Interpreting the Attitude of the People of the Book to Muslims within the Scope of 118th, 119th, 120th Verses of Surah Ali Imran

Yıl 2020, , 7 - 68, 25.06.2020

Kerim Buladı

https://doi.org/10.32955/neu.istem.2020.6.1.01

Öz

The human is a social being and has to live collectively because people survive only by supporting each other. Allah has made people in need of each other regardless of their social status, level of knowledge and existence. It is a requirement of their existence that people relate to each other. Therefore, Allah did not prohibit Muslims from establishing political, intellectual, military, economic and strategic relations, establishing partnerships and alliances with the Jews and Christians, which are evaluated within the scope of the People of the Book or other religious members and human elements. In addition, Hz. Muhammad did not hesitate to apply this in his personal life, in the scope of an invitation to Islam and in interstate relations. However, Allah has forbidden Muslims to love religious members and other human elements, to obtain confidants and to establish friendships. On the other hand, Allah has clearly stated in the Holy Qur’an who he likes and ordered Muslims to act and behave upon this statement. According to this, Muslims above all are obliged to love what Allah loves. Separating civil relations that every person needs and will need due to being human, from love, friendship and confidence, which are the manifestations and dynamics of trust and reliance, should be known as a necessity of being Muslim

Anahtar Kelimeler

Revelation, People of the Book, Love, Friendship, Confidant

EHL-İ KİTABIN MÜMİNLERE TAKINDIĞI TAVRI ÂL-İ İMRÂN SÛRESİ 118, 119, 120. ÂYETLERİ BAĞLAMINDA OKUMAK

Öz

İnsan sosyal bir varlıktır ve toplu yaşamak mecburiyetindedir. Zira insanlar, ancak birbirlerine destek vererek yaşarlar. Allah Teâlâ, sosyal statüleri, bilgi seviyeleri, varlık düzeyleri ne olursa olsun insanları, birbirlerine muhtaç kılmıştır. İnsanların, birbirleriyle ilişki kurmaları, varlıklarının bir gereğidir. Bu yüzden Allah Teâlâ, müminlere, Ehl-i Kitap kapsamında değerlendirilen Yahudi ve Hıristiyanlarla, bunların dışındaki din mensuplarıyla ve diğer insan unsurlarıyla siyasî, idârî, askerî, iktisadî ve stratejik ilişkiler tesis etmeyi, ortaklıklar kurmayı ve antlaşmalar yapmayı yasaklamamıştır. Hz. Peygamber de bunu, gerek şahsi hayatında, gerek İslam’a davet çerçevesinde ve gerek devletlerarası münasebetlerde uygulamaktan geri durmamıştır. Ancak Allah Teâlâ, müminlere, kendi dışındaki din mensuplarını ve diğer insan unsurlarını sevmelerini, onları sırdaş edinmelerini ve onlarla dostluk kurmalarını yasaklamıştır. Öte yandan Allah Teâlâ, Kur’an’da kimleri sevip sevmediğini açıkça ifade etmiş ve müminlerden buna göre hareket etmelerini ve tavır almalarını istemiştir. Buna göre mümin, her şeyden önce Allah’ın sevdiklerini sevmekle mükelleftir. Her insanın, insan olması hasebiyle ihtiyaç duyduğu ve duyacağı medenî ilişkilerle güven ve itimadın tezahürleri ve dinamikleri olan sevgi, dostluk ve sırdaşlık duygularını ve ilkelerini birbirinden ayırmak, mümin olmanın da bir gereği olarak bilinmelidir.
Makale şu âyetler çerçevesinde ele alınacaktır. “Ey iman edenler! Sizden olmayanlardan hiçbir sırdaş edinmeyin. Onlar size fenalık etmekten asla geri kalmazlar. Hep sıkıntıya düşmenizi isterler. Onların kinleri konuşmalarından apaçık ortaya çıkmıştır. Kalplerinde gizledikleri ise daha büyüktür. Eğer düşünürseniz size âyetleri açıkladık.” “İşte siz öyle kimselersiniz ki, onları seversiniz; onlar ise, bütün kitaplara iman ettiğiniz hâlde, sizi sevmezler. Onlar sizinle karşılaştıkları zaman “inandık” derler. Ama kendi başlarına kaldıklarında, size karşı kinlerinden dolayı parmaklarını ısırırlar. De ki: “Öfkenizden ölün!” Şüphesiz Allah, göğüslerin özünü (kalplerde olanı) bilir.” “Size bir iyilik dokunursa, bu onları üzer. Başınıza bir kötülük gelse, ona sevinirler. Eğer siz sabırlı olur, Allah’a karşı gelmekten sakınırsanız, onların hileleri size hiçbir zarar vermez. Çünkü Allah onların işlediklerini kuşatmıştır.”

