Veteriner Hekimlere Yönelik Şiddetin Değerlendirilmesi

Yıl 2025, Cilt: 36 Sayı: 1, 47 - 57, 26.03.2025

Gökhan Aslım

https://doi.org/10.36483/vanvetj.1617242

Öz

Son yıllarda dünyanın hemen her yerinde toplumdaki tüm bireyleri etkileyen şiddet, giderek günlük yaşamın bir parçası haline gelmekte ve tüm sektörlerde, çalışanları etkileyen ciddi bir sağlık sorunu olarak karşımıza çıkmaktadır. Bugüne kadar Türkiye’de sağlık meslekleri arasında yer alan veteriner hekimliği mesleğinde şiddete ilişkin herhangi bir araştırma yapılmamıştır. Bu doğrultuda çalışmada Türkiye’de veteriner hekimlere yönelik şiddetin ortaya konulması ile bu konuda farkındalık ve kamuoyu oluşturulmasına katkı sağlaması amaçlandı. Çalışmanın materyalini, “Google” arama motoruna “veterinere şiddet”, “veteriner hekime şiddet”, “veterinere darp”, “veteriner hekime darp”, “veterinere dayak”, “veteriner hekime dayak” anahtar kelimeleri yazılarak yapılan aramalar sonucu elde edilen veriler oluşturdu. Ocak 2013- Kasım 2024 yılları arasında toplam 33 şiddet vakası tespit edildi. Vakaların yıllara göre dağılımına bakıldığında ise en çok vakanın 2024 yılında 11 vaka ile gerçekleştiği; 2023 yılında yedi, 2022 yılında üç, 2021 yılında dört, 2020 yılı ve öncesinde ise sekiz vakanın gerçekleştiği belirlendi. Gerçekleşen şiddet vakaları içerisinde en çok fiziksel saldırı (32) ve darp (28) görüldüğü, ayrıca sözel saldırı (8), mala zarar verme (5) cinsel taciz (1) ve öldürme (1) eylemlerinin de meydana geldiği belirlendi. Sonuç olarak Türkiye’de veteriner hekimlere yönelik şiddetin her geçen gün daha da arttığını, ancak bir sağlık çalışanı olarak kapsam dışı bırakıldığı için gerçekleşen şiddet eylemlerinin cezasız kaldığı, yani mevcut yasal düzenlemelerin veteriner hekimleri korumadığı görülmektedir. İlgili kurum ve kuruluşların konuya ilişkin yasal düzenlemeler için bir an önce girişimlerde bulunması gerektiği, aksi takdirde toplum sağlığını doğrudan etkileyebilecek bu olayların artarak devam edeceği ileri sürülebilir.

Anahtar Kelimeler

Şiddet, Şiddete maruz kalma, Veteriner

Proje Numarası

-

Teşekkür

Mesleğini icra ederken vefat eden tüm meslektaşlarımızı rahmet, minnet ve saygı ile anıyoruz.

Evaluation of Violence Against Veterinarians

Öz

In recent years, violence, which affects all individuals in society almost everywhere in the world, has become a part of daily life and is a serious health problem affecting employees in all sectors. To date, no research has been conducted on the profession of veterinary medicine, which is among the health professions in Türkiye. Accordingly, this study aimed to reveal the violence against veterinarians in Türkiye and to contribute to raising awareness and public opinion on this issue. The material of the study consisted of the data obtained as a result of the searches made by typing the keywords “violence against veterinarians,” “violence against veterinarians,” “assault against veterinarians,” “assault against veterinarians,” “beating against veterinarians,” “beating against veterinarians” in the “Google” search engine. A total of 33 cases of violence were detected between January 2013 and November 2024. Looking at the distribution of cases by year, it was determined that the highest number of cases occurred in 2024, with 11 cases: seven cases in 2023, three cases in 2022, four cases in 2021, and eight cases in 2020 and before. Among the cases of violence, physical assault (32) and battery (28) were the most common, while verbal assault (8), property damage (5), sexual harassment (1), and murder (1) were also reported. In conclusion, it is seen that violence against veterinarians in Türkiye is increasing day by day, but the acts of violence occur with impunity because they are excluded from the scope as health workers; in other words, the current legal regulations do not protect veterinarians. It can be argued that the relevant institutions and organizations should take the initiative to create legal regulations on the subject as soon as possible. Otherwise, these incidents that may directly affect public health will continue to increase.

Anahtar Kelimeler

Violence in Health, Violence, Violence against veterinarian

Proje Numarası

-

Teşekkür

Mesleğini icra ederken vefat eden tüm meslektaşlarımızı rahmet, minnet ve saygı ile anıyoruz.

