Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

4. Sanayi Ve Enformasyon Toplumu Çerçevesinde Kamu Politikalarının Gelişimi

Yıl 2019, , 361 - 375, 28.08.2019
https://doi.org/10.18657/yonveek.514341

Öz

Çalışmamızda
sanayi devrimlerinin günümüze dek gelişiminde kamu politikalarına etkilerine
ışık tutmaya çalışarak, sanayi devrimlerine dair politika yapmayı zorunlu kılan
nedenler araştırmanın amacına yönelik
ilgili yazın çerçevesinde incelenmiştir. Sanayi devrimlerinin yıllar
içinde dönüşerek teknolojik gelişmelerle ortaya çıkan dördüncü sanayi devrimi
ile inovasyon ve enformasyon toplumu politikalarının önemini değerlendirmenin
ardından, dördüncü sanayi devriminin kamu politikaları üzerindeki etkisi
Türkiye’nin bu alandaki yeri ve uygulamaları çerçevesinde incelenmiş, bilgi
çağını yakalama ve teknolojik gelişmelere uyum sağlama çabaları ortaya konmuştur.



Anahtar Kelimeler: Kamu Politikası, 4. Sanayi Devrimi, Enformasyon
Toplumu, Enovasyon



JEL Sınıflandırması: H10, H19, I20,I28

Kaynakça

  • Al, H. (2002). Bilgi Toplumu ve Kamu Yönetiminde Paradigma Değişimi. Ankara: Bilimadamı Yayınları, 27-35.
  • Aron, R. (1997). Sanayi Toplumu. (E. Gürsoy, Çev.) İstanbul: Dergah Yayınları.
  • Bilgi Toplumu Dairesi. (2012). Karşılıklı Çalışabilirlik Esasları Rehberi (2.1 b.). Ankara: Türkiye Cumhuriyeti Kalkınma Bakanlığı.
  • Bilgi Toplumu Dairesi. (2018, 1). Ülkemizde Bilgi Toplumuna Dönüşüm. Bilgi Toplumu: http://bilgitoplumu.gov.tr/bilgi-toplumu/ulkemizde-bilgi-toplumuna-donusum/ adresinden alındı
  • Bilgi Toplumu Stratejisi 2006-2010. (2010, 01 17). Resmi Gazete: resmigazete.gov.tr adresinden alındı
  • Bosch Sanayi Ve Ticaret A.Ş. (2017, Ocak Cuma). Tarihsel Gelişim. Aralık Salı, 2017 tarihinde Sanayide Gelecek: http://www.sanayidegelecek.com/sanayi-4-0/tarihsel-gelisim/ adresinden alındı
  • Buğra, A. (2016). Kapitalizm, Yoksulluk ve Türkiye'de Sosyal Politika (8 b.). İstanbul: İletişim Yayıncılık, 68.
  • Bumin, K. (2010).Demokrasi Arayışında Kent. Konya: Çizgi Kitabevi, 55.
  • Dijital Bursa. (2018). Endüstri 4.0’a Varan Sanayinin Kısa Tarihi. Digital Bursa: https://www.digitalbursa.com/wp-content/uploads/2017/12/end%C3%BCstri-4.0.jpg adresinden alındı.
  • Ege Bölgesi Sanayi Odası. (2015). Sanayi 4.0. İzmir: EBSO Araştırma Müdürlüğü, 4-5-6.
  • Erkan, H. (1997). Bilgi Toplumu ve Ekonomik Gelişme. Ankara: T. İş Bankası Yayını, 9.
  • Fukuyama, F. (1993). Tarihin Sonu ve Son İnsan. (Z. Dicleli, Çev.) İstanbul: Simavi Yayınları, 56.
  • Göksal, G. (2003). Sanayi Devrimi: Öncesi, Sonrası ve Etkileri. İstanbul: Kora Yayın, 42.
  • Göze, A. (2005). Liberal, Marxiste, Faşist, Nasyonel Sosyalist ve Sosyal Devlet (4 b.). İstanbul: Beta Basım, 145-150-155.
  • Günay, D. (2002). “Sanayi ve Sanayi Tarihi”. Mimar ve Mühendis Dergisi(31), 8-14.
