Ageing, Loneliness and Solitude

Yıl 2022, , 260 - 273, 20.12.2022

Özlem Duva

https://doi.org/10.29228/yazitdergisi.18

Öz

Loneliness, which is seen as a result of both modern lifestyle and digitalization process, and which has almost become an outbreak with the increasing Pandemics, has started to become a fundamental problem in various aspects. Due to transformations in family and urban life, the fact that technology and various elements of modern life have largely determined our lives, even further the transformations of sociality itself have made loneliness a remarkable issue for everyone. Although the phenomenon of loneliness can cover all phases of life, it is assumed that the rhythm of life will decrease especially by aging, old age people may become lonely by falling out of the speed and time understanding of modern life, and this situation often emerges as an element of anxiety and fear. However, loneliness is not something directly determined by these conditions, it should be defined as a state of emotion and should be separated from the concept of solitude. Therefore, in order to grasp the various aspects of the concept of loneliness and to associate it with other phenomena such as aging, it is necessary to analyze what the concept means, what questions and problems it relates to, and what difficulties it poses.

Anahtar Kelimeler

ageing, older persons, loneliness, solitude, modernity.

Yaş Alma, Yalnızlık ve Tek Başınalık

Öz

Günümüzde gerek modern yaşam biçimi gerekse dijitalleşmenin getirdiği bir sonuç gibi görülen ve artan salgınlarla birlikte neredeyse kendisi de bir salgın halini almış olan “yalnızlık”, çeşitli açılardan temel bir problem haline gelmeye başlamıştır. Aile ve kent yaşamındaki değişimler, teknolojinin ve modern yaşamın çeşitli unsurlarının hayatımızı büyük oranda belirlemesi ve her şeyden önce sosyallik olgusunun geçirdiği dönüşümler, yalnızlığı herkes için dikkat çekici bir konu haline getirmiştir. Yalnızlık olgusu, yaşamın tüm evrelerini kapsayabilmekle birlikte özellikle yaş alma ile birlikte hayatın ritminin düşeceği, insanların, modern yaşamın hız ve zaman anlayışının dışında kalarak yalnızlaşabileceği varsayılmakta ve bu durum çoğunlukla bir kaygı ve korku unsuru olarak karşımıza çıkmaktadır. Oysaki yalnızlık bu koşulların doğrudan belirlediği bir şey olmayıp, bir duygu durumu olarak tanımlanmalı ve tek başınalık kavramından ayrılmalıdır. Dolayısıyla yalnızlık kavramının çeşitli görünümlerini kavrayabilmek ve yaş alma gibi diğer fenomenlerle yalnızlık kavramını ilişkilendirebilmek için kavramın ne anlama geldiğini, hangi soru ve sorunlarla ilişkili olduğunu ve ne gibi güçlükleri ortaya çıkardığını analiz etmek gerekir.

Anahtar Kelimeler

yaş alma, yaş almış bireyler, yalnızlık, tek başınalık, modernlik

Kaynakça

• Augustinus (1999). İtiraflar. Çev. Dominik Pamir. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Aristotle (1959). Politics. Çev. H. Rackham. London: William Heinemann Ltd.
• Aristoteles (1996). Metafizik. Çev. Ahmet Arsalan. İstanbul: Sosyal Yayınları.
• Aristoteles (2007). Nikomakhos’a Etik. Çev. Saffet Babür. Ankara: BilgeSu Yayıncılık.
• Baumann, Zygmund (2003). Modernlik ve Müphemlik. Çev. İsmail Türkmen. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Baars, Jan (2010). “A Philosophy of Aging, Time and Finitude”. A Guide to Humanistic Studies in Aging. Ed. T. R. Cole et al. Baltimore: John Hopkins University Press, 105-120.
• Beauvoir, Simone de (1970). Yaşlılık, Son Çağı. Çev. Mehmet Ali Kayabal. İstanbul: Milliyet Yayınları.
• Berman, Marshall (1994). Katı Olan Her Şey Buharlaşıyor. Çev. Ümit Altuğ ve Bülent Peker. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Dahlberg, Karin (2007). “The Enigmatic Phenomenon of Loneliness”. International Journal of Qualitative Studies on Health and Well-being, 2(4): 195-207.
• Eagleton, Terry (2015). Postmodernizmin Yanılsamaları. Çev. Mehmet Küçük. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Foucault, Michel (2006). Kliniğin Doğuşu. Çev. İnci Malak Uysal. Ankara: Epos Yayınları.
• Habip, Bella (2020). “Psikanalizde Yaşlılık”. Cogito: Hasta Bir Dünyada Yaşlanmak. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 45-54.
• Krısteva, Julia (1991). Strangers to Ourselves. Çev. Leon S. Roudiez. Columbia: Columbia University Press.
• Levinas, Emmanuel (2005). Zaman ve Başka. Çev. Özkan Gözel. İstanbul: Metis Yayınları.
• Mill, John Stuart (2006). The Collected Works of John Stuart Mill, Vol. 3: Principles of Political Economy with some of Their Applications to Social Philosophy. Toronto: University of Toronto Press.
• Montaigne, Michel de (2011). Denemeler. Çev. Sebahattin Eyüboğlu. İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.
• Morris, Robert (2002). “Looking for Meaning in a Life’s Experience”. Challenges of the Third Age: Meaning and Purpose in Later Life. Ed. Robert S. Weiss ve Scott A. Bass. Oxford, New York: Oxford University Press.
• Perlman, Daniel & Peplau, Letitia Anne (1982). “Theoretical Approaches to Loneliness”. Loneliness: A Sourcebook of Current Theory, Research, and Therapy. Ed. Letitia Anne Peplau. New York: Wiley-Interscience, 123-134.
• Sennett, Richard (2010). Kamusal İnsanın Çöküşü. Çev. Serpil Durak ve Abdullah Yılmaz. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Svendsen, Lars (2018). Yalnızlığın Felsefesi. Çev. Murat Erşen. İstanbul: Redingot Yayınevi. Victor, Christina et al. (2000). “Being Alone in Later Life: Loneliness, Social Isolation and Living Alone”. Reviews in Clinical Gerontology, 10(4): 407-417.
• Weiss, Robert Stuart (1973). Loneliness: The Experience of Emotional and Social Isolation. Cambridge, MA: MIT Press.
• Zimmermann, Johann Georg (1819). Solitude. New York: Duyckinc-G. Long.