Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Shared Board Member Profile in Turkish Business Groups

Yıl 2019, , 625 - 650, 28.08.2019
https://doi.org/10.18657/yonveek.496568

Öz

In this study, the existing network structures of
shared board memberships commonly seen in Turkish business groups are studied
with regard to corporate governance. In this framework, the network structures
of 10 business groups, determined by judgmental sampling, are shown by using
secondary data. Taking into consideration all networks, the most central actors
in Turkish business groups are either family members or internal members who
are regarded as family members due to their long years of work in companies,
while in automotive sector, those members are composed of CEO's with many years
of experience.

Keywords: Shared Board
Memberships, Business Groups, Turkey Context.





            JEL Classification: M10; M19

Kaynakça

  • Amsden, Alice H., Hikino, T. (1994). Project Execution Capability, Organizational KnowveHow, and Conglomerate Corporate Growth in Late Industrialization. Industrial and Corporate, 3 (1), 111–148.Arıkboğa, Ş., Menteş, A. (2012). Türkiye’de Kurumsal Yönetişim İklimi. İktisat Fakültesi Mecmuası, 59 (2), 85-120.Ataay, A. (2008). Aile İşletme Gruplarında Karşılıklı Kenetlenmiş Yönetim Kurulları: İMKB 100 Şirketlerinden Bulgular. Tamer Koçel (Ed.), 3. Aile islemeleri Kongre Kitabı içinde (s. 19-31). İstanbul: İstanbul Kültür Üniversitesi Yayınları.Barringer, Bruce R., Harrison, Jeffery S. (2000). Walking a Tightrope: Creating Value Through Interorganizational Relationship. Journal of Management, 26 (3), 367–403.Buğra, A., Üsdiken, B. (1995). Societal Variations in State-Dependent Organizational Forms: The South Korean Chaebol and Turkish Holding Company. Emot (European Management and Organization in Transition) Workshop, Helsinki: Finland.Buğra, A. (2007). Devlet ve İşadamları. (5. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları. Buğra, A. (2013). Devlet ve İşadamları. Fikret Adaman (Çev.). (8. Baskı). New York: State University of New York Press.Borgatti, S., et al. (2002). Ucinet for Windows: Software for Social Network Analysis , Harvard. MA: Analytic Technologies.Claessens, S., Simeon D. (1998). Managers, Incentives, and Corporate Performance: Evidence from the Czech Republic. Working Paper, World Bank.Collin, S. O. (1998). Why Are These Islands of Conscious Power Found in the Ocean of Ownership? Institutional and Governance Hypotheses Explaining the Existence of Business Groups in Sweden. Journal of Management Studies, 35 (6), 719-746.Çolpan, A. M., Hikino, T. (2008). Türkiye’nin Büyük Şirketler Kesiminde İşletme Gruplarının İktisadi Rolü ve Çeşitlendirme Stratejileri. Yönetim Araştırmaları Dergisi, Cilt 8, Sayı 1-2, 23-58.Çolpan, A. M., Hikino, T. (2010). Foundations of Business Groups: Toward an Integrated Framework. Çlopan, Aslı M. ve diğerleri (Ed.), The Oxford Handbook of Business Groups içinde (s. 15-66). Oxford: Oxford University Press. Demirağ, İ., Serter, M. (2003). Ownership Patterns and Control in Turkish Listed Companies. Corporate Governance, 11 (1), 40-51.Dirlik, S. (2014a). Türkiye’de Egemen İktisadi Aktörler olarak İşletme Grupları. Finans Politik ve Ekonomik Yorumlar, 51 (594), 9-36. http://www.ekonomikyorumlar.com.tr/dergiler/makaleler/594/sayi_594_makale-01.pdf (25.05.2016).Guillén, M. F. (2000). Business Groups in Emerging Economies: A ResourceveBased View. Academy of Management Journal, 43 (3), 362–380.Gulati, R., Wetphal, J. D. (1999). Cooperative or Controlling? The Effects of CEO-Board Relations and the Content of Interlocks on the Formation of Joint Ventures. Administrative Science Quarterly, 44 (3), 473-506.Granovetter, M. S. (2005). The Impact of Social Structure on Economic Outcomes. Journal of Economic Perspectives, 19 (1), 33-50.İlhan, T. (2005). Uluslararası Ortak Girişimlerde Şirket İçi Tutarlılık ve Yerel Eşbiçimlilik Baskılarını Yönetmede Farklılaşan Stratejik İnsan Kaynakları Uygulamalarının Rolü. