Anne-Baba-Öğretmen Görüşlerine Göre Küçük Çocukların Olumlu Sosyal Davranışları ve Anne-Baba-Çocuk Olumlu Sosyal Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Year 2016, Volume: 6 Issue: 1, 96 - 111, 28.06.2016

Hülya Gülay Ogelman , Merve Canbeldek

https://doi.org/10.17984/adyuebd.70471

Abstract

Çalışmada, anne-baba-öğretmen görüşlerine göre küçük çocukların olumlu sosyal davranışları arasındaki ilişkiyi incelemek ve anne-baba-çocuk olumlu sosyal davranışları arasındaki ilişkinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Çalışmanın örneklem grubunu, 52-72 aylık 92 çocuk, 92 anne ve 92 baba oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak; Kişisel Bilgi Formu, Ladd ve Profilet Çocuk Davranış Ölçeği Olumlu Sosyal Davranış Alt Ölçeği, Çocuk Prososyallik Ölçeği (Anne/ Baba Formları) ve Yetişkin Prososyallik Ölçeği (Anne/ Baba Formları) kullanılmıştır. Çalışmanın bulgularına göre çocukların anne görüşüne göre olumlu sosyal davranışı ile baba görüşüne göre olumlu sosyal davranışları arasında orta düzeyde anlamlı ve olumlu yönde bir ilişki bulunmuştur. Ayrıca çocukların, annelerinin ve babalarının olumlu sosyal davranışları arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki belirlenmemiştir. 

References

• Bağcı, B. (2015). Çocuk ve yetişkin prososyallik ölçeklerinin geçerlik güvenirlik çalışması ve çocuk ile anne-baba prososyal davranışları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı istatistik, araştırma deseni SPSS uygulamaları ve yorum. (11. bs.). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Dereli, E. (2008). Çocuklar için sosyal beceri eğitim programın 6 yaş çocukların sosyal problem çözme becerilerine etkisi. Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Eisenberg, N., Fabes, R. A., & Spinrad, T. L. (2006). Prosocial development. In N. Eisenberg, W. Damon, ve R. M. Lerner (Eds.), Handbook of child psychology: Vol. 3. Social, emotional, and personality development (6th ed.). 646–718. New York, NY: Wiley.
• Elliott, S. N., Sheridon, S. M. and Gresham, F. M. (1989). Assessing and treating social skills deficts: a case of study for the scientists-practioner. Journal of School Psychology, 27(2), 197-222.
• Feldman, P. S. (2005). Development across the life span. (3 th. edition). USA: Peerson Education Ltd. Prentice Hall.
• Gülay, H. (2008). 5-6 yaş çocuklarına yönelik akran ilişkileri ölçeklerinin geçerlik güvenirlik çalışmaları ve akran ilişkilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Doktora tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Gülay, H. (2010). Okul öncesi dönemde akran ilişkileri. Ankara: Pegem Akademi.
• Gülay, H. (2011). 5-6 yaş grubu çocuklarda okula uyum ve akran ilişkileri. Elektronik Soysal Bilimler Dergisi, 10(36), 1-10.
• Günindi, N. (2008). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden altı yaş çocuklarının sosyal uyum becerileri ile anne-babalarının empatik beceriler arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Hay, D. F., & Pawlby, S. (2003). Prosocial development in relation to children’s and mothers’ psychological problems. Child Development, 74(5), 1314–1327.
• Hay, D. F., Payne, A., & Chadwick, A. (2004). Peer relations in childhood. The Journal of Child Psychology and Psychiatry, 45, 84–108.
• Kakavoulis, A. K. (1998). Early childhood altruism: how parents see prosocial behavior in their young children. Early Child Develeopment and Care, 140, 115-126.
• Karasar, N. (2013). Bilimsel araştırma yöntemi (25. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
• Kostelnik, M. J., Whiren, A. P., Soderman, A. K. & Gregory, K. (2005). Guiding children's social development. Theory to Practice. USA: Thomsom & Demler Learning.
• Kublay, D., ve Oktan, V. (2015). Evlilik uyumu: değer tercihleri ve öznel mutluluk açısından incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(44), 25-35.
• Kuyucu, Y., ve Tepeli, K. (2013). 60-72 aylık çocukların akranlarına karşı gösterdikleri tepkilerinin duyguları anlama becerileri açısından incelenmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 36, 91-100.
• Ladd, G. W., & Profilet, S. M. (1996). The child behaviour scale: a teacher–report measure of young children’s aggressive, withdrawn, and prosocial behaviours. Development Psychology, 32(6), 1008–1024.
• Laibe, D., Carlo, G., Torquati, J., & Ontai, L. (2004). Children’s perception of family relationships as assessed in doll story comletion task: links to parenting, social competence, and externalizing behavior. Social Development, 13(4), 551-569.
• Payton, J.W., Wardlaw, D.M., Gracyzk, P.A., Bloodworth, M.R., Tompsett, C.J., & Weissberg, R. (2000). Social and emotional learning: a framework for promoting mental health and reducing risk behaviors in children and youth. Journal of School Health, 70(5), 179-185.
• San-Bayhan, P. ve Artan, İ. (2007). Çocuk gelişimi ve eğitimi. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Sanson, A., Hemphill, S. A., & Smart, D. (2002). Temperament and social development. In P. K. Smith, & C. H. Hart (Eds.), Blackwell handbook of childhood social development (pp. 97–116). Oxford: Blackwell Publishing.
• Staub, R. (2005). The roots of goddness: the fulfillment of basic human needs and the development of caring, helping, and non-aggression, ınclusive caring, moral courage, active bystandership, and alturism born of suffering. Nebraska Symposium on Motivation, 51, 33-72.
• Uzmen, S. ve Mağden, D. (2002). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden altı yaş çocuklarının prososyal davranışlarının resimli çocuk kitapları ile desteklenmesi. Marmara Üniversitesi, Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 15, 193-212.
• Yaşar, M. (2014). Okul öncesi dönemde sosyal duygusal gelişim. Turan, F. ve İpek Yükselen, A. (Ed.), Okul öncesi döneminde gelişim içinde (275-289). Ankara: Hedef Yayıncılık ve Mühendislik.
• Yılmaz, A. (2001). Eşler arasındaki uyum: kuramsal yaklaşımlar ve görgül çalışmalar. Aile ve Toplum Eğitim – Kültür ve Araştırma Dergisi, 1(4), 49-59.