The RELATIONSHIP BETWEEN INDICATORS of NATIONAL INNOVATION and STRATEGIC HUMAN RESOURCES UNDER CULTURE CONCEPT: A COMPARISON BETWEEN EU COUNTRIES and TURKEY

Yıl 2021, , 141 - 156, 29.04.2021

Gül Banu Dayanç Kıyat Engin Çakıcı

https://doi.org/10.51551/verimlilik.690437

Öz

Purpose: To examine the relationship between the level of a country's human capital assessment and the innovation that takes place in that country and to reveal whether the investments made in human capital have an increasing effect on innovation.

Methodology: Turkey and EU member states innovation indicators and human resources assessment skills were compared with regression and correlation analysis.

Findings: As a result of the analysis, it is seen that the effect of knowledge, which is one of the human resources assessment skills of the country, on innovation indicators positively and significantly increases the innovation.

Originality: Research, Global Human Resources Report by the inclusion of Turkey with the National Innovation is the first study to examine the relationship between Indicators.

Anahtar Kelimeler

Strategic Management, Strategic Human Resources Management, Organizational Culture, Innovation.

KÜLTÜR KAVRAMI ALTINDA STRATEJİK İNSAN KAYNAKLARI DEĞERLENDİRME BECERİLERİ İLE ULUSAL İNOVASYON GÖSTERGELERİ ARASINDAKİ İLİŞKİ: AB ÜLKELERİ İLE TÜRKİYE KARŞILAŞTIRMASI

Öz

Amaç: Bir ülkenin insan sermayesini değerlendirme düzeyi ile o ülkede gerçekleşen inovasyon arasında nasıl bir ilişki olduğunu incelemek ve insan sermayesine yapılan yatırımların inovasyona artırıcı bir etkisi olup olmadığını ortaya koymaktır.

Yöntem: Türkiye ve AB üye ülkelerinin inovasyon göstergeleri ile insan kaynakları değerlendirme becerileri regresyon ve korelasyon analizleri ile karşılaştırılmıştır.

Bulgular: Analiz sonucu, ülkelerin sahip olduğu insan kaynakları değerlendirme becerilerinden bilginin, inovasyon göstergeleri üzerindeki etkisinin inovasyonu pozitif yönde ve anlamlı bir şekilde artırdığı görülmüştür.

Özgünlük: Araştırma, Türkiye’nin dahil edilerek Küresel İnsan Kaynakları Raporu ile Ulusal İnovasyon Göstergeleri arasındaki ilişkiyi inceleyen ilk çalışmadır.

Anahtar Kelimeler

Stratejik Yönetim, Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi, Kurum Kültürü, İnovasyon.

