The Representation of Domination and Resistance in Feminist Dystopias: The Case of The Handmaid’s Tale Tv Series

Yıl 2021, Sayı: 25, 37 - 50, 18.01.2021

Dilan Tüysüz

https://doi.org/10.17484/yedi.793786

Öz

It is possible to evaluate future governing models as binary oppositions. In this framework there is a utopia on one hand and a dystopia on the other. While utopias set out an ideal future; dystopias draw a dark and worrying picture. Though both of them are imaginary, they are not detached from reality. Optimistic predictions of utopia and pessimistic fears of the dystopia have always been linked to the real world. Dystopic narratives constituting the subject of this study are considered as warnings that draw attention to the defects in current social order and reveal the adversities that may occur if these defects are not eliminated. Nonetheless, it should be kept in mind that dystopias are male-dominated and therefore have a masculine point of view. Feminist dystopias that emerged in the late twentieth century were written by female writers. As a result, such feminist utopias present narratives in which women are placed at the centre of discussion, and thus, criticize patriarchy. This study opposes the view that the examples of feminist dystopia are ‘paranoid predictions of the future’ and accepts such narratives as ‘allegories of the conservative reality of the existing male-dominated order’. In this context, the television series adapted from Margaret Atwood’s 1985 novel The Handmaid’s Tale is discussed as one of the representatives of the feminist dystopia genre. This paper explores the representation of how a hegemonic order uses tools of domination and the possibilities of resistance in the series, which criticizes the patriarchal order, through elements of the dystopia genre by conducting a qualitative content analysis.  

Anahtar Kelimeler

Feminist dystopia, The Handmaid’s Tale, domination, resistance.

Feminist Distopyalarda Tahakküm ve Direnişin Temsili: Damızlık Kızın Öyküsü Dizi Film Örneği

Öz

Geleceğe yönelik düzen tasarımlarını iki kutup bağlamında düşünmek mümkündür. Buna göre bir tarafta ütopya, diğer tarafta ise distopya yer almaktadır. Ütopyalar ideal gelecek kurgusu yaparken; distopyalar ise karanlık ve kaygı verici bir çerçeve çizer. İkisi de düşsel nitelik taşımakla birlikte, gerçeklikten kopuk değildir. Ütopyanın iyimser öngörüleri de distopyanın karamsar korkuları da her zaman gerçek dünya ile bağlantılı olmuştur. Bu çalışmanın konusunu oluşturan distopik anlatılar, mevcut toplumsal düzendeki kusurlara dikkat çeken ve bu kusurlar ortadan kaldırılmadığı takdirde meydana gelebilecek olumsuzlukları gösteren uyarılar olarak değerlendirilmektedir. Bununla birlikte distopyaların erkek egemen bir tür olduğu ve dolayısıyla eril bakış açısı taşıdığı unutulmamalıdır. Yirminci yüzyılın sonlarında ortaya çıkan ve kadın yazarlar tarafından kaleme alınan feminist distopya ise, odak noktasına kadını koyan ve erkek egemen düzeni eleştiren anlatılardır. Bu çalışma, feminist distopya örneklerinin ‘geleceğe dair paranoyak tahminler’ olduğu görüşüne karşı çıkarak, bu tür anlatıları ‘var olan erkek egemen düzenin muhafazakâr gerçekliğinin alegorileri’ şeklinde kabul etmektedir. Bu bağlamda feminist distopya türünün temsilcilerinden kabul edilen Margaret Atwood’un 1985 yılında yazdığı The Handmaid’s Tale romanından aynı adla uyarlanan televizyon dizisi ele alınmıştır. Ataerkil düzene eleştirisini distopya türü üzerinden yapan dizide, egemen düzenin tahakküm araçlarının ve tabi olanların direniş olanaklarının nasıl temsil edildiği nitel içerik analiz yöntemiyle incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Feminist distopya, Damızlık Kızın Öyküsü, Tahakküm, Direniş

Kaynakça

• About Us Mission and Principles. (t.d.). Women’s March. Erişim adresi (22 Temmuz 2020): https://womensmarch.com/mission-and-principles
• Agonito, R. (1977). History of ideas on woman. New York: G.P. Putnam’s Sons.
• Atwood, M. (2004). The Handmaid's Tale and Oryx and Crake "in context". PMLA, 119(3), 513-517.
• Atwood, M. (2014). Başka dünyalar, bilimkurgu ve hayal gücü. (S. Siral, Çev.). İstanbul: Kolektif Yayınları.
• Atwood, M. (2019). Damızlık kızın öyküsü. (S. Altınçekiç ve Ö. Kabakçıoğlu, Çev.). İstanbul: Doğan Kitap.
• Beauvoir, S. (1993). Kadın “ikinci cins” bağımsızlığa doğru. (B. Onaran, Çev.). İstanbul: Payel Yayınevi.
• Berktay, F. (2014). Tek tanrılı dinlerde kadın. İstanbul: Metis Yayınları.
• Çakır, S. (2009). Osmanlı’da kadınların mekânı, sınırlar ve ihlaller. Alkan, A. (Der.), Cins cins mekân içinde (s. 76-101), İstanbul: Varlık Yayınları.
• Foucault, M. (2006). Hapishanenin doğuşu. (M.A. Kılıçbay, Çev.). Ankara: İmge Kitabevi. (Orijinal çalışma basım tarihi 1975).
• Gordin, M.D., Tilley H. ve Prakash G. (2017). Mekân ve zamanın ötesinde ütopya ve distopya. Gordin, M.D., Tilley, H. Ve Prakash, G. (Ed.), Ütopya/Distopya tarihsel olasılığın koşulları içinde (s. 7-22), (A. Turan, E. Kartal ve C. Kayalıgil, Çev.), İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
• Greene, R. (2019). The United States of Gilead? In Robisone-Greene, R. (Ed.), The Handmaid’s Tale and philosophy: a womb of one’s own (p. 51-58). Chicago: Open Court.
• Hesiodos. (2018). Theogonia- İşler ve günler. (A. Erhat ve S. Eyüboğlu, Çev.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Holberg, E.A. (2019). Gilead vs. the self. In Robisone-Greene, R. (Ed.), The Handmaid’s Tale and philosophy: a womb of one’s own (p. 131-138), Chicago: Open Court.
• Howells, C.A. (2006). Margaret Atwood’s dystopian visions: The Handmaid’s Tale and Oryx and Crake. In Howells, C.A. (Ed.), The Cambridge Companion to Margaret Atwood (p. 161-176), Cambridge: Cambridge University Press.
• Kolb, L.K. (2019). Gestational totalitarianism. In Robisone-Greene, R. (Ed.), The Handmaid’s Tale and philosophy: A womb of one’s own (p. 43-50), Chicago: Open Court.
• Kumar, K. (2006). Modern zamanlarda ütopya ve karşıütopya. (A. Galip, Çev.). İstanbul: Kalkedon Yayınları.
• Manuel, F.E ve Manuel F.P. (1979). Utopian thought in the western world. Cambridge: Belknap Press of Harvard University Press.
• Özdemir, M. (2010). Nitel veri analizi: sosyal bilimlerde yöntembilim sorunsalı üzerine bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 323-343. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/ogusbd/issue/10997/131612
• Rahte, E.Ç. (2018). The Brand New Testament’ta alternatif bir dünya kurgusu: Babalık krizi ve anaerkil ütopya. sinecine, 9 (2), 7-37.
• Roth, S. M. (2005). Trauma: A dystopia of the spirit. In Rüsen, J., Fehr, M. ve Rieger, T.W. (Ed.), Thinking Utopia: Steps into Other Worlds (p. 230-246), New York: Berghahn Books.
• Scott, J.C. (2018). Tahakküm ve direniş sanatları gizli senaryolar. (A. Türker, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Sümer, S. Z. (2017). Sultana'nın rüyası: Bangladeşli bir kadının feminist ütopyası. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 38, s. 407-418.
• Usta, S. (2005). Platon’dan Jambulos’a antikçağ ütopyalar. İstanbul: Kaynak Yayınları.
• Van Dijk, T. (1994). Söylemin yapıları ve iktidarın yapıları. Küçük, M. (Der. ve Çev.), Medya, iktidar, ideoloji içinde (s. 331-398), Ankara: Ark Yayınları.
• Yıldırmaz, Y.T. (2005). Ütopyanın kadınları kadınların ütopyası. İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Yumuşak, F.C. (2012). Ütopya, karşı-ütopya ve Türk edebiyatında ütopya geleneği. Bilig, 61, s. 47-70.
• Zimbardo, P. (2007). Şeytan etkisi. İstanbul: Say Yayınları.