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 5 (2), 81–119. İlhan-Nas, T., Okan, T., Tatoğlu, E., Demirbağ, M. & Glaister, K.W. (2018). The Effects of Ownership Concentration and Institutional Distance on the Foreign Entry Ownership Strategy of Turkish MNEs. Journal of Business Research, 93, 173–183. İlhan-Nas T., Kalaycıoğlu O. (2016). The Effects of the Board Composition, Board Size and CEO Duality on Export Performance: Evidence from Turkey. Management Research Review, 39, 1374-1409.İlhan-Nas T., Çarkcı A. (2015). Yönetim Güçlendirmenin Firmanın Finansal Performansı ve Risk Alma Davranışı Üzerindeki Etkisi. ODTÜ Gelişim Dergisi, 42, 355-409.Karaevli, A. (2008). Türkiye’deki İşletme Gruplarında Çeşitlendirme Stratejilerinin Evrimi. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 8 (1-2), 85-107.Khanna, T., Rivkin, J. W. (2001). Estimating the Performance Effects of Business Groups in Emerging Markets. Strategic Management Journal, 22 (1), 45-74.KHU−KPMG-T−DEIK−VCC (Kadir Has University, KPMG Turkey, the Foreign Economic Relations Board, Vale Columbia Center on Sustainable International Investment). (2011). Turkish Multinationals Steady On Their Course Despite Crisis, Survey Finds. http://sites.khas.edu.tr/EMGP/report.html, Date of Access: 11.11.2018.Koca, M. A. (2015). İşletme Gruplarında Çeşitlenme ve Bilgi Alanı Yönetimi: Türkiye Örneği. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Başkent Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.Koçer, B. (2006). İçsel Bir Yönetişim Mekanizması Olarak Yönetim Kurulları: İMKB’de İşlem Gören Şirketlerin Yönetim Kurulu Yapısı ve İşlevleri Üzerine Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.Maman, D. (1999). Research Note: Interlocking Ties within Business Groups in Israel - A Longitudinal Analysis, 1974-1987. Organization Studies, 20 (2), 323-339.Maman, D. (2002) The Emergence of Business Groups in Israel and South Korea Compared. Organization Studies, 23 (5), 737-758. Mizruchi, M. S. (1996). What do interlocks do? An analysis, Critique, and Assessment of Research on Interlocking Directorates. Annual Review of Sociology, 22, 271–298.Özkara, B., ve diğerleri. (2008). Türkiye’de İşletme Grupları: Eskiler ve Yeniler. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 8 (1-2), 59-83.Scott, J. (2000). Social Network Analysis: a Handbook. (2. Baskı). London: Sage Publications.Selekler-Gökşen, N., Üsdiken, B. (2001). Uniformity and Diversity in Turkish Business Groups: Effects of Scale and Time of Founding. Brisith Journal of Management, 12, 325-340.Selekler-Gökşen, N., Karataş, A. (2008). Board Structure and Performance in an Emerging Economy: Turkey. International Journal of Business Governance and Ethics, 4 (2), 132-147.Shleifer, A., Vishny, R. W. (1997). A Survey of Corporate Governance. Journal of Finance, 52 (2), 737-783.Semerciöz, F., Baycan, N. Ç. (2013). Kaynak Bağımlılığı Yaklaşımı Temelinde, İMKB-100 Endeksindeki Şirketlerde Varolan Ortak Yönetim Kurulu Üyeliklerine Bir Bakış. Kemal Demirci ve diğerleri (Ed.), 21. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı içinde (s. 565-575). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık Tic. Ltd. Şti.Şenalp, G. M., Öztürk, Ö. (2014). Interlocking Directorates and Capitalist Class Formations in Turkey: A Study on the Listed Firms in Istanbul Stock Exchange and Istanbul Chamber of Industry (ISO 500). World Congress of Sociology, 13-19 July. Japan: Yokohama.Üsdiken, B., Öktem, Ö. Y. (2008). Kurumsal Ortamda Değişim ve Büyük Aile Holdingleri Bünyesindeki Şirketlerin Yönetim Kurullarında “İcrada Görevli Olmayan” ve “Bağımsız” Üyeler. Amme İdaresi Dergisi, 41 (1), 43-71.Yurtoğlu, B. B. (2003). Corporate Governance and Implications for Minority Shareholders in Turkey. Journal of Corporate Ownership and Control, 1 (1), 72-86. https://www.osha.gov/pls/imis/sic_manual.htmlhttp://www.iso500.org.tr/www.kap.gov.tr Erişim Tarihi: 28.07.2016.

