Personel Reform Policies in Turkey: Foundations

Yıl 2018, Sayı: 38, 48 - 69, 01.12.2018

Hatice Altunok

Öz

A great deal of administrative reforms are associated with revisions in personel system. The assumption can be regarded as true for the administrative reform efforts in Turkey. Any administrative reform includes elements that are concerned with public personnel. Reform subjects are generally consists personnel related issues such as staffing, evaluation, promotion, salary, social rights. These reform policies are significant parts of reform making process. Evaluation research on reform policies in Turkey underlines that the foundations of significant personnel reform efforts were initiated during 1960s, therefore can be regarded as initial period of reform policies in Turkey, as this study does. The establishment of the State Personnel Office and the enactment of the Law on Civil Servants numbered 657 led to a reform policy based on the personnel system. This study examines the level of implementation of personnel reform up to the 1980s. Due to the fact that the issue of reforming the personnel system is still on the agenda, some features of the past have been included.

Anahtar Kelimeler

Personnel Reform, Personnel Reform Policy, State Personnel Office, Law on Civil Servants.

Türkiye’de Personel Reform Politikalarının Başlangıç Dönemi

Öz

İdari reformların önemli bir bölümünü personel sistemine ilişkin yenilikler oluşturur. Bu durum Türkiye’deki idarî reform çalışmaları için de aynıdır. İdari reformdan bahsedildiğinde mutlaka kamu personelini ilgilendiren unsurlara ilişkin reformlar da söz konusu olmaktadır. Personelin göreve alınması, değerlendirilmesi, yükselmesi, ücreti, sosyal hakları gibi pek çok unsur sık sık reform konusu olmaktadır. Bu reformların gerçekleştirilmesinde reform politikaları önemli bir aşaması olarak incelenebilir. Cumhuriyet dönemi personel reform süreçleri incelendiğinde bu alanda belirgin reform adımlarının atılması 1960’lı yıllarda başlamaktadır. Dolayısıyla Türk personel reform politikalarının başlangıç dönemi olarak nitelendirilebilir. Bu makalede söz edilen başlangıç dönemi Türkiye’de personel reform politikalarının kuruluş aşaması olarak ele alınmıştır. Devlet Personel Dairesi’nin kurulması ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun çıkarılmasıyla personel sistemini temellendiren reform politikası ortaya çıkmıştır. Çalışmada bu politikanın 1980’li yıllara kadar personel reformunu gerçekleştirme düzeyi incelenmiştir. Personel sisteminde reform yapılması konusunun bugün de gündemde olması nedeniyle geçmişten bazı özelliklere yer verilmiştir

Anahtar Kelimeler

Personel Reformu, Personel Reform Politikası, Devlet Personel Dairesi, Devlet Memurları Kanunu.

