Bu çalışmada 2013 yılında UNESCO tarafında somut olmayan kültürel miras listesine alınan Türk Kahvesi, coğrafya ilminin esaslarına göre değerlendirilmeye çalışılmıştır. Anadolu’nun iklim koşullarına uygun bir bitki olmadığı halde Türkiye’de çok fazla tüketilen ve Türk Kahvesi adı altında tescillenen bu içecek, Türk insanının günlük ritüellerinin, gelenek ve göreneklerinin de merkezine yerleşmiştir. Anadolu topraklarında yaklaşık olarak 500 yıllık bir geçmişi olan Türk Kahvesini dünyadaki diğer benzerlerinden ayıran en önemli özellik, telvesi ile ikram edilmesi ve pişirme şeklinin diğer kahvelerden farklı olmasıdır. Esas anavatanı bugünkü Etiyopya olan kahvenin Anadolu’ya gelişi Mekke ve Medine’de dini görevlerini yapan hacılar tarafından olduğu tahmin edilmektedir. Osmanlı Devleti’nin başkenti olan İstanbul’a gelmesi ise Yemen Valisi olan Özdemir Paşa tarafından olduğu bilinmektedir.
Sosyal bilimler içinde yer alan pek çok disiplinde Türk kahvesi incelenmiştir. Ortak kültürümüze ait pek çok değeri içeren Türk Kahvesi gerek içildiği mekân gerekse tarihi, davranışsal ve ekonomik yönleri ile beşerî coğrafyanın ilgi alanına girmektedir. Çalışmada Türk Kahvesi coğrafyanın temel unsuru olan mekân ve insan perspektifinden incelenmiştir. Bu amaçla nitel araştırma yöntemlerinden olan doküman analizi yapılmış, konu ile ilgili geniş literatür çalışması yapılmıştır. İthal bir ürün olan kahvenin tüketimindeki hızlı artışa paralel olarak Türkiye’nin iklim şartlarında yetişen bitki kahvelerinin de (menengiç, kendir, çörekotu) son yıllarda oldukça popüler olduğu tespit edilmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 4 Mayıs 2020 |
Gönderilme Tarihi | 20 Şubat 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 5 Sayı: 1 |