Examination of Attitude Change in the Context of Consumer’s Involvement Level in Advertising for Green Marketing

Yıl 2025, Cilt: 16 Sayı: 48, 1384 - 1400, 30.11.2025

Eren Demirkıran , Seda Mengü

https://doi.org/10.21076/vizyoner.1505280

Öz

The study explores how green advertising influences the attitudes and purchase intentions of individuals who are not highly
environmentally conscious. For this purpose, an experimental design is utilized to test the impact of different advertising
appeals and product types. The study acknowledges the complexity of advertising, highlighting the need for thorough research to tailor messages and appeals to specific target audiences, products, brands, and media platforms. The experiment involves manipulating variables (called "manipulations") and tests their effectiveness through preliminary trials. A 2x2 full factorial design is employed, examining the combined effects of two variables. Data from 263 participants is analyzed using the SPSS 25 program. Two-way between group covariance analysis (MANCOVA) reveals that while purchase intention isn’t directly influenced by advertising appeal, emotional appeals are more effective in fostering positive attitudes towards green advertising for products considered highly involving.

Anahtar Kelimeler

Green Advertising , Green Marketing , Persuasion , Attitude , Experiment Design

Etik Beyan

For this study the approval of ethical committee no 1591364-/2023-20 dated 30.01.2023 was taken from the Ethical Committee, İstanbul University.

Yeşil Pazarlamaya Yönelik Reklamlarda Tüketicilerin İlgilenim Düzeyi Bağlamında Tutum Değişikliğinin İncelenmesi

Öz

Bu çalışma, çevreye duyarlılığı (ilgilenimi) düşük bireylerin, yeşil reklamlara yönelik tutumlarını ve satın alma niyetlerini etkileyen faktörleri incelemektedir. Çalışmada, reklam çekiciliği ve ürün türünün bu etkideki rolü, deneysel bir tasarım kullanılarak araştırılmıştır. Çalışma, reklam mesajlarının ve çekiciliğinin hedef kitle, ürün, marka ve kullanılan medya gibi faktörlere göre değiştiğini, bu nedenle detaylı araştırma gerektirdiğini belirterek başlamaktadır. Deney tasarımında, kontrol edilen değişkenlerin manipülasyon olarak adlandırıldığını ve bu manipülasyonların etkinliklerinin ön testlerle belirlenerek revize edildiğini belirtmektedir. 2x2 Tam faktöriyel deney tasarımı kullanılmıştır, yani iki farklı değişkenin etkisi incelenmiştir. 263 katılımcı ile gerçekleştirilen deneyin verileri SPSS 25 programı ile analiz edilmiştir. İki yönlü gruplar arası kovaryans analizi (MANCOVA) kullanılarak elde edilen bulgular, satın alma niyetinin reklam çekiciliğine göre farklılaşmadığını, ancak duygusal reklam çekiciliğinin, yüksek ilgilenimli ürünlerde yeşil reklama yönelik tutum oluşturmada daha etkili olduğunu göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

Yeşil Reklam , Yeşil Pazarlama , İkna , Tutum , Deney Tasarımı

Etik Beyan

Bu çalışma için İstanbul Üniversitesi Etik Kurulundan 1591364-/2023-20 sayılı ve 30.01.2023 tarihli etik kurul onayı alınmıştır.

