Seçmenlerin Empatik ve Özgeci Tutumlarının E-Katılım Davranışları Üzerinde Rolü

Yıl 2022, , 589 - 602, 20.05.2022

İdris Şimşek , Şakir Güler

https://doi.org/10.21076/vizyoner.948497

Öz

E-katılım, dijital iletişim teknolojileri sayesinde gerçekleştirilen yeni nesil siyasal katılım faaliyetlerini ifade etmektedir. E-katılım faaliyetleri bireyi dijital gündeme dâhil ederek politik bağlamda daha geniş ifade olanağı tanımaktadır. Bu kapsamda sunulan araştırma seçmenlerin e-katılım faaliyetlerini; empatik ve özgeci tutumlar açısından incelemektedir. Ayrıca demografik faktörler özelinde katılımcıların psikolojik tutumlarının (empati, özgeci) ve e-katılım faaliyetlerinin farklılık gösterdiği durumlar sorgulanmaktadır. Araştırmaya Isparta ilinde ikamet eden 886 seçmen katılım göstermiştir. Çalışma kantitatif metot dâhilinde ilişkisel tarama modeli üzerine kurgulanmıştır. Bulgular empatik ve özgeci tutumlar ile e-katılım faaliyetleri arasında negatif yönde ilişki olduğunu göstermektedir. Öte yandan katılımcılar cinsiyet ve çalışma alanlarına göre farklı empati ve e-katılım düzeylerine sahiptir. Kadın katılımcıların duygusal tepki ve bilişsel empati düzeyleri erkeklere göre daha yüksektir. Özgeci tutumlar ile seçmenlerin politikayı takip alışkanlıkları arasında herhangi bir ilişki yoktur. Empatiye ait “duygusal tepki” alt değişkeni ile e-katılıma ait “politika takip” ve “siyasal tartışma” alt değişkenleri arasında da herhangi bir ilişki gözlenmemiştir.

Anahtar Kelimeler

Katılım, Siyasal Katılım, E-katılım, Empati, Özgecilik

The Role of Voters’ Empathy and Altruistic Attitudes on E-Participation Behaviors

Öz

E-participation refers to the new generation of political participation activities realized through digital communication technologies. E-participation activities allow for broader political expression by including the individual in the digital agenda. The research presented in this context includes the e-participation activities of the voters in terms of empathy and altruistic attitudes. In addition, the situations in which the participants' psychological attitudes (empathy, altruism) and e-participation activities differ, are questioned, especially for demographic factors. 886 voters residing in Isparta province participated in the study. The study is built on the relational screening model within the quantitative method. Findings show that there is a negative relationship between empathy and altruistic attitudes and e-participation activities. On the other hand, the participants have different levels of empathy and e-engagement according to gender and field of study. Female participants have higher scores in emotional response and cognitive empathy subscales than males. There is no relationship between altruistic attitudes and the policy-following habits of the voters. No relationship is found between the "emotional response" sub-variable of empathy and the "policy follow-up" and "political debate" sub-variables of e-participation.

