BibTex RIS Cite

-

Year 2015, Volume: 19 Issue: 2, 49 - 69, 10.11.2015

Adnan Küçükali

Abstract

Until recently the social assistances managed by public sector in Turkey have been in concern of only uninsured individuals. By the help of new arrangements in social welfare models, the quantity of individuals who have benefited and the range of social assistances have increased rapidly. As the criteria of being in need of social assistances have been rearranged, more amount of assistances, financially or in kind, are to be able to be applied. The social aids applied by the central government in order to assist people in need have been reciprocated in different views by various social groups.In this study, the perception of society to social assistances has been taken in consideration of research to correlate the impact on the presidential elections on 8 August 2014, with the sample of Erzurum. As a result of the study it is found out that the level of assistance made by the government has much more impact on the poor voters who are socio-economically low levelled and the members of large families

Keywords

Social state Social policy Social assistance Social aid Clientelizm Erzurum

References

  • Abay, A. R. (2004). “Bir sosyal politika olarak yoksullukla mücadelede sosyal yardımlaş- ma ve dayanışma vakıflarının yeri”. Sivil Toplum, 2 (6-7): 77-92.
  • ASAGEM. (2010). Sosyal Yardım Algısı ve Yoksulluk Kültürü. http://ailetoplum.aile. gov.tr/data/54293ea2369dc32358ee2b25/kutuphane_59_sosyal_yardim_ algisi_ve_yoksulluk_kulturu.pdf, Erişim Tarihi: 10.05.2015.
  • Alcock, P. (1997). UnderstandingPoverty. London: Macmillian PressLtd.
  • Altay, A. (2005).”Yoksulluk Sadece Devletin Sorunu mu? Kamu Harcamaları Açısından Bir Değerlendirme”. Sosyo-Ekonomi Dergisi, Sayı. 2005-2.
  • Altındağ, Ö. (2007). Sosyal Yardım Sisteminin Çalışanların Gözüyle Değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Y. Lisans Tezi) Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sos. Bil. Enst.
  • Arıcı, K. (2006). “Sosyal Yardımlar ve Primsiz Ödemeler Kanunu Tasarısının Genel İlke- leri, İşleyişi ve Yeterliliği Sorunu”. Mercek, MESS, Temmuz 2006.ss.112- 122.
  • ASGM. (2010). Sosyal Yardım Algısı ve Yoksulluk Kültürü. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü, Ankara: ERMAT Matbaacılık.
  • ASPB. (2011). “Aile Ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Aile Ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü Teşkilat Ve Görevlerine İlişkin Yönerge”. http://www.aile.gov. tr/data/ 5404e b05369dc3119090f853/athgm_teskilat_ve_gorevleri_yoner- gesi.pdf, Erişim Tarihi: 09.04.2015.
  • ASPM. (2015). 2015 Brifing Dosyası, Erzurum Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü Erzurum.
  • Buğra, A. (2008). Kapitalizm, Yoksulluk ve Türkiye’de Sosyal Politika. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Buğra, A. (2011). Kapitalizm, Yoksulluk ve Türkiye'de Sosyal Politika (5. Baskı). İstan- bul: İletişim Yayınları.
  • DDK. (2009). Türkiye’de Sosyal Yardımlar ve Sosyal Hizmetler Alanındaki Yasal ve Kurumsal Yapının İncelenmesi. www.tccb.gov.tr/ddk/ddk29. pdf, Erişim Tarihi: 09.04.2015.
  • Doorley K.ve ,Bargain O. (2009). Caught in trap? TheDisincentiveeffect of social Assis- tance. Born: July, 12A Discussion Paper, No 4291.
  • DPT. (2001). “Sosyal Hizmetler ve Yardımlar Özel İhtisas Komisyonu Raporu”. 8. Beş Yıllık Kalkınma Planı. Ankara: DPT Yayınları.
  • DPT. (2006). Dokuzuncu Kalkınma Planı: Sosyal Güvenlik Özel İhtisas Komisyonu Ra- poru. Ankara: DPT Yayınları.
  • Ersöz, H. Y. (2004). Sosyal Politika Perspektifinden Yerel Yönetimler (İngiltere, İsveç ve Türkiye Örneği), İstanbul: Filiz Kitabevi.
  • Ersöz, H.Y. (2003). “Doğuşundan Günümüze Sosyal Politika Anlayışı ve Sosyal Politi- ka Kurumlarının Değişen Rolü”. İstanbul: İstanbul Ünv., İktisat Fakültesi Mecmuası, Cilt: 53, Sayı: 2.
  • Eryılmaz. B. (2002). Kamu Yönetimi. İstanbul: Erkam Matbaacılık.
  • Es, M. (2007). “Kent Yönetimi, Kentlileşme ve Göç: Sorunlar ve Çözüm Önerileri”. http://www. yerelsiyaset.com/v4/sayfalar.php?goster=ayrinti&id=989, Eri- şim Tarihi: 09.05.2015.
  • ES, M. (2008). “Osmanlı Devletinde Mahalli İdareler”. Yerel Siyaset Dergisi, 27(2), 29-38.
  • Giritli, İ., Bilgen, P. ve Akgüner T. (1998). İdare Hukuku I. İstanbul: der yayınları.
  • Guido, A. (2005). Income, Poverty and Social Exclusion in the EU25, http://epp.eurostat. ec. europa.eu/cache/ITY_OFFPUB/KS-NK-05013/EN/KS-NK-05-013- EN.pdf, Erişim tarihi: 13.04.2015.