Anahtar Kelimeler

Vahiy, Ehl-i Kitap, sevgi, dostluk, sırdaş

Kaynakça

• Abdulbakî, Muhammed Fuad, el-Mu’cemü’l-Müfehres li Elfâzi’l-Kur’âni’l-Kerîm, Çağrı Yayınları, İstanbul, ts.
• Ahmed b. Faris bin Zekeriyya ( ö. 395/1004), Mu’cemü Mekayisi’l-Lugat, muhaşşî, İbrahim Şemsüddîn, Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye, Beyrut, 2011.
• Asım Efendi (1755-1820), Kâmûs Tercümesi, İstanbul, 1886 ( I-IV ).
• Asım Efendi, Kamus Tercümesi, Asitane Yayınları, İstanbul, (tıpkıbasım), ts (I-III).
• Ateş, Süleyman, Kur’an-ı Kerîm Tefsiri, Milliyet Gazetesi, İstanbul, 1995.
• Bilmen, Ömer Nasûhî, Büyük İslam İlmihali, Bilmen Yayınevi, İstanbul, ts.
• Beydâvî, Nâsıruddin Ebû Said Abdullah b. Ömer el-Beydâvî (ö. 685/1286), Envâru’t-Tenzîl ve Esrâru’t-Te’vîl, ( Kitabü’n Mecmuatü’n mine’t-Tefâsir içinde ), Beyrut, ts. (I-VI).
• Buhârî, Ebû Abdillah Muhammed b. İsmail el-Buhârî (ö. 256/870), Sahîhu’l-Buhârî, Çağrı Yayınları, İstanbul, 1981 (I-VIII).
• Buladı, Kerim, Kur’an Kendisini Nasıl Tanıtır, İstanbul, Kayıhan Yayınları, 2010.
• Cevherî, İsmail b. Hammad (ö. 394/1001), el-Mucemü’s-Sıhâh, Dâru’l-Marife, Beyrut, 2008.
• Çağrıcı, Mustafa, İslam Ahlâkı, İlmihal, Divantaş, Ankara, 2001, içinde.
• Dârimî, Ebû Muhammed Abdullah b. Abdi’r-Rahman (ö. 255/869), Sünenü’d-Dârimî, Çağrı Yayınları, İstanbul, 1981.
• Ebû Dâvûd, Süleyman b. El-Eş’as es-Sicistanî (ö.275/888), Sünenü Ebî Dâvûd, İstanbul, Çağrı Yayınları 1981 ( I-V).
• Ebû Mansur Muhammed b. Muhammed el-Mâtürîdî (ö. 333/944), Te’vîlâtü’l-Kur’ân, tahkiki, Ahmet Vanlıoğlu, Müracaat, Bekir Topaloğlu, Mizan Yayınevi, İstanbul, 2005 (I-XVII+Fihrist).
• Elmalılı, Muhammed Hamdi Yazır (1878-1942), Hak Dini Kur'ân Dili, Eser Kitapevi, İstanbul, 1971, (I-IX).
• Ezherî, Ebû Mansûr Muhammed b. Ahmed (ö. 370/980), Mu’cemü Tehzîbi’l-Lüğa, Dâru’l-Marife, Beyrut, 2001. ö. 370/980
• Fîrûzâbâdî, Muhammed b. Yukap (ö. 817/1414), el-Kûmûsu’l-Muhît, Dâru’l-Marife, Beyrut, 2011.
• Hamidullah, Muhammed, İslam Peygamberi, çeviren, Salih Tuğ, İrfan Yayınevi, İstanbul, 1980.
• Halidî, Abdulfettah et-Tefsîru’l-Mevzuiyyü beyne’n-Nazariyyeti ve’t-Tatbik, Dâru’n-Nefâis, Ürdün, 2008.
• Hatip, Abdulaziz, Kur’an ve Sünnette Azınlık Hakları, (İslami İlimler Araştırma Vakfı, Tartışmalı İlmî Toplantılar Dizisi, 21-22 Aralık, 2013), Kur’an ve Sünnete Göre Temel İnsan Hakları, İstanbul, 2014.
• İbn Hanbel, Ahmed b. Muhammed (ö.241/855), el-Müsned, Çağrı Yayınları, İstanbul, 1982 (I-VI).