Anahtar Kelimeler

Participation, Political Participation, E-participation, Empathy, Altruism

Kaynakça

• Alarabiat, A., Sá Soares, D. ve Estevez, E. (2017). Predicting citizens acceptance of government-led e-participation initiatives through social media: A theoretical model. Proceedings of the 50th Hawaii International Conference on System Sciences (s. 2855-2864). Hawaii.
• Arnstein, S. R. (1969). A ladder of citizen participation. Journal of the American Institute of Planners, 35(4), 216-224.
• Aktan, E. (2017). Sosyal medya ve siyasal katılım. Eğitim Yayınevi.
• Bayram, C., Şimşek, E. U. ve Dilbaz, N. (1995). Üç farklı meslek grubunda empatik beceri düzeylerinin karşılaştırılması. Kriz Dergisi, 3(2), 205-207.
• Barnett, M. A., Vitaglione, G. D., Harper, K. K., Quackenbush, S. W., Steadman, L. A. ve Valdez, B. S. (1997). Late adolescents experiences with and attitudes toward videogames1. Journal of Applied Social Psychology, 27(15), 1316-1334.
• Batson, D. C. (2002). Empathy and altruism. K. W. Brown ve M. R Leary (Ed.). The Oxford handbook of hypo-egoic phenomena içinde (s. 161-174). Oxford University Press.
• Bilen, M. ve Şanver, C. (2002). Genişleyen devletin bunalımı ve E-devlet. Kocaeli Ünv. İİBF Yayını.
• Brown, T., Boyle, M., Williams, B., Molloy, A., Palermo, C., McKenna, L. ve Molloy, L. (2011). Predictors of empathy in health science students. Journal of Allied Health, 40(3), 143-149.
• Bruneau, E. G., Cıkara, M. ve Saxe, R. (2017). Parochial empathy predicts reduced altruism and the endorsement of passive harm. Social Psychological and Personality Science, 8(8), 934-942.
• Burks, D. J., Youll, L. K. ve Durtschı, J. P. (2012). The empathy-altruism association and its relevance to health care professions. Social Behavior and Personality: An International Journal, 40(3), 395-400.
• Can, A. (2018). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. Pegem Akademi.
• Caplan, S. E. ve Turner, J. S. (2007). Bringing theory to research on computer-mediated comforting communication. Computers in Human Behavior, 23(2), 985-998.
• Chen, D. C., Kirshenbaum, D., Yan, J., Kirshenbaum, E. ve Aseltine, R. H. (2012) ‘Characterizing changes in student empathy throughout medical school, Medical Teacher, 34(4), 305-311.
• Daver, B. (1993). Siyaset bilimine giriş. Siyasal Kitabevi.
• Dökmen, Ü. (2015). Sanat ve günlük yaşamda iletişim çatışmaları ve empati. Remzi Kitap Evi.
• Dinçyürek, S. (2004). Üniversite öğrencilerinin empatik becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Marmara Coğrafya Dergisi, (10), 95-116.
• Eisenberg, N. (1991). Values, sympathy and individual differences: Toward a pluralism of factors influencing altruism and empathy. Psychological Inquiry, 2(2), 128-131.
• Elliott, R., Bohart, A. C., Watson, J. C. ve Greenberg, L. S. (2011). Empathy. Psychotherapy, 48(1), 43-49.
• Ersanlı, K. ve Çabuker, N. (2015). Diğerkâmlık ölçeği'nin psikometrik özellikleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(52, 43-53).
• Freedman, J. L., Sears, D. O. ve Carlsmith, M. J. (1987). Özgecilik ve olumlu sosyal davranış. (A. Dönmez, Çev.), Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 20(1), 117-142.
• Ford, M. E. (1979). The construct validity of egocentrism. Psychological Bulletin, 86(6), 1169-1188.
• Gini, G., Pozzoli, T. ve Hymel, S. (2014). Moral disengagement among children and youth: A meta-analytic review of links to aggressive behavior. Aggressive Behavior, 40, 56–68.
• Gil De, Z. H., Molyneux, L. ve Zheng, P. (2014). Social media, political expression, and political participation: Panel analysis of lagged and concurrent relationships. Journal of Communication, 64(4), 612-634.
• Güler, Ş. ve Sezgin, M. (2019). Twitter’da siyasal katılım ölçeği (TSKÖ). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(2), 517-530.
• Güler, Ş. ve Sezgin, M. (2020). Benlik saygısı ve E-katılım ilişkisi: Twitter ekseninde akademisyenlere yönelik bir uygulama. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 49, 413-438.
• Gündoğmuş, B., Maruf, M. ve Aksu, H. (2019). Sosyal medya kullanımının siyasal katılıma etkisinin Şırnak il örneğinde ölçülmesi. İktisadi ve İdari Yaklaşımlar Dergisi, 1(1), 78-103.
• Güven, D. Ş. ve Ünsal, A. (2019). The relatioship beetwen levels of altruism, empathy and assertiveness in nursing students. Innowacje W Pıelęgnıarstwıe, 2(4), 71-90.
• Kapani, M. (2007). Politika bilimine giriş. Bilgi Yayınevi.
• Karaçor, S. (2009). Yeni iletişim teknolojileri, siyasal katılım, demokrasi. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), 121-131.
• Karadağ, E. ve Mutafçılar, I. (2009). İlk ve ortaöğretim okulu öğretmenlerinin özgecilik düzeyleri üzerine bir araştırma. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(1), 75-92.
• Karasar, N. (2020). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar ilkeler teknikler. Nobel Akademik Yayıncılık.