  • Gündoğan, Naci (2008). “Türkiye’de Yoksulluk ve Yoksullukla Mücadele”. http://www. aso.org.tr/kurumsal/media/kaynak/TUR/asomedya/ocak‐ subat2008.Pdf, 25.12.2013.
  • Güneş, M. (2012). “Yoksullukla Mücadelede Sosyal Yardımların Bir Kamu Yönetimi Po- litikası Olarak Sürdürülebilirliği”. Konya: SÜ., İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Sayı: 24, 419-184.
  • Gürses, D. (2007), “Türkiye’de Yoksulluk ve Yoksullukla Mücadele Politikaları”. Balıke- sir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:17, Sayı:1.
  • Güvercin, C. H. (2004). “Sosyal Güvenlik Kavramı ve Türkiye’de Sosyal Güvenliğin Tarihçesi”. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 57(2), 89-95.
  • Hacımamutoğlu, H. (2009). “Türkiye’deki Sosyal Yardım Sisteminin Değerlendirilmesi”. Ankara: Uzmanlık Tezi T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı.
  • Hür, A. (2009). “Sosyal devlet mi, sadaka kültürü mü?”. Taraf Gazetesi, 16.02.2009.
  • ILO. (2010). “Aktif İşgücü Piyasası Politikaları”. http://www.ilo.org/public/ turkish/re- gion/ eurpro /ankara/areas/active.htm, ET: 003.04.2015.
  • Karakış, E. (2009). Küreselleşen Dünya Yönetiminde Yerel Yönetimler Bağlamında Sos- yal Politika. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sivas: Cumhuriyet Ü., Sos. Bil. Enst.
  • Kayalıdere, G. ve Şahin, H., (2014). “Sosyal Devlet Anlayışı Çerçevesinde Türkiye’de Sosyal Koruma Harcamalarının Gelişimi ve Yoksulluk”. Sakarya Ünv., Si- yaset Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 2 (29), 57-76.
  • Metin, B. (2012). “Yoksullukla Mücadelede Asgari Gelir Güvencesi: Türkiye’de Sosyal Yardım ve Hizmet Sisteminde Mevcut Durum ve Asgari Gelir Güvencesi İhtiyacı”. Sosyal Güvenlik Dergisi, EPA-MAT Matbaacılık, sayı:1, s.125
  • OECD. (2009). The Social Expenditure Database: An Interpretive Guide; OECD Social, Empoloyment and Migration workingpapers, Paris. No.92.
  • Özdemir, S. (2007). Küreselleşme Sürecinde Refah Devleti. Genişletilmiş İkinci Baskı, İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları.
  • Özkanan A. ve Erdem R. (2014). “Yönetimde Kayırmacı Uygulamalar: Kavramsal Bir Çerçeve”. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Der- gisi, 2(20), 179-206.
  • Rosanvallon, P. (2004). Refah Devletinin Krizi. (Çev. Burcu Şahinli). Ankara: Dost Kitapevi Yayınları.
  • Schüler, H. (1998). Türkiye’de Sosyal Demokrasi, Particilik, Hemşehricilik, Alevilik. (Çev. Yılmaz Tonbul), İstanbul: İletişim Yayınları.
  • SGK. (2015). İl Bazında İstatistikler, http://www.sgk.gov.tr/wps/portal/tr/kurum- sal/il_ mudurlukleri/erzurum_sosyal_guvenlik_il_mudurlugu, Erişim 25.03.2015.
  • Stokes, C. S. (2007). Political Clientelism. Boix, C., Stokes, S.( Ed.) Handbook of Com- parative Politics. Oxford: Oxford University Press.
  • SYDV. (2013) . Erzurum Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı İstatistiki Veriler. Erzurum.
  • Şeker, S.(2008). Türkiye’de Sosyal Transferlerin Yoksulluk Üzerindeki Etkileri. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı Uzmanlık Tezi.
  • Şenkal, A. (2005). “Sosyal Devlet ve Sosyal Vatandaşlık”. http://www.journals.istan- bul. edu. tr /iusskd/article/view/1023000246/1023000239, Erişim Tarihi: 03.05.2015.
  • Taşçı, F. (2007). 1980 Sonrası Türkiye’de Sosyal Yardımların Analizi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sos. Bil. Ens.
  • Taşçı, F. (2010). Sosyal Politikalarda Can Simidi Sosyal Yardım. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • TESEV. (2015). Suriyeli Sığınmacıların Türkiye’ye Etkileri. http://www. tesev.org.tr/as- sets/publications/file/09012015104258.pdf, Erişim Tarihi 05.08.2015.
  • TÜİK (2013).” İl Bazında Temel İşgücü Göstergeleri”. www.tuik.gov.tr/PreIstatistikTab- lo. do? istab_id=227, Erişim tarihi: 07.05.2015.
  • TÜİK b,(2013). Gelire Dayalı Yoksulluk İstatistikleri, http://www.tuik.gov.tr/PreTablo. do?alt_id=1013, Erişim tarihi: 09.05.2015.
  • TÜİK. ( 2014). http://tuikapp.tuik.gov.tr/adnksdagitapp/adnks.zul, Erişim Tarihi: 15.05.2015
  • TÜİK. (2006). "2005 Yılı Gelir Dağılımı Sonuçları". Haber Bülteni, Sayı: 207.
  • Yıldırım, A. (2010). “Türkiye’de Yoksullukla Mücadele ve Sosyal Yardımlaşma ve Daya- nışma Genel Müdürlüğü”. Yardım ve Dayanışma Dergisi, 1 (1), 9-16.
  • YSK. (2014), “On ikinci Cumhurbaşkanı Seçimi Sandık Sonuçları”. https://sonuc.ysk. gov.tr /module/sspsCumhurbaskani.jsf, Erişim tarihi: 26.03.2015.
  • Zastrow, C. (1991). Social Problems: Issuesand Solutions. Chicago: Nelson-HallPub.

