Bibliometric Analysis of Studies on Public Private Partnership in Health Sector in Turkey: A Review of YOKTEZ and Dergipark

Yıl 2022, , 893 - 919, 22.08.2022

Buse Fidan Türkön , Erdal Eke

https://doi.org/10.21076/vizyoner.1011900

Cited By: 1

Öz

Public private partnership is known as a model used in various sectors and projects today. From this point of view, the aim of the study is to subject the studies published in YOKTEZ and Dergipark databases on public-private partnership in the health sector in Turkey to the bibliometric analysis method and to draw a comprehensive framework in this direction. Publications on the public-private partnership model in the health sector in Turkey, which were published between 2010-2020 using the keywords "public private partnership in the health sector, public private cooperation in the health sector, city hospital and city hospitals" from the relevant databases, are included in the analysis, studies that use city hospitals as data collection sites for different research topics are excluded. As a result of the review, a total of 20 master's theses within the scope of the study are analyzed on the YOKTEZ database, and a total of 25 articles on the Dergipark database. According to the study findings, in the last ten years, the most thesis work is done in 2019; in the articles, it is determined that the number of articles written in the last three years constituted 60% of the total articles. It is foreseen that in the relatively new public-private partnership practices in Turkey academic studies would provide significant support to increase and intensify the experience and expert opinions, and various suggestions are made in this direction.

Anahtar Kelimeler

Public Private Partnership, Health Sector, Bibliometric Analysis, YOKTEZ, Dergipark

Türkiye’de Sağlık Sektöründe Kamu Özel Ortaklığı Üzerine Yapılmış Çalışmaların Bibliyometrik Analizi: YÖKTEZ ve Dergipark İncelemesi

Öz

Kamu özel ortaklığı, günümüzde çok farklı sektör ve projelerde kullanılan bir model olarak bilinmektedir. Bu noktadan hareketle çalışmanın amacı, Türkiye’de sağlık sektöründe kamu özel ortaklığı üzerine YÖKTEZ ve Dergipark veri tabanlarında yayınlanmış olan çalışmaların bibliyometrik analiz yöntemine tabi tutulması ve bu doğrultuda geniş kapsamlı bir çerçeve çizilmesidir. İlgili veri tabanlarından “sağlık sektöründe kamu özel ortaklığı, sağlık sektöründe kamu özel iş birliği, şehir hastanesi ve şehir hastaneleri” anahtar kelimeleri kullanılarak 2010-2020 yılları arasında yayınlanmış olan Türkiye’de sağlık sektöründe kamu özel ortaklığı modelini konu alan yayınlar analize dâhil edilmiş; şehir hastanelerini farklı araştırma konuları için veri toplama sahası olarak kullanan çalışmalar kapsam dışı bırakılmıştır. Gerçekleştirilen taramalar sonucunda YÖKTEZ veri tabanı üzerinden çalışma kapsamına giren toplam 20 yüksek lisans tezi, Dergipark veri tabanı üzerinden ise toplam 25 makale analiz edilmiştir. Çalışma bulgularına göre, son on yılda en fazla tez çalışmasının 2019 yılında yapıldığı; makalelerde ise son üç yılda yazılan makale sayısının, toplam makalelerin %60’ını oluşturduğu tespit edilmiştir. Türkiye’de nispeten yeni olan kamu özel ortaklığı uygulamalarındaki deneyim ve uzman görüşlerinin arttırılmasına ve yoğunlaştırılmasına, akademik çalışmaların da ciddi oranda destek sağlayacağı öngörülmekte ve bu yönde çeşitli önerilerde bulunulmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kamu Özel Ortaklığı, Sağlık Sektörü, Bibliyometrik Analiz, YÖKTEZ, Dergipark

