Identity and Position of Journalists in Digital Culture

Yıl 2020, Sayı: 9, 1 - 17, 30.12.2020

Şerife Öztürk

Öz

With the development of technology, there has been a variety of transformations in social areas in every period. This transformation has been accelerated with new media tools in the 2000s  and the term “digital culture” was born. Digital culture has changed the journalism field, which is one of the fields Pierre Bourdieu identifies, in every point from newsmaking processes to ways of consuming it. Along with it, the place of the journalist has been evolved in the field. Bourdieu thinks that to understand why the actors in the field do certain things, it is important to point out
the factors that make them do so. Bourdieu indicates that these factors also determine the position of the journalist. In this regard, drawing from Bourdieu’s sociological concepts, interviews were conducted with individuals involved in journalism practice with different titles, working in five alternative media organizations that started their broadcasting life in the digital environment. The ways how newsmaking processes and individuals’ identities have been transformed through digitalization will be discussed regarding their new titles and new job descriptions so the article will
discuss journalists’ position in the field and their new identities in the digital culture.

Anahtar Kelimeler

Bourdieu, Journalism Field, Digital Culture, Identity, Journalist

Dijital Kültürde Gazetecilerin Kimlikleri ve Alandaki Konumu

Öz

Teknolojinin gelişimiyle birlikte her dönem toplumsal alanlarda çeşitli şekillerde dönüşüm yaşanmıştır. Bu dönüşüm, 2000’li yıllarda yeni medya araçları ile ivme kazanmış, toplumsal yaşam dijital ortama taşınmış, “dijital kültür” kavramı doğmuştur. Dijital kültür, özellikle Pierre Bourdieu’nun üç alandan biri olarak tanımladığı gazetecilik alanını, haberin üretiminden tüketimine kadar hemen her uğrakta değiştirmiş ve gazetecilerin alandaki konumları da bu bağlamda evrilmiştir. Bourdieu, alanda yer alan faillerin, belirli eylemleri neden gerçekleştirdiklerini anlamak için öncelikle onları bu eylemlere yönelten etkenlerin ortaya konması gerektiği görüşündedir. Bourdieu ayrıca, bu etkenlerin faillerin konumunu da belirlediğini ortaya koyar. Bu bağlamda çalışmada, Bourdieu’nun sosyolojik kavramları temelinde yayın hayatlarına dijital ortamda başlayan beş alternatif medya kuruluşunda çalışan, çeşitli unvanlara sahip, habercilik pratiğini gerçekleştirenler ile görüşmeler yapılmıştır. Bu bağlamda dijitalleşme ile kimliklerinin, haberin üretimi sürecinde hangi eylemlerle, nasıl dönüştüğü, yeni unvanları ve yeni iş tanımları çerçevesinde ele alınacak, böylece dijital kültürde gazetecilerin alandaki konumları ve yeni kimlikleri tartışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Bourdieu, dijital kültür, gazetecilik alanı, kimlik, gazeteci