Sosyal Yardımların Seçmen Tercihleri Üzerindeki Etkileri

Year 2015, Volume: 19 Issue: 2, 49 - 69, 10.11.2015

Adnan Küçükali

Abstract

Türkiye’de kamu sektörünün yaptığı sosyal yardımlar yakın zamana kadar yalnızca
sosyal güvencesi olmayan bireyleri destekler nitelikte idi. Sosyal yardım modellerinde
yapılan yeni düzenlemelerle gerek yardımlardan yararlanan birey sayısında gerek
yardım tutarlarında oldukça önemli artışlar sağlanmıştır.
Muhtaç olma durumunun yeniden belirlendiği ülkemizde daha fazla bireye, daha fazla
tutarda ayni veya nakdi yardım yapılabilmenin önü açılmıştır. Merkezi hükümetçe
muhtaç kimselerin ihtiyaçlarını gidermek amacı ile yapılan bu yardımlar toplumsal kesimler
tarafından farklı şekilde karşılık bulmuştur.
Bu çalışmada sosyal yardımların toplum tarafından nasıl algılandığı araştırma konusu
yapılarak, yardımların Türkiye’de 10 Ağustos 2014 tarihinde yapılan cumhurbaşkanlığı seçimine olan etkisi Erzurum ili kapsamında değerlendirilmiştir. Bu araştırma,
hükümet tarafından yapılan yardımların sosyo ekonomik düzeyi düşük, ailelerinde birey
sayısı fazla olan yoksul seçmenler üzerinde etkili olduğunu ortaya çıkarmıştır.

