ss. 177-183.
  • İpek, İ (2002). “Bilgisayarla Öğretimde (BÖ) Temel Kavramlar: Tasarım, Uygulama ve Yöntemler için Çerçeve Model” Anadolu Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Sempozyumu, Eskişehir 23-25 Mayıs 2002.
  • Jonassen, D. (tarihsiz) “There is no need to reclaim the fiel of ID: It’s just growing. Division of Instructional Development Newsletter.” www.ittheory.com/jonessen 1. htm. (2008).
  • Kemp E. J. ve Morrison R. G. (2004), Designing effective instruction. USA: Macmillan College Publishing Company. Merill, D. Drake, L. Lacey, M. Pratt, J. (1996). “Reclaiming Instructional Design.“ Educational Technology, Vol: 36 ss. 5-7. Sweetin, J. (2005) ‘Instructional Design Basics’ Pitt Community College www.pittcc.edu/lti/Instructional_Design_Basics_Instructor_Guide.pdf
Toplam 7 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Elif Esmer Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 9 Kasım 2017
Gönderilme Tarihi 8 Haziran 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017

Kaynak Göster

APA Esmer, E. (2017). DİCK, CAREY VE CAREY MODELİ’NE İLİŞKİN BİR DEĞERLENDİRME. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3(3), 52-75. https://doi.org/10.29065/usakead.320073

open-access-logo-png-transparent.png  by.png     wilson-1024x270.png

Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisinde yayımlanan makaleler, Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY 4.0) ile lisanslanmıştır.