Foundation Of Photo Realism In The Context Of Art Ontology And Its Semantic Dimension

Yıl 2023, Sayı: 11, 235 - 253, 13.05.2023

Adnan Yalım

https://doi.org/10.47994/usbad.1284156

Öz

Photo realism has developed in the Pop-Art movement in the USA in 1960s, and over time has emerged as an understanding of art in its own right. Photo realism, which has increased in popularity over time, continues its existence as an art movement that maintains its influence on an universal scale today. However, photo-realism receives significant criticism in terms of the fact that an existing reality, that is, photography, is reproduced and reflected in picture, is far from authenticity compared to classical art of painting due to the lack of creativity. In this study, the focus is on the authenticity that photo realism carries on its own, in contrast to the criticism directed at photo realism. First, in photo-realism, although the painting is based on photography, the resulting product has a semantic content independent of photography. Because in a world of meaning that ranges from the techniques used by the artist to the material, from his/her personal attitude to his/her style and way of interpretation, photography loses its own existence and turns into a new entity; the mechanical superficiality of photography gains a completely different meaning by re-mixing with the artist's world of emotions and meaning. Briefly, the claim of the study is that photo realism carries an originality and creativity in itself. Based on this claim; after questioning the meaning of photo realism in the context of Contemporary Art ontology, it will be attempted to reveal what the new reality, new understanding of painting, which occurs when the photographic image turns into painting, means in terms of the art of painting.

Anahtar Kelimeler

Realism, Pop-art, Photo-Realism, Art ontology

FOTO REALİZM’İN SANAT ONTOLOJİSİ BAĞLAMINDA TEMELLENDİRİLMESİ VE ANLAMSAL BOYUTU

Öz

FOTO REALİZM’İN SANAT ONTOLOJİSİ BAĞLAMINDA TEMELLENDİRİLMESİ VE ANLAMSAL BOYUTU
Adnan YALIM
Öz
Foto Realizm ya da foto gerçekçilik, 1960’lardan itibaren Amerika’da Pop Art sanat akımı içerisinde gelişerek, zamanla başlı başına bir sanat anlayışı olarak ortaya çıkmıştır. Zaman içerisinde popülaritesi artan foto realizm, bugün için evrensel boyutta etkisini sürdüren bir sanat akımı olarak varlığını devam ettirmektedir. Bununla birlikte var olan bir gerçekliğin yani fotoğrafın, yeniden üretilerek resme yansıtılmasının, yaratıcılık yoksunluğu dolayısıyla klasik resim sanatıyla kıyaslandığında özgünlükten uzak oluşu bakımından foto-realizm önemli eleştiriler almaktadır.
Bu çalışmada, foto realizme yöneltilen eleştirilerin aksine, foto realizmin kendi başına taşıdığı özgünlüğe odaklanılmaktadır. Her şeyden önce foto realizmde resim, her ne kadar fotoğraftan yola çıkılarak yapılmış olsa da, ortaya çıkan ürün fotoğraftan bağımsız anlamsal içerik taşımaktadır. Zira sanatçının kullandığı teknikten malzemeye, kişisel tavrından üslubuna ve yorumlama şekline kadar uzanan bir anlam dünyası içinde, fotoğraf kendi varlığını yitirerek yeni bir varlığa dönüşmekte; fotoğrafın mekanik yüzeyselliği, sanatçının duygular ve anlam dünyasıyla yeniden yoğrularak bambaşka bir anlam kazanmaktadır. Ezcümle çalışmanın iddiası, foto realizmin kendi içinde başlı başına bir özgünlük ve yaratıcılık taşıdığıdır. Bu iddiadan yola çıkılarak; çağdaş sanat ontolojisi bağlamında foto realizmin anlamı sorgulandıktan sonra fotoğrafik imgenin resme dönüşmesiyle ortaya çıkan yeni gerçekliğin, yeni resim anlayışının, resim sanatı açısından ne ifade ettiği ortaya konulmaya çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Pop Art, Foto Realizm, Sanat Ontolojisi

