CONTEMPORARY FLUTE REPERTOIRE AND INNOVATIONS IN PEDAGOGY WITH EXTENDED TECHNIQUES

Yıl 2025, Cilt: 8 Sayı: 1, 78 - 103

Aylin Günaydın , Burçin Barut Dikicigiller

https://doi.org/10.51576/ymd.1611853

Öz

Extended techniques have been integrated into the sound range of the flute since the 1980s by flutists and composers exploring new sounds on the instrument and researching alternative playing methods. These techniques, which have gained an important place in contemporary music literature, have been frequently used in composers' works and have added innovations to the flute repertoire. Techniques such as microtonal structures, multiphonics, and alternative finger positions have enriched the sound range of the instrument and adapted to the aesthetic understanding of contemporary music. In recent years, many reviews and books with detailed explanations in the context of these developments have been published. In this way, the role of extended techniques in flute pedagogy has become increasingly important.
The innovations brought by extended techniques in flute pedagogy not only improve the technical skills of flutists but also bring originality to their musical expressions. These techniques go beyond traditional playing methods and offer different possibilities to the instrument in terms of sound range and timbre. These possibilities provide a richness of creative thinking and expression, and the adoption of these techniques in education improves the musical vision of flutists. Thanks to these innovations, flutists not only increase their performance capacity but also approach the innovative structure of contemporary music in a more conscious way.
The aim of this article is to examine the innovations created by extended techniques in flute pedagogy, to evaluate the definition, types, and contributions of these techniques to flutists; also to reveal the pedagogical developments of the contribution of innovations in contemporary flute repertoire in education.

Anahtar Kelimeler

contemporary flute repertoire, extended techniques, flute, flautist, pedagogy

ÇAĞDAŞ FLÜT REPERTUVARI VE GENİŞLETİLMİŞ TEKNİKLERLE PEDAGOJİDEKİ YENİLİKLER

Öz

Genişletilmiş teknikler, 1980 yıllarından itibaren flütistler ve besteciler tarafından enstrümanda yeni sesler keşfetme ve alternatif çalma yöntemlerini araştırmaları sayesinde flütün ses aralığına entegre edilmiştir. Çağdaş klasik batı müziği literatüründe önemli bir yer edinen bu teknikler, bestecilerin eserlerinde sıklıkla kullanılmış ve flüt repertuvarına yenilikler katmıştır. Mikrotonal yapılar, multifonikler ve alternatif parmak pozisyonları gibi teknikler, enstrümanın ses aralığını zenginleştirerek çağdaş müziğin estetik anlayışına uyum sağlamıştır. Son yıllarda, bu gelişmeler bağlamında ayrıntılı açıklamalar içeren birçok inceleme ve kitap yayımlanmıştır. Bu sayede flüt pedagojisinde genişletilmiş tekniklerin rolü giderek daha önemli bir hale gelmiştir.
Flüt pedagojisinde genişletilmiş tekniklerin kazandırdığı yenilikler, flütistlerin teknik becerilerini geliştirirken, aynı zamanda müzikal ifadelerine özgünlük kazandırmaktadır. Bu teknikler, geleneksel çalma yöntemlerinin ötesine geçerek enstrümana ses aralığı ve tını açısından farklı olanaklar sunmaktadır. Bu olanakların, yaratıcı düşünme ve ifade zenginliği kazandırması ve eğitimde bu tekniklerin benimsenmesi, flütistlerin müzikal vizyonlarını da geliştirmektedir. Bu yenilikler sayesinde flütistler sadece performans kapasitelerini artırmakla kalmaz, aynı zamanda çağdaş müziğin yenilikçi yapısına daha bilinçli bir şekilde yaklaşırlar.
Bu makalenin amacı, genişletilmiş tekniklerin flüt pedagojisinde yarattığı yenilikleri inceleyerek, bu tekniklerin tanımını, türlerini ve flütistlere katkılarını değerlendirmek; ayrıca çağdaş flüt repertuvarındaki yeniliklerin eğitimdeki katkısının pedagojik gelişmelerini ortaya koymaktır.

Anahtar Kelimeler

çağdaş flüt repertuvarı, genişletilmiş teknikler, flüt, flütist, pedagoji

Kaynakça

• Altés, J. H. (1880). Méthode complète de flüte. Paris: Alphonse Leduc.
• Bayram, İ. (2020). Genişletilmiş Flüt Tekniklerinin Tarihsel Gelişimi ve İcracı-Besteci Bağlamında İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, Eskişehir.
• Boehm, T. (1871). Die Flöte und das Flötenspiel. München: Joseph Aibl.
• Dick, R. (1986). Tone Development Through Extended Techniques. New York: Multiple Breath Music Company.
• Dick, R. (1987). The Other Flute: A performance manual of contemporary techniques. New York: Multiple Breath Music Company.
• Domínguez, L. T. (2011). Solo Flute Pieces Throughout The Twentieth Century Syrinx, Density 21.5 and Sequenza I. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). University Of Gothenburg, Gothenburg.
• Gümbel, M. (1958). Lern- und Spielbuch der Flöte. Kassel: Bärenreiter.
• Griffiths, P. (1994). Modern Music: A Concise History. London: Thames and Hudson.
• Howell, T. (1974). The Avant-Garde Flute: A Handbook for Composers and Flutist. California: Berkeley University of California Press.
• Le Roy, R. (1966). Traité De La Flûte: Historique, Technique Et Pédagogique. Paris: Éditions Musicales Transatlantiques.
• Levine, C. (2002). The Techniques of Flute Playing. Kassel: Barenreiter-Verlag Karl Votterle.
• Martone, A. (2019). Extended Technique and the Modern Flautist: A Comparison of Two Contemporary Works for Flute. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). California State University, Northridge.
• Önertürk, C. (2015). 20. Yüzyıl Müziğinde Öne Çıkan Flüt Tekniklerinin İncelenmesi Ve Oluşabilecek Sorunlarla İlgili İcracı Ve Bestecilere Tavsiyeler. Afyon Kocatepe Üniversitesi Akademik Müzik Araştırmaları Dergisi, 1, 1-18.
• Rogers, K. (2015). Wil Offermans: The Pedagogy of a Contemporary Flutist-Composer. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Florida State University College Of Music, Florida.
• Schmitz, H. P. (1955). Flötenlehre. Kassel: Bärenreiter.
• Seçkin. E. M. (2011). 1950 Sonrası Flüt Müziği ve Özel Efektler. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, İzmir.
• Taffanel, P.& Gaubert, P. (1923). Méthode Complète De Flute. Paris: Alphonse Leduc.
• Toff, N. (1986). The Development Of The Modern Flute. Chicago: University of Illinois Press.
• Toff, N. (2012) The Flute Book: A Complete Guide for Students and Performers. London: Oxford University Press.
• Willis, M. E. (1982). Notation and Performance of Avant-Garde Literature For The Solo Flute. (Yayınlanmamış Doktora Tezi) University of Florida, Florida.
• Wye, T. (1999). Practice Books For The Flute. London: Novello.