AİLE HEKİMLİĞİ UYGULAMASINDA HİZMET SUNUCULARIN MEMNUNİYET DÜZEYLERİNİN DEMOGRAFİK ÖZELLİKLER AÇISINDAN FARKLILIKLARI

Yıl 2018, Cilt: 4 Sayı: 1, 94 - 108, 26.04.2018

Aykut Ekiyor , Hasan Hüseyin Uyanık

Öz

Aile
hekimliği, gelişmiş ülkelerin tamamına yakınında tercih edilip uygulanan
birinci basamak sağlık hizmeti şeklidir. Ülkemizde birinci basamak sağlık
hizmetlerinin çağdaş bir yaklaşımla yeniden düzenlenmesi ve tüm toplum
bireyleri tarafından tercih edilebilir şekilde sunulması için bu çağdaş
hizmetin özgün bir modeli oluşturulmuş ve uygulamaya konmuştur. Aile hekimi, aile sağlığı merkezini yönetmek, birlikte
çalıştığı ekibi denetlemek ve hizmet içi eğitimlerini sağlamak, Sağlık
Bakanlığınca yürütülen özel sağlık programlarının gerektirdiği bireye yönelik
sağlık hizmetlerini yürütmek, kendisine kayıtlı bireyleri bir bütün olarak ele
alıp, bireye yönelik sağlık hizmetlerini bir ekip anlayışı içinde sunmaktadır.

Bu çalışmada, Kars İli ve çevresinde
uygulanmakta olan aile hekimliği modelinden yola çıkılarak; hizmet
sunucularının memnuniyet düzeyi ölçülmeye çalışılmıştır. Bununla birlikte
hizmet sunucularının demografik özellikleri ile memnuniyet düzeyleri arasındaki
farklılıkların ortaya konması hedeflenmiştir.

Kars İlinde, aile hekimliği modeli sisteminde yer alan hizmet sunucusu
60 kişiye, iki bölüm ve 18 sorudan oluşan memnuniyet anketi uygulanmıştır. Elde
edilen veriler istatistiksel paket programına girilerek analizleri yapılmış ve
sonuçlar değerlendirilmiştir. Araştırma
sonuçlarına göre aile hekimliği modelinden hizmet sunucularının memnuniyetleri ile
demografik özellikleri açısından farklılıkları olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Sağlık Hizmetleri, Aile Hekimi, Aile Sağlığı Elemanı, Aile Hekimliği Modeli, Aile Hekimi Memnuniyeti, Kars, Türkiye

DIFFERENCE IN SATISFACTION LEVEL IN TERMS OF DEMOGRAPHIC FEATURES OF SERVICE PROVIDERS IN THE FAMILY PHYSICIAN APPLICATION

Öz

Family
practice is a primary care health service preferred and applied in nearly all
of the developed countries. In our country, to contemporarily reorganize and
presented to be preferred by all citizens, the primary care health service has
been created and put into effect in a unique model. The family physician is to
administer the family health center, inspect the team he/she works with and
provide in-service training, carry out health services directed to
individuals necessitated from special health programs conducted by the Ministry
of Health, approach to the individuals registered to him/her as a whole,
perform health services in a team percept.

In this
study, level of satisfaction of the service providers based on the family
physician model applied in the Kars province and its surroundings have been
admeasured. Additionally, it is aimed to find out the difference between the
demographic features and the level of satisfaction of the service providers.

A satisfaction questionnaire, consisting of
two sections and 18 questions, has been conducted to 60 service provider
participants partaking in the family physician model system in the Kars
province. The results of the data has been analyzed and evaluated by a
statistical package program. According to the research results, a significant
difference has not been observed between the satisfaction levels and
demographic features of the service providers in the family physician model.   

Anahtar Kelimeler

Health services, Family Physician, Family Health Personnel, Family Practice Model, Family Physician Satisfaction, Kars, Turkey

