Objectives:
The aim of this study was to determine the prevalence of food addiction (FA)
and night eating syndrome (NES) and to investigate any correlation between them
in Turkish population.
Materials and Methods: Subjects
registered with family medicine centers were randomly invited to participate in
the study (415 volunteers). Participants were evaluated with a socio-demographic
data form, the Yale Food Addiction Scale (YFAS) and the Night Eating
Questionnaire (NEQ).
Results:
A total of 295 subjects, including 160 females and 135 males, were evaluated in
our study. The mean age of the participants was 33.78±10.72 and the mean BMI
was 25.11±4.63. 7.8% of the subjects had
FA according to the YFAS, and 13.2% had NES according to the NEQ. The
prevalence of a coexistence of NES and FA was 2%. Using Pearson correlation analysis, a positive
correlation was established between BMI and NEQ (r=0.14, p<0.01) and a
positive correlation was found between total scores from the NEQ and the YFAS
(r=0.14, p<0.01). With multiple linear regression analysis, it was
demonstrated that 18.4% of total NEQ scores could be explained by eight YFAS
symptom scores (p<0.001).
Conclusion:
It should be kept in mind that normal-weight,
overweight or obese individuals may have NES or FA or both. Therefore, it could
be useful to assess these
problematic eating behaviors in individuals
presented to family medicine outpatient clinics and to refer those with these problematic eating behaviors
to relevant treatment centers.
Amaç: Bu
çalışmanın amacı, Türk nüfusunda, yeme bağımlılığı (YB) ve gece yeme sendromu
(GYS) prevalansını belirlemek ve aralarındaki muhtemel ilişkiyi araştırmaktır.
Materyal ve Metot: Aile hekimliği
merkezlerine kayıtlı kişiler rastgele çalışmaya davet edildi (415 gönüllü).
Katılımcılar sosyodemografik veri formu, Yale Gıda Bağımlılığı Ölçeği (YGBÖ) ve
Gece Yeme Anketi (GYÖ) ile değerlendirildi.
Bulgular: Çalışmamızda 160 kadın,
135 erkek olmak üzere toplam 295 gönüllü değerlendirildi. Katılımcıların yaş
ortalaması 33.78 ± 10.72 ve BKİ ortalaması 25.11 ± 4.63 idi. Deneklerin % 7.8'i
YGBÖ'e göre YB,% 13.2'si GYÖ'ye göre GYS'e sahipti. GYS ve YB birlikteliğinin
prevalansı % 2 idi. Pearson korelasyon analizi kullanılarak BMI ve YBÖ arasında
pozitif bir korelasyon saptandı (r = 0.14, p <0.01) ve YBÖ ve YGBÖ toplam
puanları arasında pozitif bir korelasyon bulundu (r = 0.14, p <0.01). Çoklu
doğrusal regresyon analizi ile, toplam YBÖ puanlarının% 18.4'ünün sekiz YGBÖ
semptom skoruyla açıklanabileceği gösterilmiştir (p <0.001).
Sonuç: Normal kilolu, aşırı kilolu
veya obez bireylerin GYS veya YB veya her ikisine sahip olabileceği akılda
tutulmalıdır. Bu nedenle, aile hekimliği polikliniğine başvuran bireylerde bu
problemli yeme davranışlarını değerlendirmek ve bu problemli yeme davranışları
olanları ilgili tedavi merkezlerine yönlendirmek faydalı olabilir.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | September 30, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 |