AN OUTLOOK ON ELECTION CAMPAIGNS IN THE CONTEXT OF DECLARATIONS: A COMPARATIVE ANALYSIS ON THE LOCAL ELECTIONS OF MARCH 31, 2019

Yıl 2020, Cilt: 11 Sayı: 26, 1 - 29, 28.02.2020

Ümit Arklan Fadimana Tanacı

https://doi.org/10.21076/vizyoner.658686

Cited By: 5

Öz

During election periods, political parties and candidates intensively conduct a variety of political campaigns. These campaigns, where the focus is on the target audience, are prepared through certain stages and use different instruments that may serve the purpose. Election declarations, one of the instruments in question, play various roles in campaign processes such as informing and persuading the voters, introducing the party and the candidate to the voters, and raising voters’ awareness regarding election promises. For this reason, the characteristics of the declarations issued differ from one another depending on the political party and the election period, and even in some cases parties prefer not to issue any declarations. From this point of view, with the study focusing on election campaigns in terms of declarations, it is intended to analyze the declarations according to their content and shape and to compare the election promises of political parties by using qualitative content analysis. The sample used in the study is composed of Justice and Development Party, Republican People's Party, Peoples' Democratic Party, Good Party and Felicity Party which have issued a declaration and had the highest proportion of votes in the March 31, 2019 local elections. As a result of the survey, it is determined that there is a clear distinction between the formal and contextual characteristics of the declarations. The rhetoric used, the photograph, and the manner the electorates are addressed clearly reveal this distinction. There is a similarity between the approaches to municipalism and the election promises of the political parties. Although the parties are ideologically divided, it is observed that there is no significant difference between the parties on the issues of local governance and that common concepts are included in the promises made.

Anahtar Kelimeler

Election Campaigns, Election Declarations, Local Elections of 31 March 2019, Local Election Promises

SEÇİM KAMPANYALARINA BEYANNAMELER BAĞLAMINDA BİR BAKIŞ: 31 MART 2019 YEREL SEÇİMLERİ ÖRNEĞİNDE KARŞILAŞTIRMALI BİR İNCELEME

Öz

Seçim dönemlerinde siyasi partiler ve adaylar yoğun olarak çeşitli siyasal kampanyalar yürütmektedir. Odak noktayı ulaşılmak istenen hedef kitlenin oluşturduğu bu kampanyalar belirli aşamalardan geçerek hazırlanmakta ve amaca hizmet edebilecek farklı enstrümanlardan yararlanmaktadır. Söz konusu enstrümanlardan biri olan seçim beyannameleri; kampanya süreçlerinde seçmeni bilgilendirme, ikna etme, parti ve adayı tanıtma, vaatler hakkında farkındalık oluşturma gibi çeşitli roller üstlenmektedir. Bu nedenle, partilere ve seçim dönemlerine göre yayınlanan beyannamelerin özellikleri farklılık göstermekte, hatta kimi zaman partiler herhangi bir beyanname yayınlamamayı tercih etmektedir. Tüm bunlardan hareketle, seçim kampanyalarına beyannameler özelinde odaklanan çalışmada, nitel içerik analizi kullanılmakta, beyannamelerin içeriksel ve şekilsel özelliklerine göre analiz edilmesi ve partilerin vaatlerinin karşılaştırılması amaçlanmaktadır. Örneklem olarak da 31 Mart 2019 yerel seçimlerinde en yüksek oy oranına sahip ve beyanname yayınlamış olan Adalet ve Kalkınma Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi, Halkların Demokratik Partisi, İYİ Parti ve Saadet Partisi yer almaktadır. Yapılan değerlendirmeler neticesinde; beyannamelerin şekilsel ve içeriksel özelliklerinde net bir ayrım olduğu saptanmıştır. Kullanılan söylem, fotoğraf, seçmene hitap şekli bunu açıkça ortaya çıkarmıştır. Partilerin belediyecilik anlayışı noktasında ve sundukları vaatler konusunda ise bir benzerlik söz konusudur. Partiler her ne kadar ideolojik olarak ayrışsa da; yerel yönetim konusunda aralarında önemli fark olmadığı; sunulan vaatlerde ortak kavramlara yer verildiği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Seçim Kampanyaları, Seçim Beyannameleri, 31 Mart 2019 Yerel Seçimleri, Yerel Seçim Vaatleri