Kaynakça

• AYKAÇ, Burhan. Kamu yönetimi ve personel reformu. İnsan ve İş, 2004, Sayı: 17.
• AYKAÇ, Burhan. Türk kamu personel yönetiminin yapısı, gelişimi ve aksa- yan yönleri. Kooperatifçilik Dergisi, 1991, Sayı: 92, Nisan-Ma- yıs-Haziran, 51-84.
• BERKES, Niyazi. Türkiye’de Çağdaşlaşma. (Yay. Haz. Ahmet Kuyaş), İstan- bul: Yapı Kredi Yayınları, 2003.
• BERTUCCI, Guido. Unlocking The Human Potential For Public Sector Per- formance. Public Personnel Management, 2006, 35.3: 175-179.
• Birinci idareciler kongresi (1947). Ankara: İçişleri Bakanlığı Yayınları.
• CANMAN, Doğan. Türkiye’de Kamu Personel Rejiminde İyileştirme Çalış- maları ve Son Gelişmeler. Türk İdare Dergisi,1988, Sayı:378, 137- 157.
• CANMAN, Doğan. Çağdaş Personel Yönetimi, Ankara: TODAİE, 1995.
• Devlet Personel Meselesi Hakkında Bir İnceleme. CHP Genel Sekreterliği Araştırma ve Dokümantasyon Bürosu, Ankara: Ayyıldız Matbaası, 1958.
• Devlet Personel Teşkilatı İncelemeleri (Türkiye). David M. Watters, İdari Re- form Serisi, Ankara: TODAİE, 1961.
• Devlet Memurları Kanunu Tasarısının Millet Meclisince Kabul Olunan Metni Ve Cumhuriyet Senatosu Geçici Komisyon Raporu, Dönem: 1 Top- lantı: 4, 25.06.1965.
• ERGUN, Turgay ve POLAT, A. Kamu Yönetimine Giriş, Ankara: TODAİE, 1978.
• ERGUN, Turgay. Kamu Yönetimi, Ankara: TODAİE, 2004.
• ERKİN, Vedat. Personel rejimini geliştirme çabaları, Amme İdaresi Dergisi, 1971, 4-1, 41-56.
• ERKİN, Vedat. Türkiye’de personel rejimini geliştirmek amacı ile yapılan ça- lışmaların kronolojik etüdü ve genel değerlendirmesi. 1327 sayılı kanun açısından personel reformu sorunu, Ankara: Sevinç Matba- ası, 1971.
• FARAZMAND, Ali. Administrative reform and development: an ıntroduc- tion, Administrarive reform in developing nations. (ed: A. Faraz- mand), America: Praeger Publishers, 2002.
• GREGOİRE, M. R. Devlet personel dairesini ilgilendiren sorunlar hakkında rapor, (Çev. Orhan Arkun-Yusuf Öztürk-Emel Yıldırım), Ankara: Devlet Personel Başkanlığı, 1966.
• GÜLER, Birgül, Ayman. Kamu personeli sistem ve yönetim. Ankara: İmge Kitabevi, 2005.
• GÜRAN, Sait. Memur Hukukunda Kayırma ve Liyakat Sistemleri, İstanbul, 1980.
• Hükümete Sunulan Yabancı Uzman Raporları (1949-1959 yılları arasında), Ankara: Devlet Personel Başkanlığı, 1963.
• KANTARCIOĞLU, Selçuk. Devlet Personel Rejimi Nasıldı? Ne Oldu? Yeni Düzenleme Nasıl Olmalıdır?, Ankara: Başbakanlık Basımevi, 1977.
• KARADAĞ, Metin. Devlet Personel Başkanlığı: Bir Örgüt Geliştirme Örnek Olayı. Amme İdaresi Dergisi, 2000, 33/1, 153-163.
• KAYAR, Nihat. Kamu personel yönetimi. Bursa: Ekin Basın Yayın Dağıtım, 2010.
• KUHLMANN, S.; MANFRED, R. Civil service in germany: characteristics of public empolment and modernization of public personnel mana- gement, modernisation of state and administration europu: a fran- ce-germany comparison. Bordeaux: Goethe-Institut, 2004.
• KURNOW, Ernest. Türkiye’de Bütçenin Hazırlanması, (Çev. Sadun Aren), Ankara: Müşterek Yayınları, 1956.
• KUTLU, Önder. Gelişmiş Ülkelerde Ve Türkiye’de Kamu Reformu Ve Yöneti- min Yeniden Düzenlenmesi, Ankara: Nobel Basımevi, 2004.
• LEBLEBİCİ, Doğan, Nadi. Kamu Yönetimi: Dünyada Ve Türkiye’deki Ge- lişimi, Kamu Yönetimi Gelişimi Ve Güncel Sorunları, (Ed. M. K. Öktem Ve U. Ömürgönülşen), Ankara: İmaj Kitabevi, 2004.
• MIHÇIOĞLU, Cemal. Personel idaresinin modern prensipleri ve devlet per- sonel kanunu tasarısı üzerinde bazı düşünceler. AÜ SBF Dergisi, 1957, Cilt: 12 Sayı: 2.
• MIHÇIOĞLU, Cemal. Devlet personel dairesinin kuruluş yılları: anımsama- lar, düşünceler”, AÜ SBF Dergisi, 1987, xlII/1-4, 1987, 75-114.
• ONAR, S. Sıddık ,TANER, T., DÖNMEZER, H. VE SARICA., S. Ragıp, DU- RAN, L.,YAŞA M., 1955 Tarihli Devlet Memurları Kanun Tasarısı Hakkındaki Raporları, İstanbul Hukuk Fakültesi Mecmuası, 1955 cilt: xx, sayı: 1-4.
• ONAR, S.. Sıddık. İdare hukukunun umumi esasları, İstanbul: İsmail Akgün Matbaası, 1996.
• ONAR, S. Sıddık ve Akın, M. Yeni personel rejimi ve uygulaması. Amme idaresi Dergisi, 4/1, 1971, s. 109-118.
• ÖKTEM, M. Kemal. Türk kamu personel yönetiminin gelişimi. Amme İdaresi Dergisi, 1992 Cilt:25, Sayı:2, 85-105.
• ÖZTAŞ, Nail. Amerikan Yerel Yönetişim Reformları Üzerine, Kamuda Sosyal Politika, 2007, Cilt:2, Sayı:1.
• ŞAYLAN, Gencay.Kamu personel yönetiminden insan kaynakları yönetimine geçiş kritik ve reform önerileri, İstanbul: TESEV, 2000.
• TANER, N. (1971). 657 ve 1327 sayılı kanunlarla getirilen sistemin temel nitelikleri ve yan ödemeler. 1327 sayılı kanun açısından personel reformu sorunu, Ankara: Prodüktivite Kurumu, Sevinç Matbaası.
• TUTUM, Cahit. Kamu yönetiminde yeniden yapılanma. Türkiye’de kamu yö- netimi, (Ed. B. Aykaç, Ş. Durgun, H. Yayman), Ankara, Yargı Ya- yınevi, 2003.
• TUTUM, Cahit. Türkiye’de Personel Reformu Üzerinde Düşünceler. Amme İdaresi Dergisi, 1968, 1/1.
• TUTUM, Cahit. Personel Yönetimi, Ankara: TODAİE, 1979.
• USTA, Alaadin. Kamu Ve Kamu Personeli, Trabzon: Eser Ofset Matbaacılık, 2006.
• ÜSDİKEN, Behlül; WASTI, S. Arzu. Türkiye’de Akademik Bir İnceleme Ala- nı Olarak Personel Veya “İnsan Kaynakları” Yönetimi 1972-1999. 2002, Amme İdaresi Dergisi, 35/3, (1-37).
• YAŞAMIŞ, F. Demir. Osmanlı Devlet Yönetimi Başlangıç Yılları. Türk İdare Dergisi, 2001, Sayı:432, 1-32.
• http://www.dpb.gov.tr/Baskanlik_Kurulus.html
• http://www.dpb.gov.tr/Baskanlik_RejimGY.html