Media’s Approach to Artificial Intelligence: Content Analysis of US Newspapers

Yıl 2024, Sayı: 17, 1 - 15, 26.12.2024

Beril Han Celik

https://doi.org/10.55609/yenimedya.1532473

Öz

Artificial intelligence (AI) is rapidly advancing and becoming integrated into nearly every aspect of daily life, from science, technology, transportation, healthcare to finance, education, and entertainment. As AI technologies evolve, the way the public learns about AI will be crucial for its acceptance and integration into society. Media can play a pivotal role not only in informing the public but also in shaping perceptions of AI, influencing whether it is viewed from a positive or negative perspective. How AI is portrayed in the media can affect the public’s understanding and willingness to embrace these technologies. Is AI presented in the media through the opportunities it offers to society, or is the focus placed on its potential challenges? Given the influential role of media in shaping public opinion, it is crucial to examine whether the portrayal of AI in news articles fosters understanding of it through a positive or negative lens. Therefore, this study focuses on how narratives in US newspapers cover the topic Artificial Intelligence (AI). The study analyzes 166 AI-related articles from three different newspapers between January 1, 2014, and December 31, 2023, using content analysis method. The research reveals a balanced portrayal of AI across the three newspapers, highlighting artificial intelligence’s potential benefits and ethical challenges. Positive narratives emphasize technological advancements and societal benefits, while negative narratives focus on ethical concerns such as privacy and surveillance issues.

Anahtar Kelimeler

Artificial Intelligence, Media Narratives, Agenda-Setting Theory, Public Perception, US Newspapers, Media Coverage of AI

Medyanın Yapay Zekaya Yaklaşımı: ABD Gazetelerinin İçerik Analizi

Öz

Yapay zeka (YZ) hızla gelişmekte ve bilim, teknoloji, ulaşım, sağlık hizmetleri, finans, eğitim ve eğlence gibi günlük hayatın her alanına entegre olmaktadır. YZ teknolojileri geliştikçe, halkın bu konuda nasıl bilgi edindiği, YZ’nin toplum tarafından kabul edilmesi ve benimsenmesi anlamında kritik bir öneme sahip olacaktır. Medya, yalnızca halkı bilgilendirmekle kalmayıp, aynı zamanda YZ’ye dair algıların şekillenmesinde de önemli bir rol oynayabilir ve halkın bakış açısını olumlu ya da olumsuz şekilde etkileyebilir. YZ’nin medyada nasıl tasvir edildiği, halkın bu teknolojilere yönelik algısını ve benimseme eğilimini etkileyebilir. Medyanın YZ’yi sunumunda, yapay zekanın halka sağladığı fırsatlara mı yoksa potansiyel tehlikelere mi odaklanılıyor? Medyanın kamuoyu üzerindeki etkisi dikkate alındığında, haber makalelerinin YZ’yi olumlu mu yoksa olumsuz bir bakış açısıyla mı sunduğunu incelemek önem taşımaktadır. Bu nedenle, bu çalışma ABD gazetelerinde yapay zekanın nasıl ele alındığını mercek altına almaktadır. Çalışma, 1 Ocak 2014 ile 31 Aralık 2023 tarihleri arasında üç farklı gazeteden 166 YZ ile ilgili makaleyi içerik analizi yöntemi kullanarak incelemektedir. Araştırma, üç gazete genelinde YZ’nin dengeli bir şekilde ele alındığını ortaya koymaktadır ve yapay zekanın toplum açısından potansiyel faydaları ile oluşturduğu etik sorunları vurgulamaktadır. Olumlu anlatılar teknolojik gelişmeleri ve toplumsal faydaları öne çıkarırken, olumsuz anlatılar gizlilik ve gözetim gibi etik endişelere odaklanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Yapay Zeka, Medya Anlatıları, Gündem Belirleme Teorisi, Kamu Algısı, ABD Gazeteleri