Kaynakça

• Adalet ve Kalkınma Partisi. (2019). AK Parti gönül belediyeciliği manifestosu. Erişim adresi: https://www.akparti.org.tr/media/279203/manifesto_28ocak2019_17-29.pdf, (01 Mayıs 2019).
• Aktaş, H. (2004). Bir siyasal iletişim aracı olarak internet. Konya: Tablet Kitabevi.
• Arklan, Ü. (2016). Seçmenlerin seçim kampanyalarından yararlanma amaçları: 7 Haziran 2015 genel seçimleri Sivas araştırması. Ş. Balcı (Ed.), 7 Haziran’dan 1 Kasım’a Türkiye’de siyasal iletişim uygulamaları içinde (109-156), Konya: Literatürk Academia Yayınları.
• Aymankuy, Y., Güdü Demirbulat, Ö. ve Aymankuy, Ş. (2016). Türkiye’de siyasi partilerin seçim beyannamelerinde turizmin yeri: Haziran 2015 genel seçimleri örneği. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(16), 292-309.
• Aytaç, S. E. (2017). Türkiye’de siyasi partilerin seçim beyannamelerindeki politika öncelikleri 2002–2015. Siyasal: Journal of Political Sciences, 26(2), 7-26.
• Aziz, A. (2007). Siyasal iletişim. 2. Baskı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Balcı, Ş. (2003). Politik kampanyalarda imaj yönetimi (Genç Parti örneği). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9, 143-161.
• Balcı, Ş. (2006). Negatif siyasal reklamlarda ikna edici mesaj stratejisi olarak korku çekiciliği kullanımı. Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Balcı, Ş. (2008). Medya ve siyaset ilişkilerinde siyasal reklam: Güncel örnekler üzerinden bir değerlendirme. Z. Damlapınar (Ed.), Medya ve siyaset içinde (209-244), 2. Baskı, Konya: Eğitim Kitabevi Yayınları.
• Beriş, H. E. (2011). AK Parti 2007-2011 seçim beyannameleri: Süreklilik ve değişim. H. Turşucu ve H. E. Beriş (Der.) Siyaset akademisi 10. dönem (Lider ülke Türkiye) ders notları içinde (109-141), Ankara: AK Parti AR-GE Başkanlığı Yayınları.
• Ceylan, A. ve Uslu, İ. (2019). 7 Haziran 2015 genel seçimlerinde partilerin uluslararası göç yaklaşımları üzerine karşılaştırmalı inceleme. Social Sciences Research Journal, 8(1), 97-114.
• Cumhuriyet Halk Partisi. (2019). Cumhuriyet Halk Partisi 2019 yerel seçim bildirgesi. Erişim adresi: https://chp.azureedge.net/2019-secim-bildirgesi.pdf, (01 Mayıs 2019).
• Çankaya, E. (2015). Siyasal iletişim: Dünyada ve Türkiye’de. Ankara: İmge Kitabevi.
• Dahlgren, P. (2005). The ınternet, public spheres, and political communication: Dispersion and deliberation. Political Communication, 22(2), 147-162.
• Damlapınar, Z. ve Balcı, Ş. (2014). Siyasal iletişim sürecinde seçimler, adaylar, imajlar: 2009 yerel seçimleri Ankara araştırması. Konya: Literatürk Academia Yayınları.
• Devran, Y. (2004). Siyasal kampanya yönetimi: Mesaj, strateji ve taktikler. 2. Baskı, İstanbul: Odak İletişim Yayınları.
• Devran, Y. ve Seçkin, G. (2011). 29 Mart mahalli seçimlerinin siyasal kampanya tekniği açısından değerlendirilmesi. Y. Devran (Ed.), Seçim kampanyalarında geleneksel medya, internet ve sosyal medyanın kullanımı içinde (167-213), İstanbul: Başlık Yayınları.
• Ertürk, K. Ö. ve Şeşen, E. (2017). Bir halkla ilişkiler aracı olarak seçim beyannameleri: 2000’li yıllar üzerine bir inceleme. Erciyes İletişim Dergisi “akademia”, 5(1), 60-80.
• Geray, H. (2014). İletişim alanından örneklerle toplumsal araştırmalarda nicel ve nitel yöntemlere giriş. Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
• Gibson, R. ve Römmele, A. (2001). Changing campaign communications: A party-centered theory of professionalized campaigning. The Harvard International Journal of Press/Politics, 6(4), 31-43.
• Güneş, S. (2006). Enformasyon toplumunun putları. Ankara: Hece Yayınları.
• Halkların Demokratik Partisi. (2019). 2019 yerel yönetimler seçim bildirgesi. Erişim adresi: https://www.hdp.org.tr/images/UserFiles/Documents/Editor/YerelBildirge2019-Turkce.pdf, (01 Mayıs 2019).
• İslamoğlu, A. H. (2002). Siyaset pazarlaması: Toplam kalite yaklaşımı. 2. Baskı, İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• İyi Parti. (2019). 2019 yerel seçim manifestosu. Erişim adresi: https://iyiparti.org.tr/Assets/KurumsalKimlik/YerelSecim/iyiparti2019manifesto.pdf, (01 Mayıs 2019).
