Bahtiyâr-nâme, dil açısından Eski Anadolu Türkçesi özelliklerini gösterse de içerisinde barındırdığı pek çok Arapça ve Farsça kelimenin varlığı sebebi ve de Pir Mahmûd’un bir dîvân şâiri olarak gösterilmesi, eserin bir divan şiiri olarak kabul edilmesine yol açmıştır. Ancak belli başlı eserlerde onun bir divan şairi olduğuna dair herhangi bir bilgiye rastlanmamıştır. Manzûm olan söz konusu eserin bugüne kadar tek nüshası dışında başka bir nüshasına ulaşmak mümkün olmamıştır. Bahtiyâr-nâme’nin, içinde barındırdığı birçok özelliğinin yanında; dikkati çeken hususiyetlerinden biri de zengin bir deyim varlığına sahip olmasıdır. Bu çalışmada söz konusu eserde yer alan deyimler, detaylı bir şekilde ele alınmış ve bunlar ögeler ve kelime gruplarıyla kullanılışlarına göre olmak üzere başlıca iki ana başlıkta toplanmıştır. Ögelerle kullanımına göre deyimlerde, nesne + fiil bağlantısıyla (99), yer tamlayıcısı + fiil bağlantısıyla (59), özne + fiil (26) ve zarf + fiil bağlantısıyla kurulanlar (26) sayısal fazlalıklarıyla dikkat çekmektedir. Kelime gruplarıyla kullanılışları bakımından ise deyimlere; isim tamlaması, sıfat tamlaması, isnat grubu, edat grubu ve tekrar grubu gibi kalıplarda tesadüf edilmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Yeni Türk Dili (Eski Anadolu, Osmanlı, Türkiye Türkçesi) |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 4 Temmuz 2024 |
Gönderilme Tarihi | 23 Mayıs 2024 |
Kabul Tarihi | 3 Haziran 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 13 |