  • Güvenir, A. (1999). Yeni Ekonomi Maddeyi Tahtından İndirdi. Türk Henkel Dergisi(173), 12-13.
  • Hobsbawm, E. (2008). Sanayi ve İmparatorluk. (A. Ersoy, Çev.) Ankara: Dost Kitabevi, 31-32.
  • İnnova Robotik ve Mekatronik Otomasyon Sistemleri A.Ş. (2017, Ocak 1). Otonom Robotlar. İnnova Robotik: https://www.innovarobotik.com/otonom-robotlar adresinden alındı
  • Larrain, G. (1995). İdeoloji ve Kültürel Kimlik. (N. Domaniç, Çev.) İstanbul: Sarmal Yayınevi, 207.
  • OECD ve Eurostat. (2005). Oslo Kılavuzu. Yenilik Verilerinin Toplanması İçin İlkeler (s. 4-12). Ankara: Tübitak, 4-6.
  • Öğüt, A. (2001). Bilgi Çağında Yönetim (1 b.). Ankara: Nobel Yayıncılık, 34.
  • Özdemir, S. (2004). Küreselleşme Sürecinde Refah Devleti. İstanbul Ticaret Odası Haftalık Dergisi(69), 13.
  • Reddi, U. V. (1991). Sanayi Devriminin Aşılması, Enformasyon Devrimi Efsanesi. (Y. Kaplan, Çev.) İstanbul: Rey Yayınları, 72-73.
  • Sander, O. (2011). Siyasi Tarih: İlkçağlardan 1918’e. Ankara: İmge Kitabevi, 62.
  • Şahin, K. (2007). Küreselleşme Tartışmaları Işığında Ulus Devlet. İstanbul: İlgi Kültür Sanat Yayınları, 117.
  • Şaylan, G. (1996). Bağımsız Bir Disiplin Olarak Kamu Yönetimi: Yeni Paradigma. Amme İdaresi Dergisi(9), 82.
  • Şenkal, A. (2005). Küreselleşme Sürecinde Sosyal Politika. İstanbul: Alfa Yayınları, 31.
  • Şentop, M. (2006). “Anayasa ve Sosyal Devlet”. Sosyal Politikalar Dergisi(1), 42-47.
  • Şuman, N. (2017, Şubat Salı). Akıllı üretim çağı: Endüstri 4.0. Aralık Salı, 2017 tarihinde Fortune Turkey: http://www.fortuneturkey.com/akilli-uretim-cagi-endustri-40-42841 adresinden alındı
  • T.C. Maliye Bakanlığı Strateji Geliştirme Daire Başkanlığı. (2009). Kamln. Ankara: T.C. Maliye Bakanlığı, 17.
  • Timisi, N. (1995). Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi. İstanbul: Dost Yayınevi, 110.
  • Toffler, A. (2008). Üçüncü Dalga. (S. Yeniçeri, Çev.) İstanbul: Koridor Yayıncılık, 76-77.
  • Tokol, A., & Alper, Y. (2011). Sosyal Politika. Bursa: Dora Yayınları, 14.
  • Tübitak. (2015). SKAAS. BİLİŞİM ve BİLGİ GÜVENLİĞİ İLERİ TEKNOLOJİLER ARAŞTIRMA MERKEZİ: http://bilgem.tubitak.gov.tr/tr/icerik/skaas-sayisal-kayit-arsiv-ve-analiz-sistemi adresinden alındı
  • TÜBİTAK-BİLGEM-YTE. (2017, 2 20). 2016-2019 Ulusal e-Devlet Stratejisi ve Eylem Planı Tanıtıldı. Dijital Dönüşüm:https://www.dijitaldonusum.gov.tr/2016-2019-ulusal-e-devlet-stratejisi-ve-eylem-plani-tanitildi/ adresinden alındı
  • Türkçe Bilgi. (17.09.2017). Laisez-Faire. 1 11, 2018 tarihinde Türkçe Bilgi, Türkçe Genel Başvuru ve Bilgi Sitesi: https://www.turkcebilgi.com/laissez-faire adresinden alındı
  • TÜSİAD. (2016). Sanayi 4.0, Türkiyenin Sanayi 4.0 Dönüşümü. Türkiye'nin Küresel Rekabetçiliği İçin Bir Gereklilik Olarak Sanayi 4.0, Gelişmekte Olan Ekonomi Perspektifi (s. 27). İstanbul: TÜSİAD.
  • Yamaç, K. (2001). Nedir Bu İnovasyon. Üniversite ve Toplum, 1(3), 6-7.