Kaynakça

• AK, B. (2005), Kültürler Arası Farklılaşma ve Yönetim, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (2), 209-211.
• AKTAN, C. C. (2008), Stratejik Yönetim ve Stratejik Planlama, Çimento İşveren Dergisi, 22 (4), 4-21.
• ALVESSON, M. (1993), Cultural Perspectives on Organizations, Cambridge University Press, Cambridge.
• ALTINBAŞ, Z. (2013), Kurumsal Girişimcilik ve Örgütsel Bağlılık Arasındaki ilişki: Mücevherat Sektöründe Bir Araştırma, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• ANDRIJAUSKIENĖ, M. ve DUMČIUVIENĖ, D. (2017), Hofstede’s Cultural Dimensions and National Innovation Level, Dubrovnik International Economic Meeting, 3, 189-205.
• AYCAN, Z. (2001), Paternalizm: Yönetim ve Liderlik Anlayışına İlişkin Üç Görgül Çalışma,Yönetim Araştırmaları Dergisi, 1 (1), 1-26.
• BALABAN, Ö. ve PALAZ, P. (2018), İnsan Kaynakları Yöneticileri Perspektifinden Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi, Sakarya İktisat Dergisi, 7 (4), 77-96.
• BARKER, A. (2002), Yenilikçiliğin Simyası, (Çev. A. Kardam), MESS Yayınları, İstanbul.
• ÇAKMAK, O. (2009), Türkiye İnovasyonun Neresinde?, Çerçeve Dergisi, 17 (52), 52-56.
• DAKHLI, M. ve CLERCQ, D. (2004), Human Capital, Social Capital and Innovation: A Multi-Country Study, Entrepreneurship and Regional Development, 16 (2), 107-128.
• DANIŞMAN, A. ve ÖZGEN, H. (2003), Örgüt Kültürü Çalışmalarında Yöntem Tartışması: Niteliksel-Niceliksel Yöntem İkileminde Niceliksel Ölçümler ve Bir Ölçek Önerisi, Yönetim Araştırmaları Dergisi, 3 (2), 91-124.
• DESOUZA, K. C., DOMBROWSKI, C., AWAZU, Y., BALOH, P., PAPAGARI, S., SANJEEV, J. ve KIM, J. Y. (2009), Crafting Organizational Innovation Process, Innovation: Management, Policy&Practice, 11 (1), 6-33.
• DRUCKER, P. (2002), The Discipline of Innovation, Harvard Business Review, 1-13.
• DRUCKER, P. (1999), Management Challenges for the 21st Century, Harper Collins Publishers, United States.
• EMAMGHOLIZAD, S. ve HESAMI, M. (2016), Investigating the Impact of Organizational Culture on Innovation with Regard to the Mediating Role of Knowledge Sharing in the Electricity Distribution Company of Golestan Province, International Journal of Humanities and Cultural Studies, 3, 171-184.
• ERTUNA, Ö. (2008), Stratejik Yönetim, Okan Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
• FAGERBERG, J. (2005), Innovation: A Guide to the Literature, Oxford Handbooks Scholarly Research Reviews, Oxford.
• FINDIKÇI, İ. (2003), İnsan Kaynakları Yönetimi, Alfa Yayınları Yönetim Dizisi, İstanbul.
• FREEMAN, C. ve SOETE, L. (2004), Yenilik İktisadı, (Çev. E. Türkcan), TÜBİTAK, Ankara.
• FRIEDMAN, T. (2006), Dünya Düzdür, (Çev. L. Cinemre), Boyner Yayınları, İstanbul.
• GROYSBERG, B., JEREMIAH, L., PRICE, J. ve CHENG, Y. (2018), Liderler İçin Kurum Kültürü Rehberi, Harvard Business Review, 1, 40-53.
• GÜMÜŞ, R. (2009), İnovasyon Kültürü Üzerine, Çerçeve Dergisi, 17 (52), 162-166.
• HOFSTEDE, G., HOFSTEDE, G. J. ve MINKOV, M. (2010), Cultures and Organizations, The McGraw Hill Company, The United States.
• HOLLANDERS, H. (2019), European Innovation Scoreboard, European Commission, Luxembourg.
• INTERCULTURAL LINK, (2012), Hofstede’nin Kültürel Boyutları, AFS Intercultural Programs, 1-5.
• JANSSEN, O. (2000), Job Demands, Perceptions of Effort-Reward Fairness and İnnovative Work Behaviour, Journal of Occupational and Organizational Psychology, 73 (3), 287-302.
• NEWMAN, K. ve NOLLEN, S. (1996), Culture and Congruence: The Fit Between Management Practices and National Culture, Journal of International Business Studies, 27, 753-779.
• ORFILA SINTES, F. ve MATTSSON, J. (2009), Innovation Behavior in the Hotel Industry, Omega, 37 (2), 380-394.
• ROBBINS, K. (1990), Varieties of Britishness, The Institute of Irish Studies, Ireland.
• SAPIENZA, M. A. (1985), Believing is Seeing: How Culture Influences The Decisions Top Managers Make, Gaining Control of Corporate Culture, San Francisco.
• SARGUT, A. S. (2001), Kültürler Arası Farklılaşma ve Yönetim, İmge Yayınları, Ankara.
• SEEN, N. Y., SINGH, S. K. ve JAYASINGAM, S. (2012), Organizational Culture and Innovation Among Malaysian Employees, The Journal of Human Resource and Adult Learning, 8 (2), 147-157.
• SILVA, J., LEITAO, J. ve RAPOSO, M. (2008), Berriers to Innovation Faced by Manufacturing Firms in Portugal: How to Overcome it for Fostering Business Excellenge?, International Journal of Business Excellence, 1 (2), 92-105.
• TAKALA, T. (2010), Dark Leadership, Charisma and Trust, Psychology, 1, 59-63.
• TIDD, J., BESSANT, J. ve PAVITT, K. (2005), Managing Innovation: Integrating Technological, Market & Organizational Change, John Wiley & Sons Ltd., New Jersey.
• UZKURT, C. (2010), İnovasyon Yönetimi: İnovasyon Nedir, Nasıl Yapılır ve Nasıl Pazarlanır?, Dosya, 4, 37-51.
• VURAL, Z. B. (1998), Kurum Kültürü, İletişim Yayınları, İstanbul.
• WORLD ECONOMIC FORUM, (2017), The Global Human Capital Report 2017, Geneva.
• YİĞİT, S. (2014), Kültür, Örgüt Kültürü ve İnovasyon İlişkisi Bağlamında “İnovasyon Kültürü”, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16 (27), 1-7.
• ZAHRA, S. A. ve DAS, S. R. (1993), Innovation Strategy and Financial Performance in Manufacturing Companies: An Empirical Study, Production and Operations Management, 341-361.
• https://hi.hofstede-insights.com/national-culture, (Erişim Tarihi: 09.10.2019).
• http://www.oecd.org/dataoecd/51/28/45326349.pdf, (Erişim Tarihi: 11.10.2019).