TRAINING COMPETENT PUBLIC OFFICIALS: AN ETHICS-ORIENTED EVALUATION

Yıl 2019, , 711 - 726, 25.12.2019

Ahmet Hamdi Aydın , Ömer Çamur

https://doi.org/10.18657/yonveek.567301

Öz

Public administration, as one of the primary means of the state, is a
highly important structure established to meet common needs of citizens. Having
a direct impact on people’s life with the services it provides, public
administration requires many elements to perform duties expected of it. Public
officials constitute a vital part of public administration. They represent
human factor in public administration. Accomplishment gained though human
factor affects the success of public administration directly, because human
factor has a significant place due to its ability to render all the other
factors in public administration productive or unproductive in the
administrative process. Ethics is essential for success through human factor;
because ethics is the primary basic value that is agreed on to create a
qualified individual profile in all historical periods. Ethics aims for humans
to achieve individual competence on the basis of good and right, and to build a
perfect society ultimately. This aim of ethics is also key to raising qualified
public officials in public administration. In view of such information, this
study first explains the concepts of ‘ethics’, ‘public administration’ and
‘public official’. The study then attempts to indicate the important role of
ethics in training competent public officials. 

Anahtar Kelimeler

Ethics, Public Official, Public Administration

Training Competent Public Officials: An Ethics-Oriented Evaluation

Öz

Public
administration, as one of the primary means of the state, is a highly important
structure established to meet common needs of citizens. Having a direct impact
on people’s life with the services it provides, public administration requires
many elements to perform duties expected of it. Public officials constitute a
vital part of public administration. They represent human factor in public
administration. Accomplishment gained though human factor affects the success
of public administration directly, because human factor has a significant place
due to its ability to render all the other factors in public administration
productive or unproductive in the administrative process. Ethics is essential
for success through human factor; because ethics is the primary basic value
that is agreed on to create a qualified individual profile in all historical
periods. Ethics aims for humans to achieve individual competence on the basis
of good and right, and to build a perfect society ultimately. This aim of
ethics is also key to raising qualified public officials in public
administration. In view of such information, this study first explains the
concepts of ‘ethics’, ‘public administration’ and ‘public official’. The study
then attempts to indicate the important role of ethics in training competent
public officials.

Key Words: Ethics, Public Official, Public
Administration

JEL Classification: M12, 
H83

Nitelikli Kamu Görevlisi Yetiştirme: Ahlak Eksenli Bir Değerlendirme

Öz

Kamu yönetimi,
devletin en önemli araçlarından biri olarak, vatandaşların ortak nitelikteki
ihtiyaçlarının giderilmesi amacıyla oluşturulan oldukça önemli bir yapıdır.
Sunduğu hizmetlerle haklın yaşamı üzerinde doğrudan etkili olan kamu yönetimi,
kendisinden beklenen görevleri yerine getirebilmek için birçok unsura ihtiyaç
duymaktadır. Kamu görevlisi de kamu yönetiminin çok önemli bir unsurunu
oluşturmaktadır. Kamu görevlisi kamu yönetiminde insan unsurunu ifade
etmektedir. İnsan unsurundan elde edilecek başarı kamu yönetiminin başarısını
doğrudan etkilemektedir. Çünkü insan unsuru kamu yönetiminin diğer tüm
unsurlarını yönetsel süreçte verimli veya verimsiz kılabilmesinden dolayı
oldukça önemli bir yere sahiptir. İnsan unsurundan başarının elde edilmesi ise
ahlakı gerekli kılmaktadır. Zira ahlak, tüm tarihsel dönemlerde nitelikli insan
profilinin oluşturulması hususunda üzerinde birliktelik sağlanan temel
değerlerin başında gelmektedir. Ahlak, iyi ve doğru temelinde insanın bireysel
anlamda yetkinliğe ulaşmasını ve nihayetinde kamil bir toplumun inşasını
amaçlamaktadır. Ahlakın bu amacı aynı zamanda kamu yönetiminde nitelikli kamu
görevlisi yetiştirebilmenin de anahtarıdır. Bu bilgiler ışığında yapılan bu
çalışmada öncelikle ‘ahlak’, ‘kamu yönetimi’ ve ‘kamu görevlisi’ kavramları
açıklanacaktır. Çalışmanın devamında ise ahlakın nitelikli kamu görevlisi
yetiştirmedeki önemi ortaya konmaya çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler: Ahlak, Kamu Görevlisi, Kamu Yönetimi