Foto Realizm’in Sanat Ontolojisi Bağlamında Temellendirilmesi Ve Anlamsal Boyutu

Öz

Foto Realizm ya da Foto Gerçekçilik, 1960’lardan itibaren Amerika’da Pop-Art Sanat Akımı içerisinde gelişerek, zamanla başlı başına bir sanat anlayışı olarak ortaya çıkmıştır. Zaman içerisinde popülaritesi artan Foto Realizm, bugün için evrensel boyutta etkisini sürdüren bir sanat akımı olarak varlığını devam ettirmektedir. Bununla birlikte var olan bir gerçekliğin yani fotoğrafın, yeniden üretilerek resme yansıtılmasının, yaratıcılık yoksunluğu dolayısıyla Klasik Resim Sanatıyla kıyaslandığında özgünlükten uzak oluşu bakımından Foto Realizm önemli eleştiriler almaktadır. Bu çalışmada, Foto Realizme yöneltilen eleştirilerin aksine, Foto Realizm ’in kendi başına taşıdığı özgünlüğe odaklanılmaktadır. Her şeyden önce Foto Realizm ’de resim, her ne kadar fotoğraftan yola çıkılarak yapılmış olsa da ortaya çıkan ürün, fotoğraftan bağımsız anlamsal içerik taşımaktadır. Zira sanatçının kullandığı teknikten malzemeye, kişisel tavrından üslubuna ve yorumlama şekline kadar uzanan bir anlam dünyası içinde, fotoğraf kendi varlığını yitirerek yeni bir varlığa dönüşmektedir. Fotoğrafın mekanik yüzeyselliği, sanatçının duygular ve anlam dünyasıyla yeniden yoğrularak bambaşka bir anlam kazanmaktadır. Ezcümle çalışmanın iddiası, Foto Realizm ’in kendi içinde başlı başına bir özgünlük ve yaratıcılık taşıdığıdır. Bu iddiadan yola çıkılarak, çağdaş sanat ontolojisi bağlamında Foto Realizm ’in anlamı sorgulandıktan sonra fotografik imgenin resme dönüşmesiyle ortaya çıkan yeni gerçekliğin, yeni resim anlayışının, resim sanatı açısından ne ifade ettiği ortaya konulmaya çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Realizm, Pop-art, Foto Rrealizm, Sanat Ontolojisi

Kaynakça

• Baret, T. (2015). Neden Bu Sanat Çağdaş, Sanatta Estetik ve Eleştiri. (Çev.). Esra Er Mert. İstanbul: Hayalperest Yayınevi.
• Baudrillard, J. (2021). Simulakrlar ve Simülasyon. (Çev.). Oğuz Adanır. Ankara: Doğu-Batı Yayınları.
• Benjamin, W. (2018). Teknik Araçlarla Yeniden Üretim (Çoğaltma) Çağında Sanat Eseri. (Çev.). Osman Akınay. İstanbul: Agora Kitaplığı.
• “Filozof.net/Turkce/tarihi-eserler-b/40036-barok-sanat-nedir-akimi-ozellikleri-anlayisi-hakkinda-bilgi.htm”
• Farthing, S. (2012). Sanatın Tüm Öyküsü. (Çev.). Gizem Aldan Oğlu ve Firdevs Candil Çulcu. İstanbul: Hayalperest Yayınevi.
• Filozof.net. (2019). Rönesans ve Barok. (Çev.). Alp Tümertekin ve Nihat Ünler. İstanbul: Janus Yayıncılık. Erişim Adresi: filozof.net/Turkce/tarihi-eserler-b/40036-barok-sanat-nedir-akimi-ozellikleri-anlayisi-hakkinda-bilgi.html
• Foster, F. (2009). Gerçeğin Geri Dönüşü. (Çev.). Esin Hoş Sucu. İstanbul: Ayrıntı Yayınları
• Gombrich, E. H. (1950). Sanatın Öyküsü. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Koçak, N. (1983). Yeni Boyut Plastik Sanatlar Dergisi. Erişim Adresi: saltonline.org/tr/2163/N/
• Lynton, N. (1980). Modern Sanatı Öyküsü. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Moran, B. (2020). Edebiyat Kuramları ve Eleştiri. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Mutlu, (1972). Batı Sanatında Biçimlenme ve Doğu Akdeniz. İstanbul: Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Yayınları.
• Sözen, M. & Tanyeli, U. (2001). Sanat Kavram ve Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Tansuğ, S. (1995). Resim Sanatının Tarihi. İstanbul: Remzi Kitabevi. 230, 194-229.
• Tunalı, İ. (2002). Sanat Ontolojisi. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
• Wöllflin, H. (2019). Rönesans ve Barok. (Çev.). Alp Tümertekin ve Nihat Ünler. İstanbul: Janus Yayıncılık.