Türk İşletme Gruplarında Ortak Yönetim Kurulu Üye Profili

Yıl 2019, , 625 - 650, 28.08.2019
https://doi.org/10.18657/yonveek.496568

Öz

Bu çalışmada,
kurumsal yönetişim bağlamında Türk işletme gruplarında yaygın olarak görülen
ortak yönetim kurulu üyeliklerinin mevcut ağ yapıları, incelenmeye
çalışılmaktadır. Bu çerçevede, kasıtlı örnekleme yöntemi ile belirlenen 10
işletme grubunun ortak yönetim kurulu üyeliklerine dair ağ yapıları, 2011 ve
2014 yıllarına ait elde edilen ikincil verilerden yararlanılarak ortaya konulmuştur.
Tüm ağlar dikkate alındığında, Türk işletme gruplarında ortak yönetim kurulu
üyeliği bulunan en merkezi aktörlerin, genellikle ya aile üyeleri ya da uzun
yıllar şirkette çalışması sonucu artık aile üyelerinden biri gibi görülen iç
üyeler oldukları, otomotiv sektöründe ise bu üyelerin sektörde geniş
deneyimlere sahip olan şirket CEO’larından oluştuğu görülmektedir.



Anahtar Kelimeler: Ortak
Yönetim Kurulu Üyelikleri, İşletme Grupları, Türkiye Bağlamı.



