Adalet Bilimi Olarak Hukuk Bilimi

Yıl 2019, Sayı: 10, 221 - 249, 20.12.2019

Josef Franz Lindner Çevirmen: Mustafa Başar

Öz

Hukuk
bilimi bir çeşit oryantasyon krizi içindedir.  Kanıtı ise, temel olarak kendi kendisiyle
meşgul olmasıdır. Zira normatif anlamda denetim otoritelerinin konçertosunun
yorum egemenliği çerçevesinde köktenci bir rekabet içinde bulunması bunu haklı
çıkarmaktadır: Hukuk bilimi ekonomi, politika bilimi, etik ve diğer bilişsel
bilimler gibi normatif söylemin (ve dolayısıyla politik-medya) önemi üzerine
tartışma yürütmektedir.  Bu sebeple
bahsedilen temel süreç içinde hukuk biliminin biçimsel-teorik düzleme sert bir
biçimde geri çekilmiş görünmesi şaşırtıcıdır. Bu durum “hukuk bilimi teorisi” olarak
adlandırılan güncel bir tartışmayla örneklendirilmektedir. Aşağıda takip eden katkı
buna mukabil bir nokta olarak addedilir: Bu nokta hukukun, ancak kanunu maddi
anlamda kesintiye uğratmaksızın kontrol etme iddiasını ayakta tutabildiği
oranda ciddiye alınacağını varsaymaktadır. Buradan hareketle hukuk felsefesi
bağlamında daha güçlü bir bakış açısı savunulmaktadır. İnsana özgü spesifik
durumdan (‘condicio humana’) hareketle doğru (ve dolayısıyla bağlayıcı olan)
hukukun meşrulaştırılıp meşrulaştırılamayacağı – ve de bir bilim olarak hukuk
için bundan ne gibi sonuçların çıkarılabileceği sorusu açıklığa kavuşturulur. 

Anahtar Kelimeler

adalet bilimi, hukuk bilimi teorisi

Jurisprudence as a Science of Justice

Öz

Jurisprudence
is in the midst of an orientation crisis. The proof is its engagement only with
itself, as a basis. In addition, the concert of inspection authorities in
normative terms legitimizes their fundamental competitive posture within the
interpretation sovereignty. Jurisprudence deals with a dispute about the
importance of normative discourse among economy, political science, ethic and
the other cognitive sciences (consequently politics-media). That’s why it is surprising
that the jurisprudence seems to be withdrawn to a formal-theoretical platform
sharply in this fundamental process. It exemplifies the popular debate called
“The Jurisprudence Theory”. The following contribution below is regarded as a
counterpoint: It assumes that the jurisprudence can only be taken seriously as
long as it maintains its assertion to control law without concrete interruption.
Thus
a stronger point of view is justified within the context of philosophy of
law.  Based on a specific human condition
(condicio humana), the question whether the right law (thus the binding law)
can be legitimised or not and the results that can be concluded by the
jurisprudence as a science are clarifed. 

Anahtar Kelimeler

Science of justice, The Jurisprudence Theory, Legal anthropology, condicio humana

Kaynakça

• ----------------------------------------------