Boğaz kültürlerinde üreyen A grubu beta-hemolitik streptokokların (AGBHS) yıllara göre sıklığının irdelenmesi

Yıl 2021, Cilt: 14 Sayı: 3, 258 - 263, 30.12.2021

Seher Yücel , Hüseyin Güdücüoğlu , Mehmet Parlak , Yasemin Bayram

https://doi.org/10.52976/vansaglik.703092

Cited By: 1

Öz

Amaç: Streptokoklar tabiatta oldukça fazla görülen bakteriler olup canlılarda farklı iltihabi hastalıklara yol açarlar. Ülkemizde de streptokoklar ile ilgili yapılan çalışmalar ara ara görülen salgınlar nedeniyle sürekli gündemde olmuştur. Streptokokların bir üyesi olan A grubu beta hemolitik streptokok (AGBHS) tanısı, süpüratüf ve non-süpüratif komplikasyonları nedeniyle önem arzetmektedir. Çalışmada Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Dursun Odabaşı Tıp Merkezi’ne 2012-2016 döneminde boğaz ağrısı ile başvuran hastaların, boğaz kültürlerinde üretilen AGBHS’ın yıllara göre sıklığının tespiti amaçlanmıştır.
Yöntem: Hastalardan bakteriyolojik kültür ve tanımlama amacıyla orofarengeal sürüntü örnekleri alınmıştır. Alınan bu örnekler %5 koyun kanlı ağar besiyerine ekilerek aerobik koşullarda 18-24 saat 37°C’de inkübasyona bırakılmıştır. Bu süre sonunda beta-hemoliz yapan kolonilerden yapılan Gram boyamada Gram pozitif, katalaz testi negatif, basitrasine duyarlı, trimetoprim-sulfometaksazole dirençli ve pyrrolidonyl arylamidase (PYR) testi pozitif suşlar AGBHS olarak değerlendirilmiştir.
Bulgular: Çalışmaya, 1012’si erkek ve 808’i kadın olmak üzere toplam 1820 hasta dâhil edilmiştir. Yapılan kültür çalışmaları sonucunda 107’si (%10.6) erkek ve 104’ü (%12.9) kadın olmak üzere toplam 211 (%11.6) hastada AGBHS saptanmıştır. AGBHS pozitifliği açısından cinsiyetler arasında anlamlı fark bulunmamıştır. Yıllara göre pozitiflik sayıları incelendiğinde, 2012 yılında 44, 2013 yılında 60, 2014 yılında 37, 2015 yılında 50, 2016 yılında 20 hastanın boğaz kültüründe AGBHS saptanmıştır.
Sonuç: AGBHS pozitiflik oranı ortalama %11.6 oranında tespit edilmiş olup boğaz enfeksiyonlarında tedavi başlarken bu durum göz önünde bulundurulmalı ve gereksiz antibiyotik kullanımından kaçınılmalıdır.

Anahtar Kelimeler

AGBHS, Boğaz Kültürü

Kaynakça

• Referans1 Konneman, Elmer W, Allen S. Color Atlas and Text Book of Diagnostic Microbiology. Newyork. 2002.
• Referans2 Jaklik WK, Willet HP, Amos DB. Zinsser Microbiology. London.1984
• Referans3 Ustaçelebi Ş. Temel ve Klinik Mikrobiyoloji. Ankara: Güneş Kitabevi Ltd. Şti; 1999. 349-63.
• Referans4 Günalp A. ve Ayhan Z. Beta hemolitik streptokok grupların klinik örnek ve yaş gruplarına göre dağılımı. Mikrobiyoloji Bülteni. 1985;19:15-22.
• Referans5 Santos O, Weckx LL, Pignatari AC, Pignatari SS. Detection of Group A beta-hemolytic Streptococcus employing three different detection methods: culture, rapid antigen detecting test, and molecular assay. Braz J Infect Dis 2003;7:297-300.
• Referans6 Övet G, Balcı YI, Polat Y, Ersoy E, Çövüt İE. Akut tonsillofaranjit tanısı alarak antibiyotik başlanan hastaların ne kadarında a grubu beta hemolitik streptokok sorumludur? Tıp Araştırmaları Dergisi. 2009; 7 (3): 122-5.
• Referans7 Demirel M, Tosun SY, Gündüz T, Aksu S. Çocuklarda yapılan boğaz kültürlerinde A grubu Beta hemolitik streptokok sıklığı ve antibiyotik duyarlılığı. ANKEM Dergisi. 2001; 15 (4): 744-47.
• Referans8 Öztop AY, Şanlıdağ T, Erandaç M. Üst solunum yolu enfeksiyonlu çocuklarda izole edilen beta hemolitik streptokokların gruplandırılması ve antibiyotik duyarlılıklarının araştırılması. Türk Mikrobiyoloji Cemiyeti Dergisi. 2000; 30(2): 73-76.
• Referans9. Cavit Ö, Toksoy HB ve Bakıcı MZ. Çocukluk çağı farenjitlerinde Beta-hemolitik streptokok gruplarının yeri ve streptokok farenjitlerinin tedavisinde penisilin G ile sefuroksim aksetilin karşılaştırılması. Mikrobiyoloji Bülteni. 1997; 31 (3): 237-40.
• Referans10 Kim S. Lee NY Epidemiology and antibiotic resistance of group A streptococci isolated from healthy schoolchildren in Korea. Journal of Antimicrobial Chemotheraphy. 2004;54(2):447-50.
• Referans11 Uğur AR, Türk Dağı H, Özkalp B. ve Tunce Eİ. Konya ili ilköğretim öğrencilerinde A grubu beta hemolitik streptokok taşıyıcılık oranının araştırılması. Genel Tıp Dergisi 2016;26(4):127-130