Öz
Rivayetlerin kitaplara kaydedilmeye ve hadis ilimlerinin oluşmaya başladığı
hicrî ikinci asra kadar hadislerin muhafazası, öğrenilmesi ve nakledilmesinin en
temel yolu ezber ve müzâkeredir. Hadis ilminde meydana gelen gelişmelerle
birlikte hadis öğrenim metotları değişmiş, müzâkere de farklı bir anlam ve boyut
kazanmıştır. Müzâkere meclislerinde hadislerin senedlerine, râvilerine ve illetlerine
ilişkin birçok konu muhaddisler tarafından tartışılmıştır. Muhaddisler,
müzâkereye konu olan bu meseleleri dikkatle değerlendirmekle birlikte, söz konusu
meclislerde hadis rivayetinin hedeflenmemesi dolayısıyla, aynı titizliği hadis
rivayetinde göstermemişlerdir. Bu nedenle müzâkere meclislerinde hadis
tahammülü tartışmalıdır ve müzâkere tahammül yöntemlerinden biri olarak
görülmemiştir. Ancak müzâkere, mahiyeti itibariyle hadis i’tibâr yöntemlerinden
biri olarak kabul edilebilir.
Anahtar Kelimeler
Öz
The method of preservation, learning and narration of hadith, was hıfz
(memorising) and al-mudhakara (discussion) until the second century in which
hadiths were recorded in books and sciences of hadith began to occur. With improvements
in the science of hadith, the method of hadith education changed and
al-mudhakara also gained a different approach. Chains, narrators and many subjects
about the sicence of hadith were discussed in al-mudhakara. Hadith shaikhs
evaluated these subjects rigorously, but there wasn’t the same attention on hadith
narration because these councils did not aim for narration. Therefore, tahammul
(reception of hadith) within al-mudhakara is debated and al-mudhakara has not
been accepted as a method of tahammul, but it can be seen as one of the significant
method of i’tibar (consideration)
Ayrıntılar
| Diğer ID | JA97SU36UP |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2016 |
| Gönderilme Tarihi | 1 Ocak 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Sayı: 25 |