Kaynakça

• Acartürk, E. ve Keskin, S. (2012). Türkiye’de sağlık sektöründe kamu özel ortaklığı modeli. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(3), 25–51.
• Alıcı, A. (2020). Türkiye’de şehir hastaneleri proje finansman yapısı. Selçuk Sağlık Dergisi, 1(2), 133–150.
• Altın, A. (2013). Kamu hizmeti anlayışında değişim. Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(2), 101-118.
• Ayhan, E. ve Önder, E. (2018). Türkiye’de sağlık sektöründe kamu özel ortaklığı modeli. Uluslararası Sağlık Yönetimi ve Stratejileri Araştırma Dergisi, 4(1), 109-121.
• Balcı, A. ve Kırılmaz, H. (2007), Yeni kamu yönetimi anlayışının türk sağlık sektörüne yansımaları. C. C. Aktan ve U.Saran (Der.), Sağlık Ekonomisi ve Sağlık Yönetimi içinde (s. 134-165). Aura Kitapları.
• Bayansar, R. (2020). Türk kamu yönetiminde neoliberal politikaların etkisi: Kamu özel ortaklığı. Gazi Kitabevi.
• Benli, F., Topuz, G. ve Ceviz, E. (2014). Kamu özel ortaklığı ile yapılan entegre sağlık kampüsü projelerinin mali analizi ve riske maruz değer (VAR) metodolojisi altında kur riski ölçümlemesi. Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(28), 209–226.
• Çalışkan, A. ve Çınar, F. (2018). Kamu hizmetlerinin sunumunda kamu özel ortaklığının Türkiye’de sağlık sektörü öncülüğünde uygulanabilirliği üzerine bir değerlendirme. Journal of Current Researches on Social Sciences, 8(2), 99-112. https://doi.org/10.26579/jocress-8.2.8
• Çekirge, H. L. (2006). Dünyada ve Türkiye’de kamu özel ortaklığı uygulamaları ve örnek bir projede modelin finansal ve genel avantajlarının incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul Teknik Üniversitesi.
• Demir Askeroğlu, E. (2018). Uluslararası Tojdac Dergi̇si̇nin bi̇bli̇yometri̇k anali̇zi̇. The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication - TOJDAC, 8(2), 190–202.
• Dergipark. (2020). Dergipark hakkında. https://dergipark.org.tr/tr/pub/page/about adresinden 25 Ocak 2022 tarihinde alınmıştır.
• Emek, U. (2017). Sağlık sektöründe kamu-özel işbirliği sözleşmeleri: Beklenti ve gerçekleşme. Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi, 7(1), 139-168.
• Erbir, M. (2020). Sağlık sektörü çalışanlarının kurumsal sosyal sorumluluk algıları, kamu-özel ortaklığı örneği̇. Kayseri Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 1-14.
• Gökkaya, D., İzgüden, D. ve Erdem, R. (2018). Şehir hastanesi̇nde hasta memnuni̇yeti̇ araştirması: Isparta ı̇li̇ örneği̇. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 9(20), 136-148.
• Grimsey, D. ve Lewis, M. K. (2004). The Nature of partnerships. Public private partnerships: The worldwide revolution in infrastructure provision and project finance içinde (s. 1-19). Edward Elgar Publishing. https://doi.org/10.4337/9781845423438
• Kamu Hastaneleri Genel Müdürlüğü, Şehir Hastaneleri Koordinasyon Dairesi Başkanlığı. (2020). Yapımı devam eden şehir hastanelerimiz. https://khgmsehirhastaneleridb.saglik.gov.tr/TR-43920/yapimi-devam-eden-sehir-hastanelerimiz.html adresinden 25 Ocak 2022 tarihinde alınmıştır.
• Kayral, İ. H. (2019). Kırık pencereler teorisi, şehir hastaneleri yönetim modelinde hasta güvenliği için kullanılabilir mi? Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 22(3), 677-694.
• Kerman, U., Altan, Y., Aktel, M. ve Eke, E. (2012). Sağlık hizmetlerinde kamu özel ortaklığı uygulaması. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(3), 1–23.
• Kılıçarslan, Z. ve Altuğ, E. (2016). Bibliyografya. Türk Kütüphaneciliği, 30(2), 338-339.
• Kömürlü, R. ve Akyel, İ. (2018). Kamu özel ortaklığı: Türkiye ve diğer ülkelerde tarihi ve uygulamalarının karşılaştırılması. SETSCI Conference Indexing System, 3(2018), 976–979.
• Kulaksız, S. ve Küçükkocaoğlu, G. (2019). Kamu hi̇zmet tedari̇k yöntemi̇ni̇n seçi̇lmesi̇nde yatırımın değeri anali̇zi̇: bi̇r hastane projesi̇ üzeri̇nde uygulanması. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 21(1), 197-227. https://doi.org/10.31460/mbdd.428543
• Kwak, Y. H., Chih, Y. ve Ibbs, C. W. (2009). Towards a comprehensive understanding of public private partnerships for infrastructure development. California Management Review, 51(2), 51-78.
• Lawani, S. M. (1981). Bibliometrics: Its theoretical foundations, methods and applications. Libri, 31(4), 294–315. https://doi.org/10.1515/libr.1981.31.1.294
• Merigó, J. M. ve Yang, J. B. (2017). Accounting research: A bibliometric analysis. Australian Accounting Review, 27(1), 71-100. https://doi.org/10.1111/auar.12109