Kaynakça

• Albarracin, D., Zanna, M. P., Johnson, B. T. ve Kumkale, G. T. (2005). Attitudes: Introduction and scope. D. Alberracin, B. Johnson, ve M. P. Zanna, (Ed.) The handbook of attitudes içinde (s. 3-19). Mahwah: NJ: Lawrence Erlbaum.
• American Marketing Assosation. (2023). https://www.ama.org/the-definition-of-marketing-what-is-marketing/ adresinden 3 Ağustos 2023 tarihinde alınmıştır.
• Aslan, İ. (2016). Açık Hava reklamlarında çekicilikler. Literatürk.
• Augustini, M., Baloran, A., Bagano, A., Tan, A., Athanasius, S. ve Retnawati, B. (2021). Green marketing practices and issues: A comparative study of selected Firms in Indonesia and Philippines. Journal of Asia- Pacific -Business, 22(3), 164-181. https://doi.org/10.1080/10599231.2021.1943807
• Babbie, E. (2011). The basics of social research (5 b.). Wadsworth: Cengage Learning.
• Banerjee, S., Gulas, C. S. ve Iyer, E. (1995). Shades of green: A multidimensional analysis of rnviromental advertising. Journal of Advertising, 24(2), 21-31.
• Bostrom, R. N. (1983). Persuasion. Englewood Cliffs, Prentice- Hall.
• Boström, M. ve Klintman, M. (2008). Eco-standarts, product labelling and green consumerism. Palgrave Macmillan.
• Butterfield, S. B. ve Welbourne, J. (2002). The elaboration likelihood model: Its impact on persuasion theory and research. J. D. Diilard, ve M. Pfau (Ed.) The persuasion handbook developments in theory and practice içinde (s. 155-174). Sage Publications.
• Büyüköztürk, Ş. (2022). Deneysel desenler öntest-sontest kontrol grubu desen ve veri analizi (7. Baskı). Pegem Akademi.
• Chamorro, A. ve Bañegil, T. M. (2015). Green marketing philosophy: A study of Spanish firms with ecolabels. Corporate Social Responsibility and Enviromental Management, 131(1), 11-24. http://dx.doi.org/10.1002/csr.83
• Çekiç Akyol, A. ve Kılınç, Ö. (2015). Türkiye'de yeşil reklam uygulamaları. Literatürk.
• Eagly, A. H. ve Chaiken, S. (1993). The psychology of attitudes. Harcourt Brace Jovanovich College Publishers.
• Field, A. (2009). Discovering statistics using SPSS (3. Baskı). Sage Publications.
• Fowler, A. R. ve Close, A. G. (2012). It ain't easy being green. Journal of Advertising, 41(4), 119-132. http://dx.doi.org/10.1080/00913367.2012.10672461
• Frymier, A. B. ve Nadler, M. K. (2013). Persuasion integration theory, research and practice (3. Baskı). Kendal Hunt.
• Gingsberg, J. ve Bloom, P. (2004). Choosing right green marketing strategy. Mit Sloan Management Review, 46(1), 79-84.
• Haws, K. L., Winterich, K. P. ve Naylor, R. W. (2013). Seeing the world through GREEN-tinned glasses: Green consumption values and responses to envriomentally friendly products. Journal of Consumer Psychology, 24(3), 1-19. https://doi.org/10.1016/j.jcps.2013.11.002
• İslamoğlu, A. H. ve Alnıaçık, Ü. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri (5. Baskı). Beta.
• Kotler, P. ve Keller, K. L. (2009). Marketing management (13. Baskı). Pearson.
• Kuduz, N. ve Zerenler, M. (2013). Yeşil pazarlama. Nobel Kitap.
• Lampe, M. ve Gazda, G. M. (1995). Green marketing in Europe and the United States: An evolving business and society interface. International Business Review, 3(4), 295-312. https://doi.org/10.1016/0969-5931(95)00011-N
• Larson, C. U. (2013). Persuasion: Reception and responsibility. Cengage Learning.
• Montgomery, D. C. (2017). Design and analysis of experiments (9. Baskı). Wiley.
• Odabaşı, Y. ve Barış, G. (2003). Tüketici davranışı. Mediacat.
• O'Keefe, D. J. (2016). Persuasion theory and research. Sage Publications.
• Ottman, J. A., Stafford, E. R. ve Hartman, C. L. (2006). Avoiding green marketing myopia ways to improve consumer appeal for enviromentally prefereable products. Environment, 48(5), 22-36. http://dx.doi.org/10.3200/ENVT.48.5.22-36
• Pallant, J. (2016). SPSS survival manual (6. Baskı). Mc Graw Hill.
• Peattie, K. ve Charter, M. (2003). Green marketing. M. J. Baker (Ed.). The marketing book içinde (s. 726-755). Butterworth Heinemann.
• Petty, R. E. ve Cacippo, J. T. (1986). The eloboration likelihood model of persuasion. L. Berkowitz (Ed.), Advances in Experimental Social Psychology içinde (Vol. 19, s. 123-205). Academic.
• Pittman, M., Read, G. L. ve Chen, J. (2021). Changing attitudes on social media: Effects of fear and information in green advertising on non-green consumers. Journal of Current Issues & Research in Advertising, 42(2), 175-196. https://doi.org/10.1080/10641734.2020.1835755
• Polansky, M. J. (1994). An introduction to green marketing. Electronic Green Journal, 1(2) https://doi.org/10.5070/G31210177
• Polonsky, M. J. ve Rosenberger, P. J. (2001). Reevaulating green marketing: A strategic approach. Business Horizons, 5(44), 21-30. https://doi.org/10.1016/S0007-6813(01)80057-4
• Suher, H. K. (2017). Çift süreç modelleri. A. A. Bir ve H. K. Suher (Ed.), Reklam teorileri 1 reklamın insan davranışına etkileri içinde (s. 13-88). The Kitap.
• Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2020). Çok değişkenli istatistiklerin kullanımı (6. Baskı). Pearson-Nobel.
• Ulusu, Y. ve Köksal, D. (2012). Yeşil reklama yönelik tutum: Üniversite öğrencileri üzerine bir uygulama. Jourrnal of Yaşar University, 27(7), 4642-4669. https://doi.org/10.19168/jyu.85414
• Uztuğ, F. (2003). Markan kadar konuş! Marka iletişim stratejileri. Mediacat.
• Wrench, J. S., Maddox, C. T., Richmond, V. P. ve McCroskey, J. C. (2019). Quantitive research methods for communication. Oxford University Press.
• Yüksel, A. H. (2012). İkna edici iletişim (1. Baskı). Anadolu Üniversitesi.