Keywords

Sosyal devlet Sosyal politika Sosyal yardım Klientalizm Erzurum

References

  • Abay, A. R. (2004). “Bir sosyal politika olarak yoksullukla mücadelede sosyal yardımlaş- ma ve dayanışma vakıflarının yeri”. Sivil Toplum, 2 (6-7): 77-92.
  • ASAGEM. (2010). Sosyal Yardım Algısı ve Yoksulluk Kültürü. http://ailetoplum.aile. gov.tr/data/54293ea2369dc32358ee2b25/kutuphane_59_sosyal_yardim_ algisi_ve_yoksulluk_kulturu.pdf, Erişim Tarihi: 10.05.2015.
  • Alcock, P. (1997). UnderstandingPoverty. London: Macmillian PressLtd.
  • Altay, A. (2005).”Yoksulluk Sadece Devletin Sorunu mu? Kamu Harcamaları Açısından Bir Değerlendirme”. Sosyo-Ekonomi Dergisi, Sayı. 2005-2.
  • Altındağ, Ö. (2007). Sosyal Yardım Sisteminin Çalışanların Gözüyle Değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Y. Lisans Tezi) Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sos. Bil. Enst.
  • Arıcı, K. (2006). “Sosyal Yardımlar ve Primsiz Ödemeler Kanunu Tasarısının Genel İlke- leri, İşleyişi ve Yeterliliği Sorunu”. Mercek, MESS, Temmuz 2006.ss.112- 122.
  • ASGM. (2010). Sosyal Yardım Algısı ve Yoksulluk Kültürü. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü, Ankara: ERMAT Matbaacılık.
  • ASPB. (2011). “Aile Ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Aile Ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü Teşkilat Ve Görevlerine İlişkin Yönerge”. http://www.aile.gov. tr/data/ 5404e b05369dc3119090f853/athgm_teskilat_ve_gorevleri_yoner- gesi.pdf, Erişim Tarihi: 09.04.2015.
  • ASPM. (2015). 2015 Brifing Dosyası, Erzurum Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü Erzurum.
  • Buğra, A. (2008). Kapitalizm, Yoksulluk ve Türkiye’de Sosyal Politika. İstanbul: İletişim Yayınları.
  • Buğra, A. (2011). Kapitalizm, Yoksulluk ve Türkiye'de Sosyal Politika (5. Baskı). İstan- bul: İletişim Yayınları.
  • DDK. (2009). Türkiye’de Sosyal Yardımlar ve Sosyal Hizmetler Alanındaki Yasal ve Kurumsal Yapının İncelenmesi. www.tccb.gov.tr/ddk/ddk29. pdf, Erişim Tarihi: 09.04.2015.
  • Doorley K.ve ,Bargain O. (2009). Caught in trap? TheDisincentiveeffect of social Assis- tance. Born: July, 12A Discussion Paper, No 4291.
  • DPT. (2001). “Sosyal Hizmetler ve Yardımlar Özel İhtisas Komisyonu Raporu”. 8. Beş Yıllık Kalkınma Planı. Ankara: DPT Yayınları.
  • DPT. (2006). Dokuzuncu Kalkınma Planı: Sosyal Güvenlik Özel İhtisas Komisyonu Ra- poru. Ankara: DPT Yayınları.
  • Ersöz, H. Y. (2004). Sosyal Politika Perspektifinden Yerel Yönetimler (İngiltere, İsveç ve Türkiye Örneği), İstanbul: Filiz Kitabevi.
  • Ersöz, H.Y. (2003). “Doğuşundan Günümüze Sosyal Politika Anlayışı ve Sosyal Politi- ka Kurumlarının Değişen Rolü”. İstanbul: İstanbul Ünv., İktisat Fakültesi Mecmuası, Cilt: 53, Sayı: 2.
  • Eryılmaz. B. (2002). Kamu Yönetimi. İstanbul: Erkam Matbaacılık.
  • Es, M. (2007). “Kent Yönetimi, Kentlileşme ve Göç: Sorunlar ve Çözüm Önerileri”. http://www. yerelsiyaset.com/v4/sayfalar.php?goster=ayrinti&id=989, Eri- şim Tarihi: 09.05.2015.
  • ES, M. (2008). “Osmanlı Devletinde Mahalli İdareler”. Yerel Siyaset Dergisi, 27(2), 29-38.