• Johnston, R. J. ve Pattie, C. J. (1997). Where’s the difference? Decomposing the ımpact of local election campaigns in Great Britain. Electoral Studies, 16(2), 165-174.
• Kalender, A. (2014). Siyasal iletişim: “Seçmenler ve ikna stratejileri”. Konya: Tablet Kitabevi.
• Köker, E. (2007). Politikanın iletişimi iletişimin politikası. Ankara: İmge Kitabevi.
• McQuail, D. ve Windahl, S. (1997). Kitle iletişim modelleri. K. Yumlu (Çev.), Ankara: İmge Kitabevi.
• Neuman, W. L. (2017). Toplumsal araştırma yöntemleri: Nitel ve nicel yaklaşımlar 2. cilt. S. Özge (Çev.), 9. Basım, Ankara: Yayınodası Yayıncılık.
• Norris. P. (2004a). Political communications. Erişim adresi: https://sites.hks.harvard.edu/fs/pnorris/Acrobat/Political%20Communications%20encyclopedia2.pdf, (01 Mayıs 2019).
• Norris, P. (2004b). The evolution of election campaigns: Eroding political engagement?. Conference on Political Communications in the 21st Century, Otago Üniversitesi, 17 Ocak 2004, Yeni Zelanda, 1-27.
• Özkır, Y. (2015). Giriş. İ. Çağlar ve Y. Özkır (Ed.), Türkiye’de siyasal iletişim 2007-2015 içinde (7-10), İstanbul: SETA Yayınları.
• Polat, C. (2015). Siyasal pazarlama ve iletişim. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Polat, C., Akkaya, M. A. ve Binici, K. (2015). 07 Haziran 2015 Türkiye genel seçimleri parti bildirgelerinde bilgi ve belge yönetimi ve kütüphanecilik. Türk Kütüphaneciliği, 29 (2), 296-308.
• Resmi Gazete. (2005). Belediye kanunu. Erişim adresi: https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2005/07/20050713-6.htm, (01 Haziran 2019).
• Saadet Partisi. (2019). 31 Mart 2019 seçim beyannamesi. Erişim adresi: https://saadet.org.tr/wp-content/uploads/2019/05/D%C3%BCr%C3%BCstBelediyecilik_Beyannamesi_2019.pdf, (01 Mayıs 2019).
• Sayın, U. ve Sakallı Gümüş, S. (2016). 07 Haziran 2015 milletvekilliği genel seçimleri parti seçim beyannamelerinin engelli kavramı temelinde içerik olarak incelenmesi. Toplum ve Demokrasi, 10(21), 69-89.
• Şeşen, E. ve Ertürk, K. Ö. (2017). Türkiye’de 1990 sonrası çevre politikalarının seçim beyannamelerine yansımaları. Selçuk İletişim, 10(1), 188-215.
• Tamer Gencer, Z. (2013). Kitle iletişim araçları ve gündem kurma. Ü. Arklan (Ed.), İletişim okumaları: Disiplinlerarası bir alanın kuramsal uzamından yansımalar içinde (191-216), Konya: Literatürk Yayınları.
• Tan, A. (2002). İlke ve uygulamalarıyla politik pazarlama. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
• Terkan, B. (2010). Siyasi partilerin kadına ilişkin söylem ve politikaları (AKP ve CHP örneği). Selçuk İletişim, 6(2), 115-136.
• Tiryaki, S. (2016). Seçim beyannamelerinde siyasal iletişimin izlerini sürmek: 7 Haziran 2015 ve 1 Kasım 2015 genel seçimleri. Ş. Balcı (Ed.), 7 Haziran’dan 1 Kasım’a Türkiye’de siyasal iletişim uygulamaları içinde (521-578), Konya: Literatürk Academia Yayınları.
• Tok, N. T. (2012). Türkiye’deki siyasal partilerin eğitim söylemleri ve siyasaları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 18(2), 273-312.
• Tokgöz, O. (2010). Seçimler, siyasal reklamlar ve siyasal iletişim. Ankara: İmge Kitabevi.
• Tokgöz, O. (2014). Siyasal iletişimi anlamak. 2. Baskı, Ankara: İmge Kitabevi.
• Topuz, H. (1991). Siyasal reklamcılık: Dünyadan ve Türkiye’den örneklerle. İstanbul: Cem Yayınevi.
• Uztuğ, F. (2007). Siyasal iletişim yönetimi: Siyasette marka yaratmak. 3. Baskı, İstanbul: MediaCat Yayınları.
• Yaşın, C. (2006). Siyasal kampanya yönetiminde bütüncül yaklaşım. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15, 631-650.
• Yegen, C. (2014). 2014 Yerel seçimleri bağlamında kamuoyu araştırmaları ve medyanın siyasi partilere yaklaşımı: “Milliyet Gazetesi” örneği. S. Kavoğlu (Ed.), Teoriden uygulamaya siyasal iletişim içinde (101-121), Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Yüksek Seçim Kurulu. (2019). 31 Mart 2019 mahalli idareler seçimleri. Erişim adresi: http://www.ysk.gov.tr/tr/31-mart-2019-mahalli-i%CC%87dareler-secimi/77916, ( 01 Haziran 2019).
• Zeybek, B. (2016). Siyasal reklam, ikna ve retorik. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.