Kaynakça

• Akay, H. (2016). Yerel yönetimlerde katılımcı mekanizmalar ve süreçler. Türkiye Avrupa Vakfı.
• Apaydın, N. (2023). Yeni iletişim teknolojileri, dijital katılım pratikleri ve yerel yönetimler: Kağıthane belediyesi örneği. [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. İstanbul Ticaret Üniversitesi.
• Asrak Hasdemir, T. (2019). Kamusal iletişim ve bilgi edinme hakkı Türkiye-Avrupa Birliği örnekleri. Siyasal Kitabevi.
• Ayaz, O. (2024). Yerel yönetimlerde dijitalleşme ve e-belediyecilik: Dünya ve Türkiye örnekleri. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi.
• Aziz, A. (2014). Siyasal iletişim. Nobel Yayınları.
• Babbie, E. R. (2013). The practice of social research (13th ed.). Wadsworth Cengage Learning.
• Bayrakçı, E., Kahraman, S., Dinçer, S. (2018). Demokratik yerel yönetim anlayışının güçlendirilmesinde kent konseylerinin rolü: karşılaştırmalı analiz ve öneriler. International Journal of Social and Humanities Sciences Research (JSHSR), 5(25), 2230-2252.
• Beatley, T. (2004). Native to nowhere: sustaining home and community in a global age. Island Press.
• Bilgin, N., & Göregenli, M. (1996). Kentsel katılım ve çoğulculuk. İçinde F. B. Yıldırım (Haz.). Kentte birlikte yaşamak üstüne (ss. 49-61). Dünya Yerel Yönetim ve Demokrasi Akademi.
• Birleşmiş Milletler (BM), (1972). UN Stockholm Environment Declaration. UN.
• Birleşmiş Milletler (BM), (1987). Brundtland Raporu. UN.
• Birleşmiş Milletler (BM), (1992a). Çevre ve kalkınma konferansı Rio declaration. UN.
• Birleşmiş Milletler (1992b). Çevre ve kalkınma konferansı: Gündem 21, 38.11-13.
• Birleşmiş Milletler (BM), (1996). The HABITAT Agenda: UN.
• Birleşmiş Milletler (BM), (2017). Yeni kentsel gündem. ISBN: 978-92-1-132731-1.
• Bozlağan, R. (2004). Birleşmiş milletler uygulamaları ve yerel yönetimler. Öneri Dergisi, 6(22), 229-235.
• Bush, R. F., & Burn, A., C. (2006). Marketing Research. Pearson International Edition.
• Castells, M. (2005). Enformasyon çağı: Ekonomi, toplum ve kültür: Ağ toplumunun yükselişi. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Cittaslow (2024, Ocak 15). www.cittaslowturkiye.org.
• Chadwick, A. (2003) Bringing e-democracy back in why it matters for future research on e-governance. Social Science Computer Review, 21, 443-455.
• Deniz, T. (2017). Hızlı dünyada sürdürülebilir mekânlar: sakin kentler. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(3), 1399-1412.
• Düz, S. (2021). Dijital gelişmeler ve yurttaş katılımında dönüşüm: yükselen dijital katılım pratikleri. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Ankara Üniversitesi.
• Ekincek, S. (2014). Sakin şehir (Cittaslow) yöneticilerinin sakin şehir hareketine ve sürdürülebilirliğe yönelik değerlendirmeleri. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Anadolu Üniversitesi.
• Emrealp, S. (1998). Yerel gündem 21. Öneri Dergisi, 2(10), 27-28.
• Emrealp, S. (2005). Yerel gündem 21 uygulamalarına yönelik kolaylaştırıcı bilgiler el kitabı. IULA-EMME Yayını, 2.
• Erdoğan, O. (2019). Yerel yönetimlerde katılımcı mekanizmalar ve Trabzon Büyükşehir Belediyesi örneği. Akademik İzdüşüm Dergisi, 4(2), 295-310.
• Geray, H. (2014). Toplumsal araştırmalarda nicel ve nitel yöntemlere giriş(1b). Umuttepe Yayınları.
• Gürbüz, S., & Şahin, F. (2014). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
• Habermas, J. (1997). Kamusallığın yapısal dönüşümü. (T. Bora & M. Sancar, Çev). İletişim Yayınları.
• Habermas, J. (2004). Kamusal alan. (M. Özbek, Çev.), İçinde M. Özbek (Der), Kamusal alan. (ss. 96-102). Hil Yayınları.
• Habitat III, (2024). New Urban Agenda. https://habitat3.org/the-new-urban-agenda/ Erişim Tarihi: 07.04.2024.
• International Association for Public Participation (IAP2) (2024). Yurttaş katılımı için temel değerler, https://www.iap2.org/page/corevalues.