Development Of Publıc Polıcy Wıthın The Framework Of Industry 4.0 And Informatıon Socıety

Yıl 2019, , 361 - 375, 28.08.2019
https://doi.org/10.18657/yonveek.514341

Öz

The effort within
the scope of this very study is to elucidate upon the reasons about the public
policy making mandatorily in genesis, responding to the challenges of the
industrial revolutions until very contemporary times, coupled with an analysis
of the impact of the latter on public policy making. In the aftermath of the discussion
of the fourth industrial revolution evolving from the very first one along with
overwhelming and tremendous innovation and technology management the study
dwells upon a second discussion and elaboration that underlines different
facets of information society and corresponding related policy processes, with
concrete cases drawn from the Turkish case within a context of fourth industrial
revolution evaluation. Henceforth, the Turkish case shall be kept under close scrutiny
in a comparative perspective with global counterparts, underlining the
country’s attempts to keep up with the impact of the related thorough challenges.

Key Words: Public Policy, Industry 4.0, Informtion Society,
Innovation







            JEL Classification: H10, H19, I20,I28

Kaynakça

  • Al, H. (2002). Bilgi Toplumu ve Kamu Yönetiminde Paradigma Değişimi. Ankara: Bilimadamı Yayınları, 27-35.
  • Aron, R. (1997). Sanayi Toplumu. (E. Gürsoy, Çev.) İstanbul: Dergah Yayınları.
  • Bilgi Toplumu Dairesi. (2012). Karşılıklı Çalışabilirlik Esasları Rehberi (2.1 b.). Ankara: Türkiye Cumhuriyeti Kalkınma Bakanlığı.
  • Bilgi Toplumu Dairesi. (2018, 1). Ülkemizde Bilgi Toplumuna Dönüşüm. Bilgi Toplumu: http://bilgitoplumu.gov.tr/bilgi-toplumu/ulkemizde-bilgi-toplumuna-donusum/ adresinden alındı
  • Bilgi Toplumu Stratejisi 2006-2010. (2010, 01 17). Resmi Gazete: resmigazete.gov.tr adresinden alındı
  • Bosch Sanayi Ve Ticaret A.Ş. (2017, Ocak Cuma). Tarihsel Gelişim. Aralık Salı, 2017 tarihinde Sanayide Gelecek: http://www.sanayidegelecek.com/sanayi-4-0/tarihsel-gelisim/ adresinden alındı
  • Buğra, A. (2016). Kapitalizm, Yoksulluk ve Türkiye'de Sosyal Politika (8 b.). İstanbul: İletişim Yayıncılık, 68.
  • Bumin, K. (2010).Demokrasi Arayışında Kent. Konya: Çizgi Kitabevi, 55.
  • Dijital Bursa. (2018). Endüstri 4.0’a Varan Sanayinin Kısa Tarihi. Digital Bursa: https://www.digitalbursa.com/wp-content/uploads/2017/12/end%C3%BCstri-4.0.jpg adresinden alındı.
  • Ege Bölgesi Sanayi Odası. (2015). Sanayi 4.0. İzmir: EBSO Araştırma Müdürlüğü, 4-5-6.
  • Erkan, H. (1997). Bilgi Toplumu ve Ekonomik Gelişme. Ankara: T. İş Bankası Yayını, 9.
  • Fukuyama, F. (1993). Tarihin Sonu ve Son İnsan. (Z. Dicleli, Çev.) İstanbul: Simavi Yayınları, 56.
  • Göksal, G. (2003). Sanayi Devrimi: Öncesi, Sonrası ve Etkileri. İstanbul: Kora Yayın, 42.
  • Göze, A. (2005). Liberal, Marxiste, Faşist, Nasyonel Sosyalist ve Sosyal Devlet (4 b.). İstanbul: Beta Basım, 145-150-155.
  • Günay, D. (2002). “Sanayi ve Sanayi Tarihi”. Mimar ve Mühendis Dergisi(31), 8-14.
  • Güvenir, A. (1999). Yeni Ekonomi Maddeyi Tahtından İndirdi. Türk Henkel Dergisi(173), 12-13.