Kaynakça

• Ağdemir, H. (2012). Sağlık Sektöründe Aile Hekimliği Yeri ve Önemi ile Hizmetten Yararlananların ve Hizmet Sunanların Memnuniyet Durumu Konusunda Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Çağ Üniversitesi, Mersin.
• Aiken, L.H., Clarke, S.P., Sloane, D.M., Sochalski, J. A., Busse, R., Clarke, H. and others.(2001) Nurses‟ Reports On Hospital Care In Five Countries , Health Affairs, 20 (2): 43-53.
• Akman, M. (2014). Türkiye’de Birinci Basamağın Gücü, Türkiye Aile Hekimliği Dergisi, 18(2): 70-78.
• Algın K. Şahin İ. Top M. (2004). Türkiye’de Aile Hekimlerinin Mesleki Sorunları ve Çözüm Önerileri, Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 7(3): 249-275.
• Chaabad, H. (2006). Job Satisfaction, Organizationala Commitment and Turnover Intent Among Nurses Anesthesist in Michigan, Master Thesis, Capella University, Michigan.
• Chuang A.W., M.D., Ling F.W. (2009). Gynecology for the Primary Care Physician, Springer Press.
• Clever, L.H. (2002). Who is Sicker: Patients or Residents? Residents' Distress and the Care of Patients, Annals of Internal Medicine, 136(5), 391-393. Çalış, S. (2006). Türkiye’de Sosyal Güvenlik Reformu Kapsamında Genel Sağlık Sigortasının İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Dikici, M.F., Kartal, M., Alptekin, S., Çubukçu, M., Ayanoğlu, A.S., Yarı, F. (2007). Aile Hekimliğinde Kavramlar, Görev Tanımı ve Disiplininin Tarihçesi. Tıbbi Eğitim Dergisi, 27: 412-418.
• Ercan, E. (2012). Aile Hekimliği Başucu Kitabı, İstanbul: Selen Yayıncılık. Görpelioğlu, S. (2004). Geçiş Dönemi Eğitim Programı Gerekliliği, Amacı ve Yapısı, Aile Doktorları İçin Kurs Notları, Ankara.
• Günaydın, A. (2007). Aile Hekimlerinin 5510 Sayılı Genel Sağlık Sigortası Kanununu Değerlendirmeleri, Yüksek Lisans Tezi, İÜ Sosyal Bilimleri Enstitüsü İşletme Ana Bilim Dalı Hastane ve Sağlık Kuruluşlarında Yönetim Bilim Dalı, İstanbul.
• Hongoro, C., McPake, B. (2004). How to Bridge the Gap in Human Resources for Health, Lancet, 364, 1451-1456. http://ailehekimi.org/p/ingilterede-aile-hekimligi-ve-genel-pratisyenlik-klinikleri, Erişim Tarihi: 25.04.2018.
• Ilgar, M. (2006). Düzce İli Aile Hekimliği Pre-Pilot Uygulamasının Sahada Görevli Hekimlerce Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• İlgün, G. (2014). Aile Hekimliği Sisteminde Çalışanların Aile Hekimliği Uygulamasına Yönelik Görüş ve Önerileri, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Katz, D.L., Ali, A. (2009). Preventive Medicine, Integrative Medicine, and the Health of the Public,” Institute of Medicine of the National Academies, http://www.iom.edu/∼/media/ Files/Activity%20Files/Quality/IntegrativeMed/Preventive%20Medicine%20Integrative%20Medicine%20and%20the%20 Health%20of%20the%20Public.pdf.
• Kaya, A. (2011). Türkiye ile Bazı OECD Ülkelerinde Sağlık Sistemleri ve Karşılaştırması, Yüksek Lisans Tezi, Marmarmara Üniversitesi, İstanbul.
• Korkmaz, M., Yahyaoğlu, G., Çalışkan, D. (2012). Aile Hekimlerinin Zaman Yönetimi Ve İş Performasının Uygulamaları Olarak İncelenmesi. Akademik Bakış Dergisi, 29: 1-18.
• Mcdaniel, S.H., Campbell, T.L., Hepworth, J., Lorenz, A. (2007). Aile Yönelimli Birincil Bakım, (Çev. Editör. H.Yaman), İstanbul:Yüce Yayınevi. Olesen, F., Dickinson, J., Hjortdahl, P. (2000). General Practice- Time for a New Definition, BMJ, 320: 354- 357.
• Oral A.I. (2002). ABD ve İngiltere Kamu Sağlık Sigortası Programları Üzerine Karşılaştırmalı Bir Değerlendirme. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(2): 61-77.
• Paycı, Ö.S., Ünlüoğlu, G. (2004). Dünyada ve Türkiye’de Aile Hekimliği, Aile Doktorları İçin Kurs Notları, Ankara.
• Resmi Gazete. (2013). 5258 Sayılı Aile Hekimliği Kanunu 25665, Madde: 1. Saatçi, E., Bozdemir, N., Akpınar, E. (2006). Amerika Birleşik Devletleri’nde Aile Hekimliği, Türkiye Aile Hekimliği Dergisi,10(2): 80. Sağlık Bakanlığı. (2018). http://sbu.saglik.gov.tr/Ekutuphane/kitaplar/sagliktadonusum.pdf, (Erişim Tarihi:10.03.2018).
• Saran, U. (2007). Sağlıkta Aile Hekimliğinin Getirdikleri, Aile Hekimliği Dergisi, 1(4): 10-15.
• Sezer, T. (2008). Birinci Basamak Sağlık Hizmetleri Uygulamalarında Bakımda Sürekliliğin Durumu, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi, Uzmanlık Tezi (YUT), Adana.
• Şişman S. (2010). Aile Hekimliği Sistemine Sağlık Çalışanlarının Bakış Açısı. Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, İstanbul. Uysal, F. (2014). Aile Hekimliği Uygulamasının Sağlık Personeli Tarafından Değerlendirilmesi: İzmir İli Konak İlçesi Örneği, Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniveristesi, İstanbul.
• Ünlüoğlu, İ. (2008). Türkiye’de Aile Hekimliği Disiplinin Gelişimi, PRN Aile Hekimliği Dergisi, 2(33): 425-429.
• Terzi, C. (2007). Amerika Birleşik Devletleri Sağlık Sistemi: Sağlık Sistemleri-II, Toplum ve Hekim Dergisi, 22(1-2): 6.
• Türkiye Cumhuriyeti Sağlık Bakanlığı Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı Hıfzıssıhha Mektebi Müdürlüğü. (2010). Sağlık Personeli Memnuniyet Araştırması, Sağlık Bakanlığı Yayın No: 805, Ankara: Opus Basın Yayın Ltd. Şti.
• Yıldırım, S. (1994). Sağlık Hizmetlerinde Harcama ve Maliyet Analizi, Sosyal Sektörler ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü, DPT.
• Wonca. (1991). The Rol Of The General Practitioner/ Family Physician in Health Care Systems: A Statement from Wonca.
• Wonca. (2002). The European Definition of General Practice/Family Medicine. Wonca Europe. Barcelona: Wonca Europe Office Publication.
• George, D., Mallery P. (2003). SPSS for Windows Step by Step: A Simple Quide and Reference. 11.0 update (4th ed.). Boston: Allyn & Bacon.