RATING PROBLEM IN TELEVISION MEDIA: TROUBLES IN THE MEASUREMENT OF THE RATINGS OF THE TV CHANNELS BROADCASTING IN TURKEY AND SOLUTION PROPOSALS

Yıl 2020, Sayı: 4, 754 - 780, 22.12.2020

Mihalis Kuyucu

https://doi.org/10.47994/usbad.788702

Cited By: 1

Öz

The present study is conducted on the concept of rating that is converted into a significant matter and is the only factor in testing the success of television media as of the nineties, especially when commercial television channels started broadcasting in Turkey. The concept of rating plays an important role in the distribution of advertisements, which are the main sources of income for the television channels. While the high-rated television channels are more likely to encounter more advertisements and thus, a higher commercial success, less-rated channels become commercially unsuccessful. Throughout the world, this situation has also led to a discussion of the rating issue in Turkey. Broadcasting of television program taking low rating is discontinued, channels become obliged to be closed, qualified contents encounter difficulties in reaching audience, and the concept of rating describes generally watching preferences of general groups, all of which have led both sectoral and academic serious discussions about this matter. In the present study, subsequent to a conceptual research conducted on the concept of rating, previous academic and sectoral researches conducted on the audience measuring methods in television media in Turkey are compiled and interpreted. As a result of the interviews made with the youth receiving education at the faculty of communication of the universities, the opinions of the students of the faculty of communication, in other words, media sector personnel of the future, about the rating system in Turkey are depicted. The research is conducted with a critical perspective and an inductive analysis is made on the troubles of the system from the perspective of the youth, who are receiving education at the faculties of communication of the universities, and the solution proposals regarding such troubles are submitted.

Anahtar Kelimeler

Television, Rating, Audience Measurement, Faculty of Communication, Television Broadcasting

TELEVİZYON MECRASINDA REYTİNG SORUNSALI: TÜRKİYE’DE YAYIN YAPAN TV KANALLARININ İZLENME ORANLARININ ÖLÇÜMLENMESİNDE İLETİŞİM EĞİTİMİ ALAN GENÇLERİN GÖZÜNDE YAŞANAN AKSAKLIKLAR VE BU AKSAKLIKLARA YÖNELİK ÇÖZÜM ÖNERİLERİ

Öz

Bu çalışmada Türkiye’de özellikle tecimsel televizyon kanallarının yayına başladığı doksanlı yıllarla beraber önemli bir konu haline dönüşen ve adeta televizyon mecrasının başarısının sınanmasında tek faktör olan reyting kavramı ile ilgili bir araştırma yapılmıştır. Reyting kavramı televizyon kanallarının temel gelir kaynağı olan reklamların dağıtılmasında önemli bir rol oynamaktadır. Yüksek reytingi olan televizyon kanalları daha çok reklam ve dolayısıyla daha yüksek bir ticari başarı ile karşı kalırken düşük reyting alan kanallar ticari bağlamda başarısız olmaktadır. Bu durum dünyada olduğu gibi Türkiye’de de reyting konusunun tartışılmasına neden olmuştur. Düşük reyting alan programların kaldırılması, kanalların kapanmak zorunda kalması, nitelikli içeriklerin hedef kitlelere ulaşmada yaşadığı zorluklar ve ve reyting kavramının genellikle, genel kitlelerin izleme tercihlerini betimlemesi bu konu hakkında hem sektörel hem de akademik anlamda ciddi tartışmalara neden olmuştur. Bu çalışmada reyting kavramı ile ilgili yapılan bir kavramsal araştırmanın ardından Türkiye’de televizyon mecrasında uygulanan izleyici ölçümleme yöntemleri ile ilgili daha önce yapılan akademik ve sektörel araştırmalar derlenerek yorumlanmıştır. Çalışmanın araştırma/uygulama bölümünde üniversitelerin iletişim fakültesi öğrencileri ile yapılan mülakatlar sonucunda iletişim fakültesi öğrencilerinin yani geleceğin medya sektörü çalışanlarının Türkiye’deki reyting sistemi hakkında ki görüşleri betimlenmiştir. Araştırma eleştirisel bir bakış açısıyla uygulanmış ve üniversitelerin iletişim fakültelerinde eğitim gören gençlerin bakış açısıyla sistemin aksaklıkları üzerine bir tümevarımsal analiz yapılmış ve bu aksaklıklara yönelik çözüm önerileri sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Televizyon, Reyting, İleyici Ölçümü, İletişim Fakültesi, Televizyon Yayıncılığı