• Öge, H. ve Baş, T. (2016). Public–private partnership healthcare projects in Turkey. İşletme Bilimi Dergisi, 4(2), 105-119.
• Osborne, S. P. (2005). Public-private partnerships theory and practice in international perspective. Taylor & Francis Group.
• Ökmen, M. (2015). Uyum sürecinin idari politiği Avruğa Birliği ve Türkiye perspektifinde küreselleşme-yerelleşme dinamikleri. M. Ökmen (Ed.), Yerel Yönetimlerde güncel gelişmeler: Kuramdan uygulamaya içinde (s. 115-162). Ekin Yayınevi.
• Ökmen, M. ve Parlak, B. (2015). Yeni Kamu Yönetimi Yaklaşımı, Yönetişim ve Türk Kamu Yönetimi. Yerel Yönetimlerde Yeni Vizyonlar içinde (20-43), Bursa: Ekin Yayınevi.
• Özer, M. A. (2016). Sağlık sektöründe yeni bir hizmet sunum modeli: Kamu özel ortaklığı. Sosyal Güvenlik Dergisi, 6(1), 9–38.
• Özzeybek Taş, M., Tengilimoğlu, D. ve Atilla, E. A. (2019). A Research for determining the opinions on city hospitals example of Ankara, the capital city. International Journal of Health Management and Tourism, 4(2), 140-159. https://doi.org/10.31201/ijhmt.614614
• Selen, U. ve Karaş, G. (2015). Approach to public private partnerships applications in the provision of health care servi̇ces: Survey of Uşak city. Journal of Life Economics, 2(3), 25-46. https://doi.org/10.15637/jlecon.78
• Şenel Tekin, P. (2017). Küresel kamu özel ortaklığı uygulamaları ve Türkiye sağlık sektörü açısından bir değerlendirme. Ankara Sağlık Hizmetleri Dergisi, 16(2), 5-20. https://doi.org/10.1501/ashd_0000000126
• Şenel Tekin, P. ve Çelik, Y. (2012). Türkiye’de sağlık sektöründe bir finansman yöntemi olarak kamu-özel ortaklığı politikasının politika haritalama yöntemi ile analiz edilmesi. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 1(3), 81-98. https://doi.org/10.1501/asbd_0000000031
• Sonğur, C. ve Top, M. (2018). Türkiye’ de sağlık sektöründe kamu-özel işbirliği modeli: Paydaş görüşlerine dayalı bir alan araştırması. Sosyal Güvenlik Dergisi, 8(1), 159-186.
• Sungur, C. (2018). Sağlık sektörü kamu özel işbirliği projelerinde riskler ve risk yönetimi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(2), 693-716.
• T.C. Cumhurbaşkanlığı Mezvuat Bilgi Sistemi. (2006). Sağlık hizmetleri temel kanunu. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=3359&MevzuatTur=1&MevzuatTertip=5 adresinden 22 Aralık 2020 tarihinde alınmıştır.
• T.C. Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı. (2019). Kamu Özel İşbirliği Raporu 2018. Ankara.
• Uğurluoğlu, D., Gökkaya, D. ve Erdem, R. (2019). Şehi̇r hastanesi̇nde çalışan memnuni̇yeti̇ araştırması. İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi, 4(9), 101-118.
• UN/ECE BOT Expert Advisory Group. (2000). Draft Guidelines on private public partnerships for infrastructure development. (ECE/TRADE/NONE/2000/8). Geneva, Switzerland: United Nations Economic Commission for Europe.
• Ünal, A. ve Ünal Köse, A. (2017). Sağlık sektöründe kamu özel ortaklığına yönelik sağlık yöneticilerinin görüşleri. Sağlık Akademisyenleri Dergisi, 4(1), 51-56. https://doi.org/10.5455/sad.13-1490700122
• Uysal, Y. (2017). Yerel yönetimlerde kamu özel işbirliği (KÖİ) uygulamalarının iki yönü: Avantajlar ve dezavantajlar. Kent Akademisi Kent Kültürü ve Yönetimi Hakemli Elektronik Dergi, 10(2), 4-15.
• Uysal, Y. (2019). Kamu-özel işbirliği (yap-kirala- devret) modeli ve şehir hastanelerinin sağlık hizmetlerindeki değişim ve dönüşüm üzerine etkileri. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 14(3), 877-898.
• Uysal, Y. (2020a). İngiltere kamu-özel ı̇şbi̇rli̇ği modeli̇ni̇n Türki̇ye’deki̇ şehi̇r hastaneleri̇ uygulamaları üzeri̇ne etki̇leri: Poli̇ti̇ka transferi̇ bağlamında bi̇r anali̇z. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(3), 935-960. doi:10.16953/deusosbil.509594
• Uysal, Y. (2020b). Kamu-Özel İşbirliği Modelinde Özel Sektör Teşvik Faktörleri: Şehir Hastaneleri Örneği. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(1), 386-401. https://doi.org/10.33206/mjss.501273
• Yatırım Programlama İzleme ve Değerlendirme Genel Müdürlüğü. (2012). Dünya’da ve Türki̇ye’de kamu-özel ı̇şbi̇rli̇ği uygulamalarına ı̇li̇şki̇n geli̇şmeler. T. C. Kalkınma Bakanlığı.
• Yeşiltaş, A. (2020). Sağlık sektöründe kamu özel ortaklığı: Şehir hastaneleri üzerine bir değerlendirme. Uluslararası Sağlık Yönetimi ve Stratejileri Araştırma Dergisi, 6(1), 15–28.
• Yılmaz, O. (2001). Kamu yönetimi reformu: Genel eğilimler ve ülke deneyimleri. Devlet Planlama Teşkilatı.