• Kaya, B. ve Çolakoğlu, Ö. (2015). Empati düzeyi belirleme ölçeği (EDBÖ) uyarlama çalışması. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), 17-30.
• Kingston, L. N. (2014). Political participation as a disability rights issue. Disability and Health Journal, 7(3), 259-261.
• Kohen, A., Langdon, M. ve Riches, B. R. (2019). The making of a hero: Cultivating empathy, altruism, and heroic imagination. Journal of Humanistic Psychology, 59(4), 617-633.
• Korkmaz, A. ve Baran, S. (2018). Irkçılık ve ayrımcılık bağlamında sosyal medyada oscarsowhite. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 5(6), 194-210.
• Kweon, S. H. ve Lee, S. Y. (2013). A study on empathy, credibility, and political attitude in social media: Focused on the relationship between empathetic intention and the motivation of belonging on intended pro-social and political behavior. Advances in Journalism and Communication, 1(3), 26-40.
• Kim, S. ve Lee, J. (2012). E‐participation, transparency, and trust in local government. Public administration review, 72(6), 819-828.
• Koç, M. (2016). Demografik özellikler ile empatik eğilim arasındaki ilişki: Yetişkinler üzerine ampirik bir araştırma. Iğdır Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, (9), 25-47.
• Lawrence, E. J., Shaw, P., Baker, D., Baron-Cohen, S. ve David, A. S. (2004). Measuring empathy: Reliability and validity of the empathy quotient. Psychological Medicine, 34(5), 911-924.
• Lüküslü, D. (2010). Gençlerin siyaset algıları ve deneyimleri: Yeni bir siyaset ve örgütlenme modeli üzerine düşünmek. C. Boyraz (Ed.), Gençler tartışıyor: Siyasete katılım, sorunlar ve çözüm önerileri içinde (s. 168-189). Tuses Yayınları.
• Ma, W. W. ve Chan, A. (2014). Knowledge sharing and social media: Altruism, perceived online attachment motivation, and perceived online relationship commitment. Computers in Human Behavior, 39, 51-58.
• Macintosh, A. (2008). E-democracy and e-participation research in europe. In Digital Government.
• Mcgrath, M. (2011). Technology, media, and political participation. National Civic Review, 100(3), 41-44.
• O'reılly, T. ve Battelle, J. (2009). Web squared: Web 2.0 five years on. O'Reilly Media Inc.
• Özbudun, E. (1976). Social change and political participation in Turkey. Princeton University Press,
• Özdemir, K., Sevimli G. D., Şahin, S., Ünsal, A. ve Kuni, F. (2019). Hemşirelerde empati ve öfke kontrolünün değerlendirilmesi. Sağlık Bilimleri ve Meslekleri Dergisi, 6(3), 470-478.
• Panagiotopoulos, P., Bowen, F. ve Brooker, P. (2017). The value of social media data: Integrating crowd capabilities in evidence-based policy. Government Information Quarterly, 34(4), 601-612.
• Paulus, M., Wörle, M. ve Christner, N. (2020). The emergence of human altruism: Preschool children develop a norm for empathy-based comforting. Journal of Cognition and Development, 21(1), 104-124.
• Pflughoeft, B. R. ve Schneıder, I. E. (2020). Social media as e-participation: Can a multiple hierarchy stratification perspective predict public interest?. Government Information Quarterly, 37(1), 1-8.
• Rogers, C. R. (1975). Empatik olmak, değeri anlaşılmamış bir varoluş şeklidir. (F. Akkoyun, Çev.), Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), 103-124.
• Riehl-Emde, A. ve Willi, J. (1999). Is his marriage also her marriage? -An old question in a new light. System Famılıe, 12(3), 132-138.
• Romsdahl, R. J. (2005). Political deliberation and e-participation in policy-making. CLCWeb: Comparative Literature and Culture, 7(2), 1-10.
• Saebø, Ø., Rose, J. ve Flak, L. S. (2008). The shape of e-participation: Characterizing an emerging research area. Government Information Quarterly, 25(3), 400-428.
• Saebø, Ø., Rose, J. ve Molka-Danıelsen, J. (2010). E-participation: Designing and managing political discussion forums. Social Science Computer Review, 28(4), 403-426.
• Sakamoto, A. (1994). Video game use and the development of sociocognitive abilities in children: Three surveys of elementary school children. Journal of Applied Social Psychology, 24, 21–42.
• Şener, T. ve Çağlar, N. (2020). Genç seçmenlerin siyasete olan ilgileri ve siyasal katılım açısından kümelenmeleri üzerine bir araştırma. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 10(2), 514-531.
• Smith, T. W. (2006). Altruism and empathy in America: Trends and correlates. National Opinion Research Center, University of Chicago.
• Turan, İ. (1986). Siyasal sistem ve siyasal davranış. Der Yayınevi.
• Tutarel-Kışlak, Ş. T. ve Çabukça, F. (2002). Empati ve demografik değişkenlerin evlilik uyumu ile ilişkisi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 5(5), 1-7.
• Uysal, B. (1984). Siyasal katılma ve katılma davranışına ailenin etkisi. TODAİE Yayınları.
• Wilcox, K. ve Stephen, A. T. (2013). Article navigation are close friends the enemy? Online social networks, self-esteem, and self-control. Journal of Consumer Research, 40(1), 90–103.