Impact of Existence of Benefit and Loss Factors on Plagiarism Judgment

Yıl 2023, Sayı: 1, 1 - 41, 29.01.2023

Yalçın Arslantürk , Refika Soyal

https://doi.org/10.33432/ybuhukuk.1184565

Öz

The originality of scientific studies can fundamentally be ensured by complying with ethical rules. The prohibition of plagiarism can be accepted as the first of these rules. It can be said that the prohibition of plagiarism has the essence which is intended to protect the connection of any idea with the first work in which it was put forward. It has arised that the work which is created by the author -knowingly or unknowingly or intentionally or unintentionally- by plagiarizing from the existing works belonging to others or himself, has no any scientific validity with the detection of plagiarism. In addition to the sanction of the person and the work in the scientific field, plagiarism has some other legal consequences for the perpetrator as well. In this context, administrative and criminal proceedings had been envisaged by the legislator. The comparative evaluation of the criminal provision in the Law on Literary and Artistic Works regarding plagiarism because it has been generally ignored and the relevant articles of the Turkish Criminal Law have formed the focus of the article. In the study, the importance of the benefit that has been provided by the work and the loss which has been caused by the work containing plagiarism, in terms of applying to the two laws in question, had been analyzed in particular. Forasmuch, unfair benefits and losses -especially public losses- have occured as a result of plagiarism in scientific studies due to the fact that they are taken into account in gaining the right to the academic title and therefore to the staff and wages in return for this title. Furthermore, by considering the distinction between fraud and qualified fraud within the scope of the Turkish Criminal Law, it had been evaluated which elements of these two crimes are realized with the act of plagiarism. Finally, the penal sanctions that can be applied in the case of participation in the act of plagiarism had been also evaluated in the study.

Anahtar Kelimeler

Academic Title, Benefit, Plagiarism, Public Official, Loss

Fayda ve Zarar Unsurlarının Varlığının İntihal Yargılamasına Tesiri

Öz

Bilimsel çalışmaların özgünlüğü temel olarak etik kurallara riayetle sağlanabilmektedir. Bu kuralların başında ise intihal yasağı gelir. İntihal yasağının herhangi bir fikrin, ortaya atıldığı ilk eser ile irtibatının korunmasına yönelik mahiyette olduğu söylenebilir. Doktrinde genel kabul gören görüşe göre yazarın bilerek ya da bilmeyerek başkalarına ya da kendisine ait mevcut eserlerden aşırma yaparak oluşturduğu eserin, intihalin tespitiyle birlikte bilimsel bir geçerlili- ğinin bulunmadığı ortaya çıkmaktadır. Konuya ilişkin ulusal mevzuatta ise yalnızca başkalarına ait eserlerden yapılan aşırmalar intihal olarak kabul edilmektedir. Esere ilişkin bilimsel alandaki yaptırımın yanında intihalin, fail açısından birtakım hukuki sonuçları da bulunmaktadır. Bu çerçevede kanun koyucu tarafından idari ve cezai yargılama öngörülmüştür. Genellikle göz ardı edilmesi nedeniyle intihale ilişkin Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu’ndaki cezai hüküm ile Türk Ceza Kanunu’nun ilgili maddelerinin karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi, makalenin odak noktasını oluşturmaktadır. Çalışmada özellikle intihal barındıran eser üzerinden sağlanan fayda ile uğranan zararın, söz konusu iki kanuna başvuru noktasındaki önemi analiz edilmiştir. Zira akademik unvana ve dolayısıyla bu unvan karşılığındaki kadro ve ücretlere hak kazanılmasında dikkate alınmaları nedeniyle bilimsel çalışmalarda yapılan intihâller neticesinde haksız menfaat ve -başta kamu zararı olmak üzere- zarar oluşmaktadır. Ayrıca Türk Ceza Kanunu kapsamındaki dolandırıcılık ile nitelikli dolandırıcılık arasındaki ayrım gözetilerek intihal eylemiyle bu iki suç- tan hangisinin unsurlarının gerçekleştiği değerlendirilmiştir. Bu değerlendirmelerde yazarın kendi eserlerinden yapmış olduğu aşırmaların durumu da analiz edilmiştir. Çalışmada son olarak intihal eylemine iştirak hâlinde uygulanabilecek cezai müeyyideler de değerlendirme konusu yapılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Akademik Unvan, Fayda, İntihal, Kamu Görevlisi, Zarar

