Investigation of the Happiness Levels of the Individuals Working as Gymnastics Coaches and Referees in Working Life

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 1, 64 - 76, 30.06.2021

Banu Gündoğan , Azmi Yetim

https://doi.org/10.30769/usbd.932169

Öz

The aim of this study is to determine the happiness levels of individuals who work as a gymnastics coach and a referee in working life. The study also aims to examine happiness levels in working life depending on several variables. The sample group of the study is made up of 232 individuals who work for the Turkish Gymnastics Federation as a certified coach and referee for the year 2020. In the study, the personal information form developed by the researchers and the Job-Related Affective Well-Being Scale (JAWS) adapted to Turkish by Bayram et al. (2004) developed by Van Katwyk et al. (2000) were used as data collection tools. As the statistical method in analysing the data, t-test and ANOVA test have been used for descriptive statistics and independent groups. At the end of the study, it was concluded that individuals working as coaches and referees had a high level of happiness in working life (Average=4,26) and this differed significantly depending on such factors as age, marital status, sports experience in gymnastics, coaching time, and socioeconomic status.

Anahtar Kelimeler

Happiness in the working life, gymnastic coach, gymnastic referee

Cimnastik Branşında Antrenör ve Hakem Olarak Görev Yapan Bireylerin İş Yaşamındaki Mutluluk Seviyelerinin İncelenmesi

Öz

Bu çalışmanın amacı, cimnastik branşında antrenör ve hakem olarak görev yapan bireylerin iş yaşamındaki mutluluk seviyelerinin tespit edilmesidir. Çalışmada ayrıca iş yaşamında mutluluk seviyelerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi de amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu Türkiye Cimnastik Federasyonunda antrenör ve hakem olarak görev yapan 2020 yılı vizeli 232 birey oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından oluşturulan kişisel bilgi formu ve Van Katwyk vd., (2000) tarafından geliştirilen Bayram vd., (2004) tarafından Türkçe’ye uyarlanmış İşe İlişkin Duyuşsal İyilik Algısı Ölçeği (JAWS) kullanılmıştır. Verilerin analizinde istatistiksel yöntem olarak; tanımlamalı istatistik ile bağımsız gruplar için t-testi ve Anova testi kullanılmıştır. Sonuç olarak antrenör ve hakem olarak görev yapan bireylerin iş yaşamında mutluluk seviyelerinin yüksek düzeyde (Ort=4,26) olduğu ve bunun yaş, medeni durum, cimnastik branşında sporculuk geçmişi, antrenörlük süresi, ekonomik düzey açısından anlamlı şekilde farklılaştığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