JEL Sınıflandırması: M12,  H83

Anahtar Kelimeler

Ahlak, Kamu Görevlisi, Kamu Yönetimi

Kaynakça

• Akarsu, B. (1998). Felsefe Terimleri Sözlüğü. İstanbul: İnkılap Kitabevi Yayınları.
• Akgüner, (2014). Kamu Personel Yönetimi. İstanbul: Der Yayınları.
• Akıllı, H. S. Çam, S. Kılınç, S. ve Kızılboğa, R. (2013). Kamu Personelinin Etik İhlallerine Verdikleri Önem Derecesi ve Etik İhlallerin Bildirimi Konusundaki Görüşleri. Sayıştay Dergisi, (89), 5-33.
• Akseki, A. H. (2016). Ahlak Dersleri. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayını.
• Apa, Y. ve Öktem, M. K. (2014). Kamu Hizmeti Değerlerine İlişkin Kavramsal Bir Analiz. Uluğ, F. Ertan, K. A. ve Özgen, H. (Ed.), Kamu Etiği Seçilmiş Kongre Bildirileri, Ankara: TODAİE Yayını, 60-77.
• Aral, V. (2014). İnsan ve Norm. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 72(1), 17-42.
• Arıcan, M. K. (2016). Ahlak, Etik ve Ahlak Felsefesi. Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Uluslararası İlişkiler ve Stratejik Araştırmalar Enstitüsü Bülteni, 11-23.
• Arslan, A. (2006). İlkçağ Felsefe Tarihi II-Sofistlerden Platon’a. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Aydın, A. H. (2016). Kamu Yönetimine Giriş. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Bozkurt, Ö. Ergun, T. ve Sezen, S. (1998). Kamu Yönetimi Sözlüğü. Ankara: TODAİE Yayınları.
• Bulut, M. (1996). Sosyolojik Açıdan Ahlak ve Ahlak Eğitimi. Diyanet İlmi Dergi, 32(1), 97-105.
• Cevizci, A. (2018). Etik-Ahlak Felsefesi. İstanbul: Say Yayınları.
• Cihan, M. (2009). Sokrates ve Etik Eğitimi, Kamu Etiği Sempozyum Bildirileri 2. Ankara: TODAİE Yayını, 722-732.
• Comte-Sponville, A. (2006). Felsefeyi Takdimimdir. (Çev. Yılancıoğlu, S. S.), İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
• Çevikbaş, R. (2006). Yönetimde Etik ve Yozlaşma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 20(1), 265-289.
• D’Alembert, (2000). Felsefenin Öğeleri. (Çev. Köse, H.), İstanbul, Öteki Yayınları.
• Demir, N. (2000). İnsan Hakları Semantiğine Düşünsel Bir Yaklaşım Denemesi. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 4(1), 375-399.
• Demirci, M. ve GENÇ, F. N. (2008). Türkiye’de Kamu Yönetimi Reform Sürecinde Etik Yapılanma. Amme İdaresi Dergisi, 41(2), 43-58.
• Denek, M. N. (2010). İslam, Eşitlik ve Sosyal Adalet. Ankara: Phoenix Yayınevi.
• Doğan, S. (2014). Uygarlık Merkezli Ahlak ve Adalet Eğitimi Yaklaşımı. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(1), 111-126.
• Erbay, Y. (1997). Bürokrasi, Bürokratizm ve Ülkemizde Bürokrat-Siyasetçi İlişkileri. Yeni Türkiye Dergisi, (13), 405-412.
• Erdem, H. (1990). Dini Ahlak ve İlahi Dinlerden Yahudilik, Hıristiyanlık ve Müslümanlık’daki Bazı Ahlaki Meselelere Mukayeseli Bir Yaklaşım. Selçuk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (3), 225-254.
• Erkin, V. (1969). İdarede Verim ve Personel Meseleleri. Amme İdaresi Dergisi, 2(3), 37-50.
• Eryılmaz, B. (2015). Kamu Yönetimi, Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
• Gözübüyük, Ş. (2015). Türkiye’nin Yönetim Yapısı. Ankara: Turhan Kitabevi Yayınları.
• Gündoğdu, A. (2015). Eğitim ve Ahlak Şurası Açılış Konuşmaları. Arıcan, M. K. Orçan, M. Kala, M. E. Cizreli, B. ve Sağlam, M. K. (Ed.), Eğitim ve Ahlak Şurası “Mehmet Akif İnan Hatırasına”, Eğitim-Bir-Sen Yayınları, 33-45.
• Gündüz, M. (2016). Ahlak Sosyolojisi, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Güngör, E. (1997). Ahlak Psikolojisi ve Sosyal Ahlak. İstanbul: Ötüken Yayınları.
