20. yüzyılın ortalarında, İkinci Dünya Savaşını izleyen yıllarda, Nathalie Sarraute,
Alain Robbe-Grillet, Michel Butor, Claude Simon, Robert Pinget, Claude Ollier gibi
fransız yazarlar, Balzac ve Flaubert’in kökleşik roman anlayışını derinden sarsan ve de-
ğiştiren bir yaklaşımla“Yeni Roman” adı altında bir yazınsal akım oluştururlar. Gerçekte
bu akım, anamalcı dizge karşısında yabancılaşan ve değersizleşen insanın acıklı yaşam
koşullarını yergisel ve eleştirel bir dille kurmacasına taşır. Geleneksel romana özgü kişisüre-uzam
gibi anlatı yerlemlerine ilişkin algı bütünüyle değişir.
Nathalie Sarraute, gerek romanları, gerekse kuramsal yapıtlarıyla bu akımın en ilgi
çeken temsilcilerinden birisidir. 1939’da yayımladığı Yönelişler (Tropismes) onun ilk
yeni roman örnekçesidir.
Biz bu çalışmada, Yeni Roman kuramından ve toplumsal öneminden kısaca söz ettikten
sonra, bu akımın ilk örneklerinden birisi olan Saurraute’un Yönelişler adlı romanında
kişi-süre-uzam yerlemlerinin nasıl algılandığını açımlamayı deneyeceğiz.
Primary Language | tr; en |
---|---|
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | April 19, 2010 |
Published in Issue | Year 2009 Volume: 13 Issue: 1 |