  • Giritli, İ., Bilgen, P. ve Akgüner T. (1998). İdare Hukuku I. İstanbul: der yayınları.
  • Guido, A. (2005). Income, Poverty and Social Exclusion in the EU25, http://epp.eurostat. ec. europa.eu/cache/ITY_OFFPUB/KS-NK-05013/EN/KS-NK-05-013- EN.pdf, Erişim tarihi: 13.04.2015.
  • Gündoğan, Naci (2008). “Türkiye’de Yoksulluk ve Yoksullukla Mücadele”. http://www. aso.org.tr/kurumsal/media/kaynak/TUR/asomedya/ocak‐ subat2008.Pdf, 25.12.2013.
  • Güneş, M. (2012). “Yoksullukla Mücadelede Sosyal Yardımların Bir Kamu Yönetimi Po- litikası Olarak Sürdürülebilirliği”. Konya: SÜ., İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Sayı: 24, 419-184.
  • Gürses, D. (2007), “Türkiye’de Yoksulluk ve Yoksullukla Mücadele Politikaları”. Balıke- sir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:17, Sayı:1.
  • Güvercin, C. H. (2004). “Sosyal Güvenlik Kavramı ve Türkiye’de Sosyal Güvenliğin Tarihçesi”. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 57(2), 89-95.
  • Hacımamutoğlu, H. (2009). “Türkiye’deki Sosyal Yardım Sisteminin Değerlendirilmesi”. Ankara: Uzmanlık Tezi T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı.
  • Hür, A. (2009). “Sosyal devlet mi, sadaka kültürü mü?”. Taraf Gazetesi, 16.02.2009.
  • ILO. (2010). “Aktif İşgücü Piyasası Politikaları”. http://www.ilo.org/public/ turkish/re- gion/ eurpro /ankara/areas/active.htm, ET: 003.04.2015.
  • Karakış, E. (2009). Küreselleşen Dünya Yönetiminde Yerel Yönetimler Bağlamında Sos- yal Politika. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sivas: Cumhuriyet Ü., Sos. Bil. Enst.
  • Kayalıdere, G. ve Şahin, H., (2014). “Sosyal Devlet Anlayışı Çerçevesinde Türkiye’de Sosyal Koruma Harcamalarının Gelişimi ve Yoksulluk”. Sakarya Ünv., Si- yaset Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 2 (29), 57-76.
  • Metin, B. (2012). “Yoksullukla Mücadelede Asgari Gelir Güvencesi: Türkiye’de Sosyal Yardım ve Hizmet Sisteminde Mevcut Durum ve Asgari Gelir Güvencesi İhtiyacı”. Sosyal Güvenlik Dergisi, EPA-MAT Matbaacılık, sayı:1, s.125
  • OECD. (2009). The Social Expenditure Database: An Interpretive Guide; OECD Social, Empoloyment and Migration workingpapers, Paris. No.92.
  • Özdemir, S. (2007). Küreselleşme Sürecinde Refah Devleti. Genişletilmiş İkinci Baskı, İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları.
  • Özkanan A. ve Erdem R. (2014). “Yönetimde Kayırmacı Uygulamalar: Kavramsal Bir Çerçeve”. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Der- gisi, 2(20), 179-206.
  • Rosanvallon, P. (2004). Refah Devletinin Krizi. (Çev. Burcu Şahinli). Ankara: Dost Kitapevi Yayınları.
  • Schüler, H. (1998). Türkiye’de Sosyal Demokrasi, Particilik, Hemşehricilik, Alevilik. (Çev. Yılmaz Tonbul), İstanbul: İletişim Yayınları.
  • SGK. (2015). İl Bazında İstatistikler, http://www.sgk.gov.tr/wps/portal/tr/kurum- sal/il_ mudurlukleri/erzurum_sosyal_guvenlik_il_mudurlugu, Erişim 25.03.2015.
  • Stokes, C. S. (2007). Political Clientelism. Boix, C., Stokes, S.( Ed.) Handbook of Com- parative Politics. Oxford: Oxford University Press.
  • SYDV. (2013) . Erzurum Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı İstatistiki Veriler. Erzurum.