SÜRDÜRÜLEBİLİR YAKLAŞIMLARA BİR ÖRNEK OLARAK BİYOESASLI MALZEMELERİN TEKSTİL VE MODA TASARIMI ALANLARINDA KULLANIMI

Yıl 2019, Cilt: 12 Sayı: 2, 111 - 121, 31.12.2019

Derya Meriç

Öz

Günümüzde;
yeni buluşlar, gelişen teknolojiler, hızlanan yaşam şekilleri gibi dinamiklerin
etkisiyle ihtiyaç kavramının tanımı farklılaşmıştır. Bunun etkilerini ise
tüketim hızındaki artış ve tüketim alışkanlıklarındaki değişimlerde gözlemlemek
mümkündür. Öte yandan, yeryüzündeki doğal kaynakların azalması, türlerin yok
olma tehlikesi, giderek artan atık birikimleri gibi nedenler sürdürülebilir bir
yaşam ihtiyacının önemini gündeme getirmiş ve sürdürülebilirlik kavramının
farkındalığının artmasına yol açmıştır. Tekstil ve moda tasarımı alanları ise
sahip oldukları dinamikler ile tüketim açısından önemli bir yere sahiptir. Bu
noktada, sürdürülebilirlik odaklı yaklaşımların ve çözümlerin gündeme gelmesi
olası bir sonuç olmakla birlikte aynı zamanda bir gerekliliktir. Biyoesaslı
malzemelerin tekstil ve moda tasarımı alanlarında kullanımını ise bu bağlamda
değerlendirmek mümkündür. Bu çalışmada, erişilebilen kaynaklar doğrultusunda
tekstil ve moda tasarımı alanlarında kullanılan biyoesaslı malzemelerin neler
olduğu, sahip oldukları potansiyeller, avantaj ve dezavantajları ile mevcut ve
olası kullanım alanlarına değinilmektedir. Bununla birlikte, bu malzemelerin
tekstil ve moda tasarımı alanlarında sunacağı alternatif tasarım yaklaşımları
ve çözümleri üzerinde durulmakta ve mevcut tasarım örneklerin üzerinden
değerlendirme yapılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Biyoesaslı malzemeler, Biyoplastik, Biyoatık, Yaşayan Malzemeler, Biyobozunurluk, Sürdürülebilirlik, Tekstil ve Moda Tasarımı

Kaynakça

• Ashter, S. A. (2016). Introduction to bioplastics engineering. Elsevier: William Andrew, Oxford.Bishop, M. (2016). The Sustainable Fashion Paradox Solved? How Bio-design can answer the environmental and sustainability issues of the 21st-century fashion industry. Leiden University (Master's thesis). Leiden.Brundtland, G. Harlem; Our Common Future, Earth and Us. Population-Resources-Environment-Development içinde, Tolba, M. K. & Biswas, A. K. (Ed.), Butterworth Heinemann Ltd. Oxford, 1991, s. 29-31.Dent, A. & Sherr, L. (2014). Material innovation: product design. London: Thames & Hudson.Chien, C. C. Chen, C. C. Choi, M. H. Kung, S. S. & Wei, Y. H. (2007). Production of poly-β-hydroxybutyrate (PHB) by Vibrio spp. isolated from marine environment. Journal of Biotechnology, 132(3), 259-263.Europian Biomass Industry Association (EUBIA) Website: http://www.eubia.org/cms/wiki-biomass/biowaste/ Erişim: 03.05.29019Europian Bioplastics Association Website: https://www.european-bioplastics.org/new-market-data-the-positive-trend-for-the-bioplastics-industry-remains-stable/ Erişim: 03.05.2019Faruk, O. Bledzki, A. K. Fink, H. P. & Sain, M. (2012). Biocomposites reinforced with natural fibers: 2000–2010. Progress in polymer science, 37(11), 1552-1596.Fletcher, K., & Grose, L. (2012). Fashion and sustainability: design for change. Laurence King, London. s.12.Fletcher, K. Tham M.(2015). “Routledge Handbook of Sustainability and Fashion” Routledge, New York. s.132.Franklin, K. & Till, C. (2018). Radical matter: Rethinking materials for a sustainable futures. Thames & Hudson, London. s.10.Innovation in Textiles Website: https://www.innovationintextiles.com/designers-choice-biobased-textile-innovation/ Erişim: 03.05.3019Karana, E. Barati, B. Rognoli, V. Der Laan, V. & Zeeuw, A. (2015). Material driven design (MDD): A method to design for material experiences. International journal of design, 9(2), 35-54.Kengkhetkit, N. & Amornsakchai, T. (2014). A new approach to “Greening” plastic composites using pineapple leaf waste for performance and cost effectiveness. Materials & Design, 55, 292-299.Markström, E. Bystedt, A. Fredriksson, M. & Sandberg, D. (2016). Use of bio-based building materials: perceptions of Swedish architects and contractors. In Forest Products Society International Convention: 26/06/2016-29/06/2016. Meriç, D. & Önlü, N. (2018). Tekstil ve Moda Tasarımında Bir Aktarım Aracı Olarak Biyotasarım Kavramı: Yeni Bir Trend mi Yoksa Bir Gereklilik mi? IMFARTS 3. Uluslararası Akdeniz’de Güzel Sanatlar Sempozyumu ve Kültür Sanat Çalıştayı, Antalya, Türkiye, s. 247-256.Myers, W. & Antonelli P. (2012). Bio design: nature, science, creativity. Thames & Hudson, London.Niinimäki, K. (2006). “Ecodesign and Textiles”, Research Journal of Textile and Apparel, Cilt:10, Sayı:3, s.67-75.Reddy, N. & Yang, Y. (2009). Natural cellulose fibers from soybean straw. Bioresource technology, 100(14), 3593-3598.Reddy, N. & Yang, Y. (2005a). Biofibers from agricultural byproducts for industrial applications. Trends in Biotechnology, 23(1), 22-27.Reddy, N. & Yang, Y. (2005b). Structure and properties of high quality natural cellulose fibers from cornstalks. Polymer, 46(15), 5494-5500.Reddy, N. & Yang, Y. (2009). Natural cellulose fibers from soybean straw. Bioresource technology, 100(14), 3593-3598.Ricchetti, M. (2017). Neo-materials in circular economy. Fashion, Edizioni Ambiente, Milano, s. 14.Saravana B. D. & Mohan K. G. C. (2010). Potential use of natural fiber composite materials in India. Journal of Reinforced Plastics and Composites, 29(24), 3600-3613.Textile Exchange Website http://textileexchange.org/wp-content/uploads/2017/05/TE-PFM-BioBased_Synthetics.pdf Erişim: 03.05.29019Thompson, R. (2014). Manufacturing processes for textile and fashion design professionals. Thames & Hudson, London. s. 519, 528, 531.