There is no doubt that Eastern Anatolia
is among the geographical regions which was affected during I. World War that
lasted four years. Socio-economic problems and spatial destruction were felt
widely because major part of the region was used as a battlefield, especially
in last years of the war. Erzurum and Van, important provinces of Eastern
Anatolia in terms of geostrategy and socio-economy, were affected by such
socio-economic problems and destruction on a large scale. Erzurum and Van
differ from other Eastern Anatolia provinces in that other Eastern Anatolia
provinces was occupied by only Russia whereas Erzurum and Van not only was
occupied by Russia but also was exposed to persecution of Armenian, which made
harder solving the problems in Erzurum and Van.
After the year of war and invasion,
agricultural activity is one of the most important activities to return the
life in Erzurum and Van to normal. The directors of Erzurum and Van could not
have plenty of time to solve the problems of agricultural activities unlike
other activities. Agricultural issue, determinant of continuity of food supply,
was primary for the governors who was assigned to Erzurum and Van.
In this context, it is crucial to research
these two province's agricultural situation and problems of
agricultural activity in 1918 when the invasion ended. Based on archive records
and sources of the era, answers were searched for the questions like; Which
attitude did central-local and military government have in order to start again
and develop the agricultural activity? What is the most onerous topic to
develop agriculture? What was the obstacles which prevent problems from being
overcame?
Dört yıl süren Birinci Dünya Savaşı’nın
etkilediği coğrafyalardan biri de hiç şüphesiz Doğu Anadolu’dur. Birinci Dünya
Savaşı’nın ilerlediği yıllarda bölgenin büyük oranda savaş alanına dönüşmesi bölgede
sosyo-ekonomik sorunların ve mekânsal tahribatın daha fazla hissedilmesine
neden olmuştur. Doğu Anadolu’nun jeostratejik ve sosyo-ekonomik açıdan önemli
vilayetleri Erzurum ve Van ise, söz konusu sorunlardan ve tahribattan nasibini
fazlasıyla almıştır. Diğer doğu vilayetlerinden farklı olarak her iki vilayetin
hem Rus işgaline hem de Ermeni zulmüne maruz kalması, yaşanan problemlerin çözümünü
bir hayli zorlaştırmıştır.
Savaş ve işgal yılları sonrasında, vilayetlerdeki
yaşamın normale dönmesi için gereken faaliyetler içinde en hayati olanı zirai
faaliyetler olmuştur. Vilayetlerin yöneticileri zirai faaliyetlerdeki
sorunların çözümünü diğer sorunlardaki gibi kolayca zamana yayma imkanı
bulamamıştır. Ziraat meselesi iaşe
temininde sürekliliğin belirleyicisi olduğundan, Erzurum ve Van’a atanan
valiler için ziraatla ilgili konular hep öncelikli olmuştur.
Bu kapsamda işgalin bittiği 1918 yılında
iki vilayetin zirai durumu ve ziraatında yaşanan problemlerin araştırılması
önemlidir. “Zirai faaliyetlerin yeniden başlaması ve geliştirilmesi için
merkezi-yerel ve askeri idarenin tutumu nasıldır?”, “Ziraatın geliştirilmesinde
en fazla uğraş gerektiren konu nedir?”, “Problemlerin
halledilmesinin önündeki engeller nelerdir?”,
sorularına arşiv kayıtları ve dönemin kaynakları temelinde cevap aranmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 14 Kasım 2018 |
Gönderilme Tarihi | 31 Temmuz 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 3 Sayı: 2 |
Bu eser Creative Commons BY-NC-SA 2.0 (Atıf-Gayri Ticari-Aynı Lisansla Paylaş) ile lisanslanmıştır.