2014-2015 yılları arasında
yürütülen bu çalışmada, muşmulanın çelikle çoğaltılma olanaklarının
araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada Samsun-Tekkeköy ilçesinde belirlenen 1,
Trabzon-Sürmene ilçesinde belirlenen 10 ve Trabzon-Tonya ilçesinde belirlenen 8
genotipin çelikleri materyal olarak kullanılmıştır. Çalışma sonucunda, Tekkeköy
genotipine ait odun çeliklerinde sadece 5000 ppm IBA uygulamasında % 4.44
köklenme olduğu, yeşil ve yarı odun çelikler ile diğer dozlarda ise köklenme
olmadığı; 2, 9, 11, 15 ve 17 nolu Sürmene genotiplerinin yeşil çeliklerinde
5000 ppm IBA uygulamasında, sırasıyla % 50, % 33.33, % 33.33, % 33.33 ve %
33.33 oranlarında köklenme olduğu, diğer genotiplerde (6, 7, 11, 16 ve 19 nolu
genotipler) ve odun çeliklerinde ise köklenme olmadığı; 1, 5, 19, 20 ve 21 nolu Tonya genotiplerinin
yeşil çeliklerinde 5000 ppm IBA uygulamasında, sırasıyla, % 20.00, % 33.33, %
33.33, % 20 ve % 40.00 oranlarında köklenme olduğu, diğer genotiplerde ise (9,
10 ve 25 nolu genotipler) köklenme olmadığı belirlenmiştir. Çeliklerde yeterli
köklenme elde edilemediğinden, köklenme oranları dışındaki parametreler
(canlılık oranı, en gelişmiş kök uzunluğu, en gelişmiş kök çapı, kök yaş
ağırlığı, kök kuru ağırlığı, kök sayısı ve kök kalitesi) değerlendirilememiş ve
istatistik analiz de yapılamamıştır. Sonuç olarak, muşmula çeliklerinin IBA ile
köklendirilmesinin zor olduğu fakat hormon, doz, genotip ve çeşit bazında daha
kapsamlı çalışmalarının yapılmasının yararlı olacağı söylenebilir.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Aralık 2017 |
Gönderilme Tarihi | 31 Ekim 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 22 Sayı: 2 |