Kaynakça

• Ayhan, B., & Çavuş, S. (2014). İzleyici Araştırmalarında Değişim: Kullanımlar ve Doyumlardan Bağımlılığa. Selçuk İletişim, 8(2), 32-60.
• Aziz, A. (2007). Televizyon ve Radyo Yayıncılığı. İstanbul: Hiperlink Yayınları.
• Bourdon, J., & Meadel, C. (Dü). (2014). Television Audiences Across the World. Palgrave Macmillan.
• Bulut, E. (2016). Dramın Ardındaki Emek: Dizi Sektöründe Reyting Sistemi, Çalışma Koşulları ve Sendikalaşma Faaliyeti. İletişim(24), 79-100.
• Çetin, K. B. (2016). Televizyon İzleyicisi Kİmdir? Kavramsal Bir Tartışma. Erdem(70), 25-41.
• Demircioğlu, Z., & Atik, A. (2016). Televizyon Haberleri Yoluyla Erkek Egemen Söylemin Yeniden İnşası: Kadın Cinayeti Haberleri Örneği. Atatürk İletişim Dergisi(11), 125-138.
• Eyüboğlu, A. (2012). Türkiye'nin SES'i Değişti. http://www.milliyet.com.tr/cadde/ali-eyuboglu/turkiye-nin-ses-i-degisti-1535492 adresinden alındı
• Güngör, N. (2011). İletişime Giriş. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Hatırnaz, B. (2007). Reyting Gerçeği. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• İlhan, V., & Ünlü, B. (2019). Türkiye'de Televizyon Yayınlarının Türlere Göre İzlenme Oranları: 1995-2010 Yılları Arası Yayınlanan PRogram Türlerinin Reyting Analizi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(62), 1363-1377.
• Kazaz, M., & Özkent, Y. (2016). Televizyon Dizileriyle Eş Zamanlı Olarak Twitter Kullanımı: İletişim Fakültesi Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma. Selçuk İletişim, 9(2), 205-224.
• Kırık, A. M., & Domaç, A. (2014). Sosyal Medya Üzerinden Televizyon Reyting Ölçümlerinin Analizi: Twitter Örneği. The Journal of Academic Social Science(5), 414-430.
• Kocabay-Şener, N., & Güçlü, A. (2018). Türkiye'de Televizyon Dizilerinin "Eko"Sistemi: Eleştirel Ekonomi Politik Bir Değerlendirme Çabası. Uluslararası İletişimde Yeni Yönelimler Konferansı, (s. 280-289). İstanbul.
• Özbek, B., Ayav, T., Yatır, M. N., & Kirişken, B. (2011). Televizyon İzleme Ölçüm Sistemi Tasarımı. EMO Bilimsel Dergi, 1(2), 89-94.
• RTÜK. (2018). Televizyon İzleme Eğilimleri Araştırması - 2018. https://www.rtuk.gov.tr/assets/Icerik/AltSiteler/televizyonizlemeegilimleriarastirmasi2018.pdf adresinden alındı
• RTÜK. (2018). Televizyon İzleme Eğilimleri Araştırması - 2018. https://www.rtuk.gov.tr/assets/Icerik/AltSiteler/televizyonizlemeegilimleriarastirmasi2018.pdf adresinden alındı
• Sarı, Ü., & Erdoğan, C. (2018). Geleneksel Medyadan Yeni Medyaya: İkinci Ekran Üzerine Bir İnceleme. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 5(8), 106-115.
• Severin, W., & Tankard, J. W. (1994). İletişim Kuramları: Kökenleri, Yöntemleri ve Kitle İletişim Araçlarında Kullanımları. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• TAİK. (2019b). Türkiye Televizyon İzleme Ölçümü. http://tiak.com.tr/tv-izleme-olcumu/turkiye-televizyon-izleme-olcumu adresinden alındı
• TİAK. (2019a). Dünyada Televizyon İzleme Ölçümü. http://tiak.com.tr/tv-izleme-olcumu adresinden alındı
• Toker, H., & Altun, D. (2015). Toplumsal Şiddetin Aktarım Yoluyla Yeniden Üretilmesi: Basının Televizyonlaşması Bağlamında Şefika Etik Cinayeti. Selçuk iletişim, 9(1), 115-140.
• Zorlu, Y. (2016). Medyadaki Şiddet ve Etkileri. Humanities Sciences, 11(1), 13-32.