Kaynakça

• Akalan, Abdullah Recai (2011) “Kamu Zararlarının Tazmini Konusunda Mevzuattan ve Uygulamadan Kaynaklanan Problemler ve Çözüm Önerileri”, Türk İdare Dergisi, S: 473, s. 9-41.
• Antolisei, Francesco (1962) Genel Olarak Mameleke Karşı Suçlar, (Çev. Uğur Alacakaptan), Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, S: 19, Ankara, s. 65-94.
• Ay, Yunus Anıl (2022) “Vakıf Yükseköğretim Kurumu Personelinin Hukuki Niteliği ve Bu Personelin Ücret Gelirinin Vergilendirilmesinde 2914 sayılı Kanun’da Öngörülen Vergi Kolaylıklarının Uygulanıp Uygulanmaması Sorunu Üzerine Bir Değerlendirme”, Anadolu Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C: 8, S: 2, s. 277-307.
• Aydın, Devrim (2021) “Dolandırıcılık Suçu”, Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi, S: 11(2), s. 649-705.
• Bilgi, Nejdet (2016) “Bir İntihal Hikâyesi”, Cihannüma Tarih ve Coğrafya Araştırmaları Dergisi, S: II/2, s. 211-227.
• Cadoppi, Alberto/Canestrari, Stefano/Manna, Adelmo vd. (2011) Trattato di Diritto Penale, Parte Speciale, I Delitti Contro il Patrimonio, UTET Ed. Torino.
• Demiral Bakırman, Büşra (2016) “İntihal Suçları”, Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, C: 3, S: 2, s. 57-78.
• Eker Kazancı, Behiye/Zeyrek, İlker (2019) “TCK’da Dolandırıcılık Suçu”, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Prof. Dr. Durmuş TEZCAN’a Armağan, C: 21, Özel Sayı, s. 517-583.
• Ekici Şahin, Meral (2012) Ceza Hukukunda Rıza, İstanbul, On İki Levha Yayıncılık.
• Ercan, İsmail (2016) Ceza Hukuku Özel Hükümler, İstanbul, Kuram Kitap Yayınları.
• Erem, Faruk (1946) “Suça İştirak”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C: 3, S: 1, s. 62-107.
• Erman, Sahir/Özek, Çetin (1992) Ceza Hukuku Özel Bölüm - Kamu İdaresine Karşı Suçlar, 1. Baskı, İstanbul, Alfa Yayınları.
• Göktürk, Neslihan (2014) “Türk Hukuku’nda Suçların İçtimaı”, Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, C: 2, S: 1-2, s. 31-59.
• Gürbüz, Rana/Akkaya, Yüksel (2014) “Türkiye’de Vakıf Üniversiteleri: Eğreti Bir Özellik”, Toplum ve Demokrasi, Y: 8, S: 17-18, Ocak-Aralık, s. 67-80.
• Hafızoğulları, Zeki (1999) “Fikir ve Sanat Eserlerinin Cezai Himayesi”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C: 48, S: 1-4, s. 1-14.
• Hafızoğulları, Zeki (2011) “Türk Ceza Hukukunda Dolandırıcılık Suçları”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Zabunoğlu Armağanı, Ankara, Ankara Üniversitesi Yayınları, s. 405-440.
• Hafızoğulları, Zeki/Özen, Muharrem (2016) Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler- Kişilere Karşı Suçlar, USA Yayıncılık, 5. Baskı, Ankara.
• Hakeri, Hakan (2017) Ceza Hukuku Genel Hükümler, Ankara, Adalet Yayınları.
• Hepaksaz, Engin/Şahin İpek, Elif Ayşe (2018) “Kamu Zararının Tespiti ve Tahsili Sürecinde Ortaya Çıkan Sorunlar ve Çözüm Önerileri”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, C: 32, S: 4, s. 921-940.
• İnci, Osman (2015) “Bilimsel Yayın Etiği”, Türk Kütüphaneciliği, C: 29, S: 2, s. 282-295. Koca, Mahmut/Üzülmez, İlhan (2016) Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, Ankara, Seçkin Yayınevi.
• Koçberber, Seyit (2015) “Kamu Zararı Kavramı Üzerine Yargı Kurumları Arasındaki Hüküm Uyuşmazlıklarında Uyuşmazlık Mahkemesinin Rolü ve Önemi”, Sayıştay Dergisi, S: 97, s. 55-75.
• Marini, Giuliano (1976) “Truffa”, Novissimo Digesto Italiano, C: XIX, Milano, s. 864-888.
• Önder, Ayhan (1992) Ceza Hukuku Dersleri, İstanbul, Filiz Kitabevi.
• Önder, Ayhan (1994) Şahıslara ve Mala Karşı Cürümler ve Bilişim Alanında Suçlar, İstanbul, Filiz Kitabevi.