• Heimsoeth, H. (1978). Ahlak Denen Bilmece. (Çev. Uygur, M.), İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
• İbn Haldun, (2011). Mukaddime I-II. Haz. Uludağ, S. İstanbul: Dergah Yayınları.
• İbn Miskeveyh (2017). Tehzîbu’l Ahlak. (Çev. Şener, A. Tunç, C. ve Kayaoğlu, İ.), İstanbul: Büyüyenay Yayınları.
• İzzetbegoviç, A. (2010). İslami Yeniden Doğuşun Sorunları. (Çev. Ademi, R.), İstanbul: Fide Yayınları.
• İzzetbegoviç, A. (2011). Doğu Batı Arasında İslam. (Çev. Şaban, S.), İstanbul: Yarın Yayınları.
• Kalın, İ. (2015). Akıl ve Erdem. İstanbul: Küre Yayınları.
• Koçberber, S. (2008). Dünyada ve Türkiye’de Denetim Etiği. Sayıştay Dergisi, (68), 65-89.
• Mahfuzi, A. A. (2015). Temel İlkeleriyle Ahlak. İstanbul: Tesnim Yayınları.
• Meriç, C. (2008). Kırk Ambar I. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Özlem, D. (2004). Etik-Ahlak Felsefesi-. İstanbul: İnkılap Yayınları.
• Parlak, B. (2016). Yönetim Bilimi ve Çağdaş Yönetim Teknikleri. İstanbul: Beta Yayınları.
• Platon, (2016). Devlet. (Çev. Alagöz, E.), Ankara: Panama Yayınları.
• Şeriati, A. (1997). İnsanın Dört Zindanı. (Çev. Hatemi, H.), İstanbul: İşaret Yayınları.
• Timuçin, A. (2010). Felsefeye Giriş. İstanbul: Bulut Yayınları.
• TODAİE, (1987). Devlet Memurları El Kitabı.
• Topçu, N. (2014a). İsyan Ahlakı. İstanbul: Dergah Yayınları.
• Topçu, N. (2014b). İradenin Davası. Devlet ve Demokrasi, İstanbul: Dergah Yayınları.
• Topçu, N. (2015a). Ahlak. İstanbul: Dergah Yayınları.
• Topçu, N. (2015b). Ahlak Nizamı. İstanbul: Dergah Yayınları.
• Topçu, N. (2015c). Yarınki Türkiye. İstanbul: Dergah Yayınları.
• Tortop, N. İsbir, E. G. Aykaç, B. Yayman, H. ve Özer, M. A. (2017). Yönetim Bilimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Tortop, N. (1986). Personel Yönetimi İle İlgili Bazı Kavramların Anlamı ve Uygulanması. Amme İdaresi Dergisi, 19(3), 31-42.
• Turan, E. (2016). Kamu Yönetimi. Konya: Palet Yayınları.
• TUSİAD, (2003). Kamu Hizmetinde Etik. İstanbul: TUSİAD Yayını.
• Tutum, C. (1990). Kamu Personeli Sorunu. Amme İdaresi Dergisi, 23(3), 31-45.
• Uludağ, S. (2018). İslam’da Ahlak ve Ahlak Ekolleri. İstanbul: Sufi Kitap.
• Usta, A. (2010). Kamu Görevlisinin Etik Amaç ve Ahlaki Yükümlülüğüne Yönelik Bir Değerlendirme. Türk İdare Dergisi, (468), 159-181.
• Usta, A. (2011). Kuramdan Uygulamaya Kamu Yönetiminde Etik ve Ahlak. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(2), 39-50.
• Ülken, H. Z. (2017). Aşk Ahlakı, İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Ünsal, A. (2017). Hemşireliğin Dört Temel Kavramı: İnsan, Çevre, Sağlık&Hastalık, Hemşirelik. Ahi Evran Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 1(1), 11-25.
• Yılmaz, E. G. (2014). Kurumsal Bilgileri İfşa (Whistleblowing): Kamusal Sadakat mi Kurumsal İhanet mi? Kamu Kurumları Açısından Bir Teorik Tartışma. Uluğ, F. Ertan, K. A. ve Özgen, H. (Ed.), Kamu Etiği Seçilmiş Kongre Bildirileri, Ankara: TODAİE Yayını, 254-270.
• Yüceol, H. M. (2014). Kamu Etiğinin Ekonomi Boyutu ve Ahlaki Ekonomi. Uluğ, F. Ertan, K. A. ve Özgen, H. (Ed.), Kamu Etiği Seçilmiş Kongre Bildirileri, Ankara: TODAİE Yayını, 24-41.
• Zengin, Z. S. (2016). İslam, Ahlak ve Etik. Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Uluslararası İlişkiler ve Stratejik Araştırmalar Enstitüsü Bülteni, 5-10.
• http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5bf7ab84e0f165.84427696