Kaynakça

• Ackerley N (2020). Bullying and harassment. Vet Nurs J, 35(2), 25.
• Al B, Zengin S, Deryal Y et al. (2012). Increased violence towards health care staff. JAEM, 11, 115-124.
• Aslım G, Yaşar A (2019). The occupational health and safety evaluation of official veterinarians in Turkey. Eurasian J Vet Sci, 35 (3), 114-121.
• Chan CKY, Wong PWC. (2023). Hong Kong veterinarians’ encounters with client-related stress- a qualitative study. Front Vet Sci, 10.1186715.
• Chen WC, Hwu HG, Kung SM et al. (2008). Prevalence and determinants of workplace violence of health care workers in a psychiatric hospital in Taiwan. J Occup Health, 50, 288-293.
• Cornell KK, Kopcha M (2007). Client-veterinarian communication: Skills for client centered dialogue and shared decision making. Vet Clin Small Anim, 37 (2007), 37-47.
• Çınarlı İ, Yücel H (2014). Sağlık iletişiminin bakış açısı ile Türkiye’de sağlık işyeri ortamında sağlık çalışanlarına yönelik şiddet. Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi, 31-52.
• Eker H, Topçu H, Şahinöz İ ve ark. (2011). Bir eğitim ve araştırma hastanesinde şiddet sıklığı. Bidder Tıp Bilimleri Dergisi, 3 (3), 16-22.
• Gillsepie G, Gates L, Miller M et al. (2010). Workplace violence in healthcare settings: Risk factors and protoctive strategies. Rehabil Nurs, 35, 177-184.
• Kingma M (2001). Workplace violence in the health sector: a problem of epidemic proportion. Int Nurs Rev, 48, 129-130.
• Kocacık F (2001). Şiddet algısı üzerine. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2 (1), (Doç.Dr. Feramuz Aydoğan Anısına), 1-7.
• Kramper S (2021). The impact of unusually distressing events on veterinary professionals. Master of Sceince thesis, Graduate Faculty of Auburn University, Auburn, Alabama, ABD.
• Kurtz S (2006). Teaching and learning communication in veterinary medicine. JVME, 33 (1), 11-19.
• Liu W, Zhao S, Shi L et al. (2018). Workplace violence, job satisfaction, burnout, perceived organisational support and their effects on turnover intention among Chinese nurses in tertiary hospitals: a cross-sectional study. BMJ Open, 8, e019525.
• Morrisey JK, Voiland B (2007). Difficult interactions with veterinary clients: Working in the challenge zone. Vet Clin Small Anim, 37 (2007), 65-77.
• O’Connell D, Bonvicini KA (2007). Addressing disappointment in veterinary practice. Vet Clin North Am Small Anim Pract, 37 (1), 135-149.
• Ölmezoğlu ZB, Vatansever K, Ergör A (1999). İzmir metropol alanı 112 çalışanlarında şiddet maruziyetinin değerlendirilmesi. Toplum ve Hekim, 14, 420-425.
• Özcan F, Yavuz E (2017). Türkiye'de sağlık çalışanları şiddet tehdidi altında. TJTFP, 8 (3), 66-74.
• Pemberton MN, Atherton, GJ, Thornhill MH (2000). Violence and aggression at work. Br Dent J, 28, 409-410.
• Resmî Gazete (1965). 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu. 23.07.1965 tarih ve 12056 sayılı Resmî Gazete.
• Resmî Gazete (1982). Türkiye Cumhuriyeti Anayasası. 09.11.1982 tarihli ve 17863 (Mükerrer) sayılı Resmî Gazete.
• Resmî Gazete (2004). 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu. 12.10.2004 tarihli ve 25611 sayılı Resmî Gazete.
• Resmî Gazete (2012a). Sağ¬lık Bakanlığı Personeline Karşı İşlenen Suçlar Nedeniyle Yapılacak Hukuki Yardımın Usul ve Esasları Hakkında Yö-netmelik 28.04.2012 tarihli ve 28277 sayılı Resmî Gazete.
• Resmî Gazete (2012b). 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu. 30.06.2012 tarihli ve 28339 sayılı Resmî Gazete.
• Resmî Gazete (2020). Yükseköğretim Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. 17.04.2020 tarihli ve 31102 sayılı Resmî Gazete.
• Resmî Gazete (2022). 7406 sayılı Türk Ceza Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. 27.05.2022 tarihli ve 31848 sayılı Resmî Gazete.
• Sağlık Bakanlığı (2012). 2012/23 Sayılı Hasta ve Çalışan Güvenliğinin Sağlanması Genelgesi. Erişim tarihi: 03.01.2025. Erişim Adresi: https://kalite.saglik.gov.tr/content/files/duyurular_2011/2011/14_mayis_2012/calisangenelgesi.pdf
• Saines JC (1999). Violence and aggression in A&E: Recommendations for action. Accid Emerg Nurs, 7 (1), 8-12.
• Schat ACH, Kelloway EK (2003). Reducing the adverse consequences of workplace aggression and violence: The buffering effects of organizational support. J Occup Health Psychol, 8 (2), 110-122.
• Schulte JM, Nolt BJ, Williams RL et al. (1998). Violence and threats of violence expe¬rienced by public health field-workers. JAMA, 280, 439-442.
• Uçak A (2009). Sağlık personelinin maruz kaldığı iş kazaları ve geri bildirimlerin değerlendirilmesi. Yüksek Lisans tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Cerrahi Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, Afyonkarahisar, Türkiye.
• WHO (2020). Definition and typology of violence. Erişim tarihi: 02.01.2025. Erişim adresi: https://www.who.int/violenceprevention/approach/definition/en/
• Wieclaw J, Agerbo E, Mortensen PB et al. (2006). Work related violence and threats and the risk of depression and stress disorders. J Epidemiol Community Health, 60, 771-775.
• Yıldırım A, Şimşek H (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Genişletilmiş 9. Baskı. Seçkin/Sosyal Bilimler, Ankara.
• Yılmaz K (2020). Adana ilinde sağlık çalışanlarının şiddete uğrama sıklığı ve sağlıkta şiddet konusundaki düşünceleri. Uzmanlık tezi, Çukurova Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Adli Tıp Anabilim Dalı, Adana, Türkiye.
• Yukawa S, Yukawa M (2022). A survey assessing the prevalence of in-hospital violence against veterinary nurses working in small animal hospitals. Open Vet J, 12 (4), 430-433.