• Özbek, Veli Özer/Doğan, Koray/Bacaksız, Pınar/Tepe, İlker (2017) Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, 8. Baskı, Ankara, Seçkin Yayıncılık.
• Özcan, Nisa (2012) “Dolandırıcılık Suçu”, (Yüksek Lisans Tezi), Çankaya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Özen, Mustafa (2007) “5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun İştirak Kurumuna Bakışı”, TBB Dergisi, S: 70, s. 239-253.
• Özenç Uçak, Nazan/Birinci, Hatice Gülşen (2008) “Bilimsel Etik ve İntihal”, Türk Kütüphaneciliği, C: 22, S: 2, s. 187-204.
• Streefkerk, Raimo (2022) “The 5 Types of Plagiarism/Explanations&Examples” (Revised by Jack Caulfield), Scribbr, <https://www.scribbr.com/plagiarism/types-of-plagiarism/> s.e.t. 08.01.2023.
• YBHD2023/1 Dr. Yalçın ARSLANTÜRK - Arş. Gör. Refika SOYAL Sucuoğlu, Arif Naci (2010) “Ceza Hukuku’nda Görevi Kötüye Kullanma Suçu”, (Yüksek Lisans Tezi), Çankaya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Taşdemir, Kubilay (2009) Bilişim/Banka ve Kredi Kartlarının Kötüye Kullanılması ve Dolandırıcılık Suçları, Ankara. TBMM, Türk Ceza Kanunu Tasarısı ve Adalet Komisyonu Raporu (1/593)<https://www5.tbmm.gov.tr/sirasayi/donem22/yil01/ss664m.htm> s.e.t. 09.01.2023.
• Tekinalp, Ünal (2004) Fikri Mülkiyet Hukuku, Güncelleştirilmiş ve Genişletilmiş 3. Baskı, İstanbul, Beta Yayınevi.
• Tekinsoy, M. Ayhan/Mısır, Mustafa Bayram (2012) “Öğretim Üyeliğine Atanma Sürecinin Başlangıcı, Ek Koşullar ve Jüri Raporları”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, S: 61(1), s. 351-382.
• Tezcan, Durmuş/Erdem, M. Ruhan/Önok, Murat (2018) Teorik ve Pratik Ceza Özel Hukuku, 15. Baskı, Ankara, Seçkin Yayıncılık.
• Toroslu, Nevzat (2012) Ceza Hukuku Özel Kısım, 6. Baskı, Ankara, Savaş Yayınevi. Türkiye Bilimler Akademisi (2002) Bilimsel Araştırmada Etik ve Sorunları, 2. Baskı, Ankara, Türkiye Bilimler Akademisi Yayınları.
• Üzülmez, İlhan (2012) “Görevi Kötüye Kullanma Suçu (TCK M.257)”, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C: XVI, S: 1, s. 191-216.
• Yaşar, Ecmel (2018) “Akademik İntihal, Nedenleri ve Çözüm Önerileri”, Uluslararası Eğitim Araştırmacıları Dergisi, S: 1(1), s. 34-44.
• Yaşar, Osman/Gökcan, Hasan Tahsin/Artuç, Mustafa (2010) Yorumlu-Uygulamalı Türk Ceza Kanunu, C: 6, Ankara, Adalet Yayınevi.
• Yazıcı, Hasan (1994) “Üniversitede Özgün Bilim Üretimi”, ANKEM Dergisi, C: 8, S: 4, s. 352-354.
• Yazıcıoğlu, R. Yılmaz (2009) Fikri Mülkiyet Hukukundan Kaynaklanan Suçlar, 1. Baskı, İstanbul, On İki Levha Yayıncılık.
• Yeşil, Eyüp (2015) “Kasten Öldürme Suçlarında Bağlılık Kuralı”, Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, C: 3, S: 2, s. 95-101.
• Yüksel Kitapçıoğlu, Tülay (2021) “Özgü Suç”, (Doktora Tezi), İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Uyuşmazlık Mahkemesi, Hukuk Bölümü, E: 2012/189, K: 2012/234, T: 5/11/2012, <https://kararlar.uyusmazlik.gov.tr/> s.e.t. 06.01.2023.
• Yargıtay 5. Ceza Dairesi, E: 2013/7283, K: 2015/11885, T: 26.05.2015, <https://karararama.yargitay.gov.tr/> s.e.t. 07.01.2023.
• Yargıtay Ceza Genel Kurulu, E: 2014/399, K: 2015/372, T: 15.09.2015, <https://karararama.yargitay.gov.tr/> s.e.t. 09.01.2023.
• Yargıtay Ceza Genel Kurulu, E: 2014/319, K: 2017/66, T: 14.02.2017, <https://karararama.yargitay.gov.tr/> s.e.t. 10.01.2023.
• Yargıtay Ceza Genel Kurulu, E: 2018/310, K: 2019/62, T: 05.02.2019, <https://karararama.yargitay.gov.tr/> s.e.t. 10.01.2023.
• Yargıtay Ceza Genel Kurulu, E: 2014/516, K: 2018/47, T: 20.02.2018, <https://karararama.yargitay.gov.tr/> s.e.t. 10.01.2023.
• Danıştay 8. Daire Başkanlığı, E: 2017/6130, K: 2021/1639, T: 17.03.2021, <https://karararama.danistay.gov.tr/> s.e.t. 06.01.2023.