• İbn Hişâm, es-sîratü’n-Nebeviyye, Daru’l-Ğaddi’l-Cedîd, Mısır, 2005.
• İbn Mâce, Ebû Abdillah Muhammed b. Yezîd (ö. 273/886 ) Sünenü İbni Mâce, Çağrı Yayınları, İstanbul, 1981 (I-II).
• İbn Kesîr, İsmail b. Ömer, Tefsîru’l-Kur’ân’il-Azîm, Kahraman Yayınları, İstanbul, 1984.
• İbn Manzûr (ö. 711/1311), Lisânü’l-Arab, Beyrut, Dâru İhyâi’t-Türasi’l-Arabiyyi, 1999 (I-XVIII).
• İsfehânî, Rağıb (ö. 502/1108), Müfredâtü Elfâzi’l-Kur’ân, tahkik, Safvan Adnan Dâvûdî, Dâru’l-Kalem, Beyrut, , 2011.
• İzutsu, Toshihiko, Kur’ân’da Allah ve İnsan, Tercüme, Süleyman Ateş, Kevser Yayınları, Ankara, 1983
• Karaman, Fikret ve diğerleri, Dini Kavramlar Sözlüğü, Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, Ankara, 2006.
• Kaya, Remzi, Kur’an’a Göre Ehl-i Kitap ve İslam, Yağmur Yayınevi, İstanbul, 2016.
• Kurtubî, Ebû Abdillah Muhammed b. Ahmed (ö. 671/1273) el-Camiu li Ahkâmi’l-Kur’ân, Daru’l-Fikr, Beyrut, , 1995 (I-X+ Fihrist).
• Malik b. Enes (ö. 179/795 ), Muvatta, İstanbul, Çağrı Yayınları, 1981.
• Mevdûdî, Ebu’l-‘Alâ, Tefhîmü’l-Kur’ân, tercüme, Muhammed Han Kayanî ve diğerleri, İnsan Yayınları, İstanbul, 1996.
• Müslim, Ebu’l-Hüseyin Müslim b. el-Haccac (ö. 261/874), es-Sahîh, Çağrı Yayınları, İstanbul, 1981 (I-III).
• Nesâî, Ebû Abdirrahman Ahmed b. Şuayb b. Ali en-Nesâî, (ö. 303/925 ), Sünenü’n-Nesâî, İstanbul, Çağrı Yayınları, 1981, (I-VIII).
• Nesefî, Ebu’l-Berakât Abdullah b. Ahmed (ö. 710/1310), Medârikü’t-Tenzîl ve Hakâiku’t-Te’vîl, (Kitabun Mecmuatün mine’t-Tefâsir içinde) Beyrut, ts.
• Râzî, Fahruddin, Mefâtîhu’l-Ğayb, Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye, Beyrut, 1990 (I-XXX).
• Safiyyu’r-Rahmân Mubarek Furî, er-Rahîkı’l-Mahtûm bahs fî’s-Sirati’n-Nebeviyyeti, Dâru’l-Vefâ, Medine, 2005.
• Sarıçam, İbrahim, Hz. Muhammed ve Evrensel Mesajı, Ankara, 2004.
• Şevkânî, Muhammed b. Ali b. Muhammed eş-Şevkânî ( 1250/1834 ), Fethu’l-Kadîr el-Camiu beyne Fenneyi’r-Rivâyeti ve’d-Dirâyeti min İlmi’t-Tefsîr, Tashîh, Ahmed Abdusselâm, Beyrut, 1994 ( I-V ).
• Taberî, Muhammed b. Ceririr et-Taberi (ö. 310/923), Câmiu’l-Beyân an Te’vîli Âyi’l-Kur’an, Dâru’l-Hadîs, Kahire, 1987 (I-XII).
• Tirmizî, Ebû İsa Muhammed b. İsa et-Tirmizî ( ö. 279/892 ), Sünenü’t-Tirmizî, İstanbul, 1981 (Çağrı Yayınları, I-V).
• Zemahşerî, Ebu’l-Kasım Carullah Muhammed b. Ömer ( ö. 538/1143 ), el-Keşşâfü an Hakâiki Gavâmid’it-Tenzîl ve Uyûni’l-Ekâvîl fî Vücûhi’t-Te’vîl, Tashîh, Mustafa Hüseyin Ahmed, Beyrut, ts.