• İzci, İ. (2014). Katılımcı yerel yönetim: genel bir bakış. İçinde İ. İzci (Der). Katılımcı yerel yönetim (ss. 19-38). Kalkeon Yayıncılık.
• Karakuş, G. (2010). 5018 sayılı kanun ile yönetişim ilke ve esasları çerçevesinde kamu hizmetlerinin sunumu. [Mesleki Yeterlilik Tezi]. Maliye Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı.
• Kerlinger, F. N. (1964). Foundations of behavioral research: educational and psychological ınquiry. Holt.
• Koyuncu Lorasdağı, B (2023). Katılımcı demokrasi. İçinde M. Çınar (Der), Demokrasi, kavram, kurum, süreç. İletişim Yayınları.
• Lowry, L. L., & Lee, M. (2016). CittaSlow, slow cities, slow food: Searching for a model for the development of slow tourism. Travel and Tourism Research Association: Advancing Tourism Research Globally. 40.
• Löeffler, E., Özden, S., Üskent, S. (2011). Vatandaş katılımını artırma rehberi. İçişleri Bakanlığı ve BM Kalkınma Programı Ortak Yayınları.
• Macpherson, C. B. (1977). The life and times of liberal democracy. Oxford University Press,
• Neumann, W., L. (2014). Toplumsal araştırma yöntemleri, nitel ve nicel yaklaşımlar (Özge, S. Çev). Siyasal Kitabevi.
• Özden, M. (2020). Katılımcı demokrasi ve yerel yönetimlerde katılım: Trakya örneği. [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Marmara Üniversitesi.
• Özmehmet, E. (2008). Dünyada ve Türkiye’de sürdürülebilir kalkınma yaklaşımları. Yaşar Üniversitesi E-Dergisi, 3(12), 1853-1876.
• Özüpek, M., N. (2010). Belediyelerin halkla ilişkiler çalışmalarında internet kullanımı: büyükşehir belediyeleri web siteleri üzerine uygulamalı bir çalışma. Selçuk İletişim. 6(3), 196-205.
• Öztürk, A., İpek, F., Kayacan, B. (2023). Cittaslow (sakin şehir) yaklaşımının sürdürülebilir yerel kalkınmaya etkisi: Şavşat örneği. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(1), 187-208.
• Radstrom, S. (2011). A place-sustaining framework for local urban identity: An introduction and history of Cittaslow. Italian Journal of Planning Practice, 1(1), 90-113.
• Rowe, G., & Frewer, L. J. (2005). A typology of public engagement mechanisms. Science, Technology & Human Values, 30(2), 251-290.
• Sisk, T. D. (2001). Democracy at the local level: The international IDEA handbook on participation, representation, conflict management, and governance. International IDEA.
• Sosyo-Ekonomik Gelişmişlik Sıralaması Araştırmaları (SEGE), (2022). İlçelerin sosyo- ekonomik gelişmişlik sıralaması araştırması sege-2022. Kalkınma Ajansları Genel Müdürlüğü.
• Şavşat Belediyesi (2024, Nisan 27) https://www.savsat.bel.tr/tr.
• Şavşat Çocuk Belediyesi (2024, Nis 25). https://savsatcocukbelediyesi.com/.
• Şengün, H. (2021). Yavaş şehir (Cittaslow) hareketi farklı bir markalaşma Şavşat örneği. İçinde A. Mengi & D. İşçioğlu (Editörler), Kentsel Politikalar (ss.207- 221). Palme Yayıncılık.
• T. C. Anayasası (1982). Resmî Gazete. Sayı, 17863(09.11).
• Türk Dil Kurumu Sözlüğü (TDK). (2024, Haziran 2). Katılım tanımı. https://sozluk.gov.tr/
• The United Nations (1972), The documents of the united nations conference on human environment-1972. Stockholm.
• The United Nations (1996). Conference on human settlements (habitat ıı): habitat agenda: goals and principles: 29. Istanbul.
• Wilcox, D. (2003). The guide to effective participation. Partnership.
• Yavuz, A., Tarhan, A. (2022). Tarihi çarşılardaki tüketim ritüelleri: eski ve yeni işleyişin sentezi. Erciyes İletişim Dergisi, 9(2), 979-1003.
• Yin, R. K. (1994). Case study research design and methods (2nd ed.). SAGE Publications.
• Yüksel Özmen, Ş., Birsen, Ö., Birsen, H. (2017). İletişim çağında frene basmak: yavaş şehirlerin çevre iletişimi bağlamında analizi, çevresel toplumsal katılım, iş birliği ve uzlaşma stratejilerinin yavaş şehirlerde nasıl sağlandığının belirlenmesine yönelik bir araştırma. TUBİTAK Projesi, Proje No: 113K624: Trabzon.