Pastoral Himayeden Neoliberal Haz Toplumuna Acının Üçlü Doğası Üzerine

Yıl 2023, Sayı: 17 - Acının Dünyası / Dünyanın Acısı, 29 - 47, 23.05.2023

İbrahim Çöllü

https://doi.org/10.47124/viraverita.1263051

Öz

Neoliberal hegemonya, toplumların sadece ekonomik ve siyasi yapılarını değiştirmekle kalmamış aynı zamanda bu toplumların üyeleri olarak neoliberal öznelerin duygusal dünyalarını da dönüştürmüştür. Günümüzde hegemonik neoliberal düzenin sürdürülmesinde hazzın üstünlüğü ve acının müstehcenleştirilerek yok edilmesi iki temel duygulanım biçimi olarak ortaya çıkmaktadır. Neoliberal toplumlar farklı düşünürlerce farklı biçimlerde tasvir edilmişlerdir. Palyatif toplumdan akışkan modern toplumlara kadar birçok toplum modelinin betimlenmesinin temelinde neoliberal siyasal rasyonaliteye hakimiyet vurgusu yatmaktadır. İçinde yaşadığımız toplumda yaşam ve verimlilik övülürken acı ve olumsuzluk gizlenmektedir. Neoliberal toplumlar birer performans ve olumluluk toplumlarıdır. Bu makalede acının toplumsal ve siyasal gelişime koşut bir biçimde gelişiminin ana momentleri vurgulanmaya çalışılacaktır. Bunun için toplumsal gelişmenin üçlü doğası üzerinden bir düşünce geliştirilerek acının da üçlü doğası olabileceği iddia edilecektir. Modernlik öncesi pastoral acıdan, acının ahlakileştirildiği neoliberal topluma uzanan süreçte acının dönüşümü üzerinde durulacaktır. Sonuçta insanın siyasal bir hayvan olduğu vurgusuyla, içinde bulunduğumuz neoliberal haz toplumunda yerinden edilmiş acının doğası üzerine düşünme teşvik edilecektir.

Anahtar Kelimeler

Neoliberal toplum, pastoral acı, akışkan acı, acının üçlü doğası, neoliberal özne, acının sonu

On the Triple Nature of Pain from Pastoral Patronage to a Neoliberal Society of Pleasure

Öz

Neoliberal hegemony has not only changed the economic and political structures of societies, but also transformed the emotional worlds of neoliberal subjects as members of these societies. Today, the dominance of pleasure and the elimination of pain by obscene appear as two basic forms of affect in maintaining the hegemonic neoliberal order. Neoliberal societies have been portrayed in different ways by different thinkers. The emphasis on the dominance of neoliberal political rationality underlies the description of many models of society, from palliative society to liquid modern societies. In the society we live in, life and productivity are praised, while pain and negativity are hidden. Neoliberal societies are societies of performance and positivity. In this article, the main moments of the development of pain in parallel with the social and political development will be emphasized. For this reason, it will be claimed that pain can also have a triple nature by developing an idea on the triple nature of social development. It will focus on the transformation of pain in the process from pre-modern pastoral pain to neoliberal society where pain is moralized. Finally, with the emphasis on human being as a political animal, reflection on the nature of displaced pain in our neoliberal pleasure society will be encouraged.

Anahtar Kelimeler

Neoliberal society, pastoral pain, liquidity of pain, triple nature of pain, neoliberal subject, end of pain.

Kaynakça

• Baudrillard, J. (2011). Çaresiz stratejiler (2. Baskı). (O. Adanır, Çev.). Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi. (Özgün eser basım 1983).
• Bauman, Z. (2017). Akışkan modernite (1. Baskı). (S. O. Çavuş, Çev.). Can Yayınları. (Özgün eser basım 2000).
• Bloch, E. (2013). Hıristiyanlıktaki ateizm (1. Baskı). (V. Atayman, Çev.). Ayrıntı Yayınları. (Özgün eser basım 1968).
• Breton, D. L. (2010). Acının antropolojisi (2. Baskı). (İ. Yerguz, Çev.). Sel Yayıncılık. (Özgün eser basım 1995).
• Crockett, C. (2011). Radical political theology : religion and politics after liberalism (1. Baskı). Columbia University Press.
• Dardot, P. & Laval, C. (2018). Dünyanın yeni aklı: neoliberal toplum üzerine deneme (2. Baskı). (I. Ergüden, Çev.). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. (Özgün eser basım 2009).
• Ernaux, A. (2021). Seneler (1. Baskı). (S. İdemen, Çev.). Can Yayınları. (Özgün eser basım 2008).
• Foucault, M. (2013). Güvenlik, toprak, nüfus, College de France dersleri (1977-1978) (1. Baskı). (F. Taylan, Çev.). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. (Özgün eser basım 2004).
• Freud, S. (2011). Uygarlığın huzursuzluğu (4. Baskı). (H. Barışcan, Çev.). Metis Yayınları. (Özgün eser basım 1930).
• Furedi, F. (2014). Korku kültürü (2. Baskı). (B. Yıldırım, Çev.). Ayrıntı Yayınları. (Özgün eser basım 1997).
• Han, B. C. (2022). Palyatif toplum günümüzde acı (3. Baskı). (H. Barışcan, Çev.). Metis Yayınları. (Özgün eser basım 2020).
• Hardt, M. ve Negri, A. (2012). Duyuru (1. Baskı). (A. Yılmaz, Çev.). Ayrıntı Yayınları. (Özgün eser basım 2012).
• Lévi-Strauss, C. (2020). Hüzünlü dönenceler (7. Baskı). (Ö. Bozkurt, Çev.). YKY. (Özgün eser basım 1955).
• Nietzsche, F. (2019). Unpublished fragments 1882-1884, The complete works of Friedrich Nietzcshe 14 (1. Baskı). (P. S. Loeb ve D. F. Tinsley, Çev.). Stanford University Press Stanford. (Özgün eser basım 1999).
• Ranciere, J. (2021). Anlaşmazlık (1. Baskı). (A.D. Temiz, Çev.). Monokl Yayınları. (Özgün eser basım 1995).
• Süar, S. (2016, 10 Temmuz). Çürümenin Öyküsü: Leviathan. Azizm Sanat Örgütü. http://www.azizmsanat.org/2016/07/10/curumenin-oykusu-leviathan-selin-suar/adresinden 17 Ocak 2023 tarihinde alınmıştır.
• Taşkale, A. R. (2015). Neoliberal ve militarist post-politika: siyasalı bastırma sanatı (1. Baskı). (M. Serin, Çev.). Nota Bene Yayınları.
• Wallerstein, I. (2013). Bilginin belirsizlikleri (1. Baskı). (B. Alataş, Çev.). Sümer Yayıncılık. (Özgün eser basım 2004).