İş yaşamında mutluluk, cimnastik antrenörü, cimnastik hakemi

Kaynakça

• Arar, T. (2020). Akademide iş yeri mutluluğu ile performans arasındaki ilişkide iş yaşam dengesi ve duygusal zekanın rolü. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kırıkkale.
• Akduman, G. ve Hatipoğlu, Z. (2018). Mutluluk ve işe ilişkin duyuşsal iyilik algısına yönelik ülkeler bazında karşılaştırmalı bir araştırma. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 7(3), 154-172. https://dergipark.org.tr/tr/pub/ssrj/issue/38851/459956.
• Arslan, Y. (2018). Öğretmenlerin farklılıkların yönetimi yaklaşımına ilişkin algıları ile örgütsel mutluluk algıları arasındaki ilişki. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kocaeli.
• Bayram, N., Kuşdil, M.E., Aytaç, S. ve Bilgel, N. (2004). İşe ilişkin duyuşsal iyilik algısı ölçeğinin job-related affective well-being-JAWS Türkçe versiyonunun güvenirlik çalışması. Öneri Dergisi, 6(22), 1-7. Doi: 10.14783/maruoneri.678469.
• Bilgiç, R. (1998). The relationship between job satisfaction and personal characteristics of turkish workers. The Journal of Psychology, 132(5), 549-557. https://doi.org/10.1080/00223989809599287.
• Bulut, A. (2015). Ortaöğretim öğretmenlerinin örgütsel mutluluk algılarının incelenmesi: Bir norm çalışması. Gaziantep Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Gaziantep.
• Bulut, A. (2020). Eğitim kurumlarında yönetsel tarz ve örgütsel mutluluk arasındaki ilişkinin incelenmesi. Uşak Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü. Uşak.
• Bülbül, Ş. ve Giray, S. (2011). Analysis of the relationship structure between socio-demographic features and happiness sensation. Ege Academic Review, 11, 113-123. https://dergipark.org.tr/tr/pub/eab/issue/39895/473664.
• Çetin, S. ve Polat, S. (2019). Ortaokul öğretmenlerinin örgütsel mutluluk algılarının analizi. 14. Uluslararası Eğitim Yönetimi Kongresi Tam Metin Bildiri Kitabı, Ankara.
• Çirkin, Z. ve Göksel, T. (2016). Mutluluk ve gelir. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 71(2), 375-400. Doi: 10.1501/SBFder_0000002397.
• DeCarlo, L.T. (1997). Kurtosis'in anlamı ve kullanımı üzerine. Psikolojik Yöntemler, 2(3), 292-307. https://doi.org/10.1037/1082-989X.2.3.292.
• Düzgün, O. (2016). Ortaokulda görev yapmakta olan öğretmenlerin mutluluk düzeyleri ile sınıf yönetimi becerileri arasındaki ilişki. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Tokat.
• Fisher, C.D. (2010). Happiness at work. International Journal of Management Reviews, 12(4), 384–412. https://doi.org/10.1111/j.1468-2370.2009.00270.x.
• Gavin, J.H. & Mason, R.O. (2004). Erdemli organizasyon: iş yerinde mutluluğun değeri. Örgütsel Dinamikler, 33(4), 379–392. https://doi.org/10.1016/j.orgdyn.2004.09.005.
• Güner, F. ve Çetinkaya Bozkurt, Ö. (2017). Banka çalışanlarının işyerinde mutluluk ve mutsuzluk nedenleri üzerine keşif amaçlı bir araştırma. Örgütsel Davranış Araştırmaları Dergisi, 2(2), 85-105.
• Gürbüz, G. (2020). Öğretmenlerin örgütsel mutluluk algıları ile örgütsel güven düzeyleri arasındaki ilişki. Bahçeşehir Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
• Kahneman, D. & Deaton, A. (2010). High income improves evaluation of life but not emotional well-being. Proceedings of the National Academy of Sciences, 107(38), 16489-16493. https://doi.org/10.1073/pnas.1011492107.
• Kalafatoğlu, Y. (2018). İşyerinde mutluluk. Tülay Turgut (Ed.), Örgütsel Davranış içinde (s. 266-268). İstanbul: Çağlayan.
• Kara, M.M. (2010). İş tatmini ile mutluluk ve başarı arasındaki ilişkinin incelenmesi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Van Katwyk, P.T., Fox, S., Spector, P.E. & Kelloway, E.K. (2000). Using the job-related affective well-being scale (JAWS) to investigate affective responses to work stressors. Journal of Occupational Health Psychology, 5(2), 219–230. https://doi.org/10.1037/1076-8998.5.2.219.
• Keser, A. ve Güler, B.K. (2016). Çalışma psikolojisi. İzmit: Umuttepe, s.231-243.
• Keser, A. (2018). İşte mutluluk araştırması. Paradoks Ekonomi Sosyoloji ve Politika Dergisi, 14(1),43-57. https://dergipark.org.tr/tr/pub/paradoks/issue/36230/355854.
• Keser, A. (2019). Çalışma yaşamında motivasyon. 2. Baskı. İzmit: Umuttepe, s.36-89-91-105-151.
• Korkut, A. (2019). Öğretmenlerin örgütsel mutluluk, örgütsel sinizm ve örgütsel adalet algılarının analizi. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Malatya.
• Kuvvet, A.B. (2019). Okul müdürlerinin öğretim liderlikleri ile sınıf öğretmenlerinin örgütsel mutlulukları arasındaki ilişki. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Kjerulf, A. (2015). Sabah 9’dan akşam 6’ya happy hour işyerinde nasıl mutlu olunur? Can Yapalak (Çev.). İstanbul: Doğan Egmont, s.29-31.
• Linz, S.J. & Semykina, A. (2012). What makes workers happy? Anticipated rewards and job satisfaction. Industrial Relations, 51(4), 811-844. https://doi.org/10.1111/j.1468-232X.2012.00702.x.
• Luchman, J.N., Kaplan, S.A. & Dalal, R.S. (2011). Getting older and getting happier with work: An information- processing explanation. Social Indicators Research, 108(3), 535-552. Doi:10.1007/s11205-011-9892-8.
• McBride, M. (2010). Money, happiness and aspirations: An experimental study. Journal of Economic Behavior&Organization, 74, 262-276. https://doi.org/10.1016/j.jebo.2010.03.002.
• Öner, C. (2019). İş yaşamında mutluluk, iş yaşam dengesi ve işe adanma ilişkisi. Bahçeşehir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Özgenel, M. ve Bozkurt, B. (2020). Okul mutluluğunu yordayan bir faktör: Öğretmenlerin politik becerileri. Turkish Journal of Educational Studies, 7(2), 130-149. doi:10.33907/turkjes,701230.
• Özkalp, E. ve Kırel Ç. (2018). Örgütsel Davranış. 8. Baskı. Bursa: Ekin, s.116.
• Russell, B. (2018). Mutlu olma sanatı. 7. Baskı. Yunus Sağlamtürk (Çev.). Ankara: Say, s.162.
• Shahar, T.B. (2008). Daha mutlu yaşamak. Bülent Akat (Çev.). Ankara: Elma.
• Solmuş, T. (2007). Endüstriyel klinik psikoloji ve insan kaynakları yönetimi. İstanbul: Beta.
• Solmuş, T. (2008). İş ve özel yaşama psikolojik bakışlar. İstanbul: Epsilon.
• Sönmez, V. ve Alacapınar, F.G. (2019). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. 7. Baskı. Ankara: Anı.
• Toker, B. (2007). Demografik değişkenlerin iş tatminine etkileri: İzmir’deki beş ve dört yıldızlı otellere yönelik bir uygulama. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 8(1), 92-107. Doi:10.31671/dogus.2019.245.
• Turan, N. (2020). Çalışma mutluluğu düzeyi ve algısı: Özel sektör avukatları üzerine bir araştırma. İş ve İnsan Dergisi, 7(1), 89-104. doi:10.18394/iid.553308.
• Warr, P. (2013). Sources of happiness and unhappiness in the workplace: A combined perspective. Journal of Work and Organizational Psychology, 29, 99-106. https://psycnet.apa.org/doi/10.5093/tr2013a.