Kaynakça

• Abidin, C. (2018). Internet Celebrity – Understanding Fame Online, UK: Emerald..
• Ali Ergin Demirhan ile 24 Mayıs 2018 tarihinde gerçekleştirilen kişisel iletişim.
• Aydın, S. (2019). “Serbest Çalışan Gazeteciler Sözleşmelerine Yasal Koruma Eklemeliler”, https://www.newslabturkey.org/serbest-gazeteciler-sozlesmelerine-yasal-koruma-eklemeli/. Erişim tarihi: 30.12.2019.
• Benson, R. (2006). “News Media as a ‘Journalistic Field’: What Bourdieu Adds to New Institutionalism, and Vice Versa.” Political Communication, 23, s.187-202, https://10.1080/10584600600629802. Erişim tarihi: 24.05.2018.
• Bourdieu, P. (1986). “The Forms of Capital”, John Richardson (ed.), In Handbook of Theory and Research For The Sociology of Education, New York: Greenwood, s.241-258.
• Bourdieu, P. (1997a). Toplumbilim Sorunları. Çev: Işık Ergüden. İstanbul: Kesit.
• Bourdieu, P. (1997b). Televizyon Üzerine. Çev: Turhan Ilgaz. İstanbul: Yapı Kredi.
• Bourdieu, P. (1999). Sanatın Kuralları. Çev: Necmettin Kamil Sevin. İstanbul: Yapı Kredi.
• Bourdieu, P. (2009). Bekarlar Balosu. Çev: Çağrı Eroğlu. Ankara: Dost.
• Bourdieu, P. (2010). “The Political Field, The Social Science Field and The Journalistic Field.”, Erik Neveu ve Rodney Benson (eds.), Bourdieu and The Journalistic Field, UK: Polity, s.30-47.
• Bourdieu, P. (2014). “Simgesel Sermaye ve Toplumsal Sınıflar”. Çev: Nazlı Ökten. Cogito-Pierre Bourdieu, 76, s.192-203.
• Bourdieu, P. (2015a). Ayrım – Beğeni Yargısının Toplumsal Eleştirisi. Çev: Derya Fırat Şannan ve Ayşe Günce Berkkurt. İstanbul: Heretik.
• Bourdieu, P. (2015b). Pratik Nedenler. Çev: Hülya Uğur Tanrıöver. İstanbul: Hil.
• Bourdieu, P. (2017). Karşı Ateşler. Çev: Sertaç Canbolat. İstanbul: Sel.
• Bourdieu, P. (2018a). Sosyoloji Meseleleri. Çev: Aslı Sümer, Büşra Uçar, Filiz Öztürk, Mustafa Gültekin. Ankara: Heretik.
• Bourdieu, P. (2018b). Bir Pratik Teorisi İçin Taslak – Kabiliye Üzerine Üç Etnoloji Çalışması. Çev: Nazlı Ökten. İstanbul: Bilgi Üniversitesi.
• Bourdieu, P. ve Wacquant, L. (2016). Düşünümsel Bir Antropoloji İçin Cevapla. Çev: Nazlı Ökten. İstanbul: İletişim.
• Brock, A., Kvasny, L., Hales, K.. (2010). “Cultural Appropriations Of Technical Capital” Information, Communication & Society, (13)7, s.1040-1059. https://doi.org/10.1080/1369118X.2010.498897.
• Calhoun, C. (2016). “Bourdieu Sosyolojisinin Ana Hatları”, Çev: Güney Çeğin. Güney Çeğin, Emrah Göker, Alim Arlı, Ümit Tatlıcan (der.), Ocak ve Zanaat: Pierre Bourdieu Derlemesi, İstanbul: İletişim, s.77-129.
• Cameron, D. (2008). “Mobile Journalism: A Snapshot of Current Research and Practice”, The End Of Journalism, Technology, Education And Ethics Conference. https://researchoutput.csu.edu.au/en/publications/mobile-journalism-a-snapshot-of-current-research-and-practice, Erişim tarihi: 11.11.2017.
• Dursun, O. (2018). “Toplumu Pierre Bourdieu İle Düşünmek”, Global Media Journal TR Edition, 8(16), s.68-123.
• Harcup, T. ve O’Neill, D. (2017). “What is News?”, Journalism Studies, 18(12), s.1470-1488. https://doi.org/10.1080/1461670X.2016.1150193.
