Story as a type has emerged in the 1930s in modern Uyghur literature. The story of
SeyfettinAzizi, "Orphan Tohtı" (YetimTohtı), has been considered as the first example in
Uyghur short story writing. Even Uyghur short story writing has reached at a significant level
when the 1940s and 1950s had came. The stories of ZununKadir, "MağdurKetkende" (Losing
the Power) and "Chenıkısh" have represented this level in the 1940s and 1950s. However, this
success could not have been sustained due to the several political - ideological issues in the
1960s.,a story by ErşidinTatlık, has been a good example to determine the level of Uyghur
short story writing in the 1960s.ErşidinTatlık’s above mentioned story will be analyzed in
terms of shape, content and wording features in this article.
Uyghur Literature Ershiddin Tatlik Kambernisa Story Character.
Çağdaş Uygur edebiyatında hikâye türü 1930’lu yıllarda ortaya çıkmıştır. Seyfettin
Azizi’nin “Yetim Tohtı” adlı hikâyesi Uygur hikâyeciliğindeki ilk örnek sayılır. 1940'lı ve
1950'li yıllara gelindiğinde Uygur hikâyeciliği oldukça önemli bir seviyeye ulaşmıştır. Zunun
Kadiri’nin “Mağdur Ketkende” (Kuvvetten Düşerken) ve "Çenıkış" adlı hikâyeleribu seviyeyi
temsil etmektedir. Ancak 1960'lı yıllarda çeşitli politik-ideolojik nedenlerle bu seviye
sürdürülememiştir. Erşdin Tatlık'ın 1961 yılında yazdığı "Xalta Koçidin Yanganda" (Çıkmaz
Sokaktan Dönerken) adlı hikâyesi Uygur hikâyeciliğinin 1960'lı yıllardaki seviyesinin
tespitinde güzel bir örnektir. Bu makalede ErşidinTatlık'ın söz konusu hikâyesi şekil, muhteva
ve üslup özellikleri bakımından tahlil edilecektir.
Diğer ID | JA83ED89KB |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2014 |
Gönderilme Tarihi | 1 Haziran 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Sayı: 3 - Sayı: 3 |