  • Hobsbawm, E. (2008). Sanayi ve İmparatorluk. (A. Ersoy, Çev.) Ankara: Dost Kitabevi, 31-32.
  • İnnova Robotik ve Mekatronik Otomasyon Sistemleri A.Ş. (2017, Ocak 1). Otonom Robotlar. İnnova Robotik: https://www.innovarobotik.com/otonom-robotlar adresinden alındı
  • Larrain, G. (1995). İdeoloji ve Kültürel Kimlik. (N. Domaniç, Çev.) İstanbul: Sarmal Yayınevi, 207.
  • OECD ve Eurostat. (2005). Oslo Kılavuzu. Yenilik Verilerinin Toplanması İçin İlkeler (s. 4-12). Ankara: Tübitak, 4-6.
  • Öğüt, A. (2001). Bilgi Çağında Yönetim (1 b.). Ankara: Nobel Yayıncılık, 34.
  • Özdemir, S. (2004). Küreselleşme Sürecinde Refah Devleti. İstanbul Ticaret Odası Haftalık Dergisi(69), 13.
  • Reddi, U. V. (1991). Sanayi Devriminin Aşılması, Enformasyon Devrimi Efsanesi. (Y. Kaplan, Çev.) İstanbul: Rey Yayınları, 72-73.
  • Sander, O. (2011). Siyasi Tarih: İlkçağlardan 1918’e. Ankara: İmge Kitabevi, 62.
  • Şahin, K. (2007). Küreselleşme Tartışmaları Işığında Ulus Devlet. İstanbul: İlgi Kültür Sanat Yayınları, 117.
  • Şaylan, G. (1996). Bağımsız Bir Disiplin Olarak Kamu Yönetimi: Yeni Paradigma. Amme İdaresi Dergisi(9), 82.
  • Şenkal, A. (2005). Küreselleşme Sürecinde Sosyal Politika. İstanbul: Alfa Yayınları, 31.
  • Şentop, M. (2006). “Anayasa ve Sosyal Devlet”. Sosyal Politikalar Dergisi(1), 42-47.
  • Şuman, N. (2017, Şubat Salı). Akıllı üretim çağı: Endüstri 4.0. Aralık Salı, 2017 tarihinde Fortune Turkey: http://www.fortuneturkey.com/akilli-uretim-cagi-endustri-40-42841 adresinden alındı
  • T.C. Maliye Bakanlığı Strateji Geliştirme Daire Başkanlığı. (2009). Kamln. Ankara: T.C. Maliye Bakanlığı, 17.
  • Timisi, N. (1995). Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi. İstanbul: Dost Yayınevi, 110.
  • Toffler, A. (2008). Üçüncü Dalga. (S. Yeniçeri, Çev.) İstanbul: Koridor Yayıncılık, 76-77.
  • Tokol, A., & Alper, Y. (2011). Sosyal Politika. Bursa: Dora Yayınları, 14.
  • Tübitak. (2015). SKAAS. BİLİŞİM ve BİLGİ GÜVENLİĞİ İLERİ TEKNOLOJİLER ARAŞTIRMA MERKEZİ: http://bilgem.tubitak.gov.tr/tr/icerik/skaas-sayisal-kayit-arsiv-ve-analiz-sistemi adresinden alındı
  • TÜBİTAK-BİLGEM-YTE. (2017, 2 20). 2016-2019 Ulusal e-Devlet Stratejisi ve Eylem Planı Tanıtıldı. Dijital Dönüşüm:https://www.dijitaldonusum.gov.tr/2016-2019-ulusal-e-devlet-stratejisi-ve-eylem-plani-tanitildi/ adresinden alındı
  • Türkçe Bilgi. (17.09.2017). Laisez-Faire. 1 11, 2018 tarihinde Türkçe Bilgi, Türkçe Genel Başvuru ve Bilgi Sitesi: https://www.turkcebilgi.com/laissez-faire adresinden alındı
  • TÜSİAD. (2016). Sanayi 4.0, Türkiyenin Sanayi 4.0 Dönüşümü. Türkiye'nin Küresel Rekabetçiliği İçin Bir Gereklilik Olarak Sanayi 4.0, Gelişmekte Olan Ekonomi Perspektifi (s. 27). İstanbul: TÜSİAD.
  • Yamaç, K. (2001). Nedir Bu İnovasyon. Üniversite ve Toplum, 1(3), 6-7.
Toplam 38 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Aslihan Özel Özer

Mustafa Turhan Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 28 Ağustos 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019

Kaynak Göster

APA Özel Özer, A., & Turhan, M. (2019). 4. Sanayi Ve Enformasyon Toplumu Çerçevesinde Kamu Politikalarının Gelişimi. Journal of Management and Economics, 26(2), 361-375. https://doi.org/10.18657/yonveek.514341