Bu yazı, günümüzde tarih ve hafızanın tanımlarının muğlaklaştığı ve birbiri yerine geçmeye meylettiği hesaba katılarak, bu ikisinin farkını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Yazıda, tarihin “hafıza” yaratmaya özenen temsiliyet mekanizmaları ve doğrudan insanların yaşam pratiklerinde açığa çıkan sürekli oluş halindeki yaşayan hafıza arasındaki ayrım bağlamında, hafıza sayesinde geçmişin şimdinin pratiğinde nasıl yaşadığı felsefece tartışılacaktır. Bu anlamda; birinci olarak, Fransız tarihçi Pierre Nora’nın hafıza mekanları ve gerçek hafıza ortamları ayrımı üzerinde durularak, yaşayan hafızanın tarihten nasıl ayrıldığı incelenecektir. İkinci olarak, yaşayan hafızanın düzlemini oluşturan kavramlar –bedenlenme, bağlam oluşturma, temsile dayanmama– Merleau Ponty fenomenolojisi ve bedenlenme tezi açısından ele alınacaktır. Ayrıca genişletilmiş hafıza kavramının, gerçek hafıza ortamı sayılıp sayılmadığı üzerinde durulacaktır. Böylece, hafızanın yaşamsal pratikler içinde nasıl süreklilik kazandığı ve zaman algısını nasıl oluşturduğu tartışılacaktır. Üçüncü olarak da, yaşayan hafıza, belirlenimsizlik ve oluş kavramları bağlamında, sabitleyici bir güç olarak tarihle karşılaştırılarak, aralarındaki karşıtlık zaman felsefesi üzerinden anlaşılmaya çalışılacaktır.
Hafıza mekanları gerçek hafıza ortamları bedenlenmiş hafıza oluş tarih.
This article aims to examine the difference between history and memory considering that the contemporary definitions of history and memory are ambiguated and they tend to substitute each other. In this article, regarding the distinction between the representative mechanisms of the history that emulate creating memory and the living memory that is in state of continuous becoming directly revealed in human life practices, it will be philosophically discussed how the past proceeds in the present practice via the living memory. In this respect, first of all, how living memory is separated from the history will be examined by elaborating on the distinction between the sites of memory and the real environments of memory made by French historicist Pierre Nora. Secondly, the concepts that constitute the plane of living memory –embodiment, generating context, non-representation– will be examined in terms of Merleau Ponty’s phenomenology and the embodiment thesis. Besides, it will be elaborated on whether the notion of extended memory is counted as the real environment of memory or not. Thus, it will be discussed how the memory gains continuity within life practices and accordinly how the perception of time is constituted. Thirdly, in terms of the concepts of indeterminism and becoming, the living memory will be compared to the history as a stabilizing force and the contrast between them is discussed in regard to philosophy of time.
The sites of memory the real environments of memory embodied memory becoming and history.
Diğer ID | JA35NH23EB |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 13 Temmuz 2016 |
Gönderilme Tarihi | 13 Temmuz 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Sayı: 3 |