Osmanlı toplumunda vergi kaynaklarının tespiti için düzenli defterler tutulmuş olup özellikle tahrir ve temettüât defterlerinde değirmenlerden bahsedilmiştir. Değirmenler bir bölgenin su kaynakları hakkında ipuçları verebildiği gibi kimi zaman da vergi unsuru olmalarından dolayı, bağlı bulundukları vakıfların iktisadî teşekkülleri olarak kaynaklarda belirtilmişlerdir. Silistre Sancağı’nda olduğu gibi su kaynaklarının fazlaca bulunduğu yerlerde çok sayıda değirmenin yapılması iktisadî açıdan daha fazla gelir elde edilmesi, toplum açısından günlük hayatın kolaylaşması, refahın artması anlamlarını taşımış olsa da esas olarak bu durum, vakıf kurucusu padişahların, devlet adamlarının ve varlıklı kişilerin hayırseverliklerini akla getirmektedir. Çalışmada çeşitli kaynaklardan yararlanarak Doğu Rumeli’de kurulmuş değirmenler mülkiyet bakımından ele alınacaktır
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2020 |
Gönderilme Tarihi | 15 Mayıs 2018 |
Kabul Tarihi | 5 Haziran 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: 53 |
Vakıflar Dergisi Vakıflar Genel Müdürlüğü'nün Haziran ve Aralık aylarında yayımlanan süreli ilmi yayınıdır. Yayın talebiyle Vakıflar Dergisi’ne gönderilen makaleler Yayın Kurulu tarafından ön incelemeye tabi tutulur ve uygun bulunan makaleler incelenmek üzere çift kör hakem sistemiyle alanında uzman en az iki akademisyene gönderilir. Hakem raporları ve Yayın Kurulu kararı ile Vakıflar Dergisi'nde yayımlanması kabul edilen yazıların telif hakkı Vakıflar Genel Müdürlüğü'ne devredilmiş sayılmakla birlikte yayımlanan makaleler ilgili okuyucular ve araştırmacılar tarafından kaynak gösterilmek koşuluyla kullanılabilir.