            JEL Sınıflandırması: M10; M19

Kaynakça

  • Amsden, Alice H., Hikino, T. (1994). Project Execution Capability, Organizational KnowveHow, and Conglomerate Corporate Growth in Late Industrialization. Industrial and Corporate, 3 (1), 111–148.Arıkboğa, Ş., Menteş, A. (2012). Türkiye’de Kurumsal Yönetişim İklimi. İktisat Fakültesi Mecmuası, 59 (2), 85-120.Ataay, A. (2008). Aile İşletme Gruplarında Karşılıklı Kenetlenmiş Yönetim Kurulları: İMKB 100 Şirketlerinden Bulgular. Tamer Koçel (Ed.), 3. Aile islemeleri Kongre Kitabı içinde (s. 19-31). İstanbul: İstanbul Kültür Üniversitesi Yayınları.Barringer, Bruce R., Harrison, Jeffery S. (2000). Walking a Tightrope: Creating Value Through Interorganizational Relationship. Journal of Management, 26 (3), 367–403.Buğra, A., Üsdiken, B. (1995). Societal Variations in State-Dependent Organizational Forms: The South Korean Chaebol and Turkish Holding Company. Emot (European Management and Organization in Transition) Workshop, Helsinki: Finland.Buğra, A. (2007). Devlet ve İşadamları. (5. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları. Buğra, A. (2013). Devlet ve İşadamları. Fikret Adaman (Çev.). (8. Baskı). New York: State University of New York Press.Borgatti, S., et al. (2002). Ucinet for Windows: Software for Social Network Analysis , Harvard. MA: Analytic Technologies.Claessens, S., Simeon D. (1998). Managers, Incentives, and Corporate Performance: Evidence from the Czech Republic. Working Paper, World Bank.Collin, S. O. (1998). Why Are These Islands of Conscious Power Found in the Ocean of Ownership? Institutional and Governance Hypotheses Explaining the Existence of Business Groups in Sweden. Journal of Management Studies, 35 (6), 719-746.Çolpan, A. M., Hikino, T. (2008). Türkiye’nin Büyük Şirketler Kesiminde İşletme Gruplarının İktisadi Rolü ve Çeşitlendirme Stratejileri. Yönetim Araştırmaları Dergisi, Cilt 8, Sayı 1-2, 23-58.Çolpan, A. M., Hikino, T. (2010). Foundations of Business Groups: Toward an Integrated Framework. Çlopan, Aslı M. ve diğerleri (Ed.), The Oxford Handbook of Business Groups içinde (s. 15-66). Oxford: Oxford University Press. Demirağ, İ., Serter, M. (2003). Ownership Patterns and Control in Turkish Listed Companies. Corporate Governance, 11 (1), 40-51.Dirlik, S. (2014a). Türkiye’de Egemen İktisadi Aktörler olarak İşletme Grupları. Finans Politik ve Ekonomik Yorumlar, 51 (594), 9-36. http://www.ekonomikyorumlar.com.tr/dergiler/makaleler/594/sayi_594_makale-01.pdf (25.05.2016).Guillén, M. F. (2000). Business Groups in Emerging Economies: A ResourceveBased View. Academy of Management Journal, 43 (3), 362–380.Gulati, R., Wetphal, J. D. (1999). Cooperative or Controlling? The Effects of CEO-Board Relations and the Content of Interlocks on the Formation of Joint Ventures. Administrative Science Quarterly, 44 (3), 473-506.Granovetter, M. S. (2005). The Impact of Social Structure on Economic Outcomes. Journal of Economic Perspectives, 19 (1), 33-50.İlhan, T. (2005). Uluslararası Ortak Girişimlerde Şirket İçi Tutarlılık ve Yerel Eşbiçimlilik Baskılarını Yönetmede Farklılaşan Stratejik İnsan Kaynakları Uygulamalarının Rolü. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 5 (2), 81–119. İlhan-Nas, T., Okan, T., Tatoğlu, E., Demirbağ, M. & Glaister, K.W. (2018). The Effects of Ownership Concentration and Institutional Distance on the Foreign Entry Ownership Strategy of Turkish MNEs. Journal of Business Research, 93, 173–183. İlhan-Nas T., Kalaycıoğlu O. (2016). The Effects of the Board Composition, Board Size and CEO Duality on Export Performance: Evidence from Turkey. Management Research Review, 39, 1374-1409.İlhan-Nas T., Çarkcı A. (2015). Yönetim Güçlendirmenin Firmanın Finansal Performansı ve Risk Alma Davranışı Üzerindeki Etkisi. ODTÜ Gelişim Dergisi, 42, 355-409.Karaevli, A. (2008). Türkiye’deki İşletme Gruplarında Çeşitlendirme Stratejilerinin Evrimi. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 8 (1-2), 85-107.Khanna, T., Rivkin, J. W. (2001). Estimating the Performance Effects of Business Groups in Emerging Markets. Strategic Management Journal, 22 (1), 45-74.KHU−KPMG-T−DEIK−VCC (Kadir Has University, KPMG Turkey, the Foreign Economic Relations Board, Vale Columbia Center on Sustainable International Investment). (2011). Turkish Multinationals Steady On Their Course Despite Crisis, Survey Finds. http://sites.khas.edu.tr/EMGP/report.html, Date of Access: 11.11.2018.Koca, M. A. (2015). İşletme Gruplarında Çeşitlenme ve Bilgi Alanı Yönetimi: Türkiye Örneği. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Başkent Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.Koçer, B. (2006). İçsel Bir Yönetişim Mekanizması Olarak Yönetim Kurulları: İMKB’de İşlem Gören Şirketlerin Yönetim Kurulu Yapısı ve İşlevleri Üzerine Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.Maman, D. (1999). Research Note: Interlocking Ties within Business Groups in Israel - A Longitudinal Analysis, 1974-1987. Organization Studies, 20 (2), 323-339.Maman, D. (2002) The Emergence of Business Groups in Israel and South Korea Compared. Organization Studies, 23 (5), 737-758. Mizruchi, M. S. (1996). What do interlocks do? An analysis, Critique, and Assessment of Research on Interlocking Directorates. Annual Review of Sociology, 22, 271–298.Özkara, B., ve diğerleri. (2008). Türkiye’de İşletme Grupları: Eskiler ve Yeniler. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 8 (1-2), 59-83.Scott, J. (2000). Social Network Analysis: a Handbook. (2. Baskı). London: Sage Publications.Selekler-Gökşen, N., Üsdiken, B. (2001). Uniformity and Diversity in Turkish Business Groups: Effects of Scale and Time of Founding. Brisith Journal of Management, 12, 325-340.Selekler-Gökşen, N., Karataş, A. (2008). Board Structure and Performance in an Emerging Economy: Turkey. International Journal of Business Governance and Ethics, 4 (2), 132-147.Shleifer, A., Vishny, R. W. (1997). A Survey of Corporate Governance. Journal of Finance, 52 (2), 737-783.Semerciöz, F., Baycan, N. Ç. (2013). Kaynak Bağımlılığı Yaklaşımı Temelinde, İMKB-100 Endeksindeki Şirketlerde Varolan Ortak Yönetim Kurulu Üyeliklerine Bir Bakış. Kemal Demirci ve diğerleri (Ed.), 21. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı içinde (s. 565-575). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık Tic. Ltd. Şti.Şenalp, G. M., Öztürk, Ö. (2014). Interlocking Directorates and Capitalist Class Formations in Turkey: A Study on the Listed Firms in Istanbul Stock Exchange and Istanbul Chamber of Industry (ISO 500). World Congress of Sociology, 13-19 July. Japan: Yokohama.Üsdiken, B., Öktem, Ö. Y. (2008). Kurumsal Ortamda Değişim ve Büyük Aile Holdingleri Bünyesindeki Şirketlerin Yönetim Kurullarında “İcrada Görevli Olmayan” ve “Bağımsız” Üyeler. Amme İdaresi Dergisi, 41 (1), 43-71.Yurtoğlu, B. B. (2003). Corporate Governance and Implications for Minority Shareholders in Turkey. Journal of Corporate Ownership and Control, 1 (1), 72-86. https://www.osha.gov/pls/imis/sic_manual.htmlhttp://www.iso500.org.tr/www.kap.gov.tr Erişim Tarihi: 28.07.2016.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Tülay İlhan Nas 0000-0002-6264-7948

Merve Özden

Tarhan Okan Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 28 Ağustos 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019

Kaynak Göster

APA İlhan Nas, T., Özden, M., & Okan, T. (2019). Türk İşletme Gruplarında Ortak Yönetim Kurulu Üye Profili. Journal of Management and Economics, 26(2), 625-650. https://doi.org/10.18657/yonveek.496568