Bu araştırmada Türkiye ve İran’da otistik çocuğa sahip ebeveynlerin
çocuklarının otizmine ilişkin görüşlerinin karşılaştırmalı olarak
belirlenmesine yönelik durum tespiti niteliğinde betimsel incelenmesi
amaçlanmaktadır. Araştırmada her iki ülkeden anne-babaların çocuklarının
otizminin nedenlerine, almış oldukları eğitime, geleceklerine ve çocuklarının
otistik olmasının ailelerine etkisine ilişkin görüşleri yarı yapılandırılmış
görüşme tekniği kullanılarak incelenmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu, 2017
yılında çocukları Türkiye’de Samsun ilinde ve İran’da Tebriz ilinde özel eğitim
ve rehabilitasyon merkezlerinde eğitim gören 20 ebeveyn (10 Türkiye, 10 İran)
oluşturmuştur. Ebeveynlerin araştırmaya seçilmesindeki ölçütler çocuklarının
resmi kurumlardan otistik tanısı almış olması ve çocuklarının en az bir yıldır
rehabilitasyon merkezinden eğitim alıyor olması olarak belirlenmiştir.
Örnekleme alınan ebeveynlerden her iki ülkeden 8’i anne, 2’si babadan
oluşmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından
ilgili literatür de göz önüne alınarak geliştirilen yarı yapılandırılmış bir
görüşme formu kullanılmıştır. Formda demografik soruların dışında “Nedenler,
Eğitim, Gelecek ve Aile” başlıklı dört temel tema belirlenmiştir. Görüşmede
ebeveynlerin ses kayıtlarından elde edilen veriler yazılı hale getirilmiş ve
yazılı olarak kaydedilen veriler analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda her iki ülkede yaşayan
otistik çocuğa sahip ebeveynlerin ait oldukları kültürel ve sosyal dinamikler
göz önünde bulundurulduğunda benzer sosyal, psikolojik ve ekonomik zorluklar
yaşadıkları sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmada elde edilen sonuçlar ilgili
literatür ışığında tartışılmış ve önerilere yer verilmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Eğitim Üzerine Çalışmalar |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 16 Aralık 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 8 Sayı: 2 |
Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (Amasya Education Journal)