• Hayhoe, S., Roger, K., Böersen, S. E., ve Kelland, L. (2015). “Developing Inclusive Technical Capital beyond the Disabled Students’ llowance in England.”, Social Inclusion, 3(6), s.29–41.
• Hesmondalgh, D. (2006). “Bourdieu, The Media and Cultural Production”, Media Culture & Society, 28(2), s.211-231. https://10.1177/0163443706061682. Erişim tarihi: 06.10.2018.
• https://analytics.google.com/analytics/web/provision/#/provision. Erişim tarihi: 16.06.2019.
• Hülür, H. ve Yaşın, C. (2017). “Yeni Medya ve Gazeteciliğin Geleceğini Çerçevelemek”, Himmet Hülür, Cem Yaşın (der.), Yeni Medya Geleceğin Gazeteciliği, Ankara: Ütopya, s.9-38.
• Hüseyin Gökhan Biçici ile 1 Haziran 2018 tarihinde gerçekleştirilen kişisel iletişim.
• Karatabanoğlu, S. (2019). “Hem Haberci, Hem Tasarımcı, Hem Yazılımcı: Değişen Gazetecilik Pratikleri.” https://journo.com.tr/hem-haberci-hem-tasarimci-hem-yazilimci-degisen-gazetecilik-pratikleri. Erişim tarihi: 11.12.2019.
• Lee, K. S. ve Chen, W. (2017). “A Long Shadow: Cultural Capital, Techno-Capital and Networking Skills of College Students”, Computers in Human Behavior, 70, s.67-73. https://doi.org./10.1016/j.chb.2016.12.030
• Orhan Şener ile 24 Haziran 2019 tarihinde gerçekleştirilen kişisel iletişim.
• Schultz, I. (2007). “The Journalistic Gut Feeling”, Journalism Practice, 1(2), s.190–207. Doi: 10.1080/17512780701275507.
• Standing, G.. (2017). Prekarya - Yeni Tehlikeli Sınıf. Çev: Ergin Bulut. İstanbul: İletişim
• Şener, O. (2017). “Haberciler Teknolojiyi Gerektiği Gibi Kullanamıyor.” https://journo.com.tr/haberciler-teknolojiyi-gerektigi-gibi-kullanamiyor. Erişim tarihi: 10.10.2018
• Taşdemir, S. (2018). “Dijital Medyada Etik: Haberciler Nelere Dikkat Etmeli?” https://www.newslabturkey.org/dijital-medyada-etik-haberciler-nelere-dikkat-etmeli/ . Erişim tarihi: 13.06.2019
• Uzunoğlu, S. (2018). “Gazeteci Emeğinin Dönüşümü ve Güvencesizleşme: Türkiyeli Dijital Haber Odalarının Serbest Muhabirleri Üzerine Bir Çalışma”, Moment– Hacettepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Kültürel Çalışmalar Dergisi, 5(2), s.195-218. doi: 10.17572/mj2018.2.195218.
• Ünal, R. (2012). Mobil Video Haber Servisleri. İstanbul: Anahtar Kitaplar.
• Wacquant, L. (2014). “Simgesel İktidar ve Grup Oluşumu: Pierre Bourdieu’nun Sınıfı Yeniden Çerçevelemesi Üzerine”, Çev: Erkan Ünal, Cogito-Pierre Bourdieu. 76, s.204-29.
• Wacquant, L. (2016). “Pierre Bourdieu: Hayatı, Eserleri ve Entelektüel Gelişimi”, Çev: Ümit Tatlıcan, Güney Çeğin, Emrah Göker, Alim Arlı, Ümit Tatlıcan (der.), Ocak ve Zanaat: Pierre Bourdieu Derlemesi, İstanbul: İletişim, s.53-75.
• Yardi, S. (2009). “Social Learning and Technical Capital on The Social Web”, Crossroads, 16(2), s.9-11. https://yardi.people.si.umich.edu/pubs/Yardi_TechnicalCapital09.pdf, Erişim tarihi: 18.01.2019.
• Yardi, S. (2010). “A theory of technical capital.” TMSP Workshop-Georgia Institute of Technology, http://tmsp.umd.edu/position%20papers/Yardi-SocialMediatingTech.pdf, Erişim tarihi: 23.10.2018.
• Zhang, W. (2010). “Technical Capital And Participatory Inequality In Edeliberation.” Information, Communication & Society, 13(7), s.1019-1039. https://doi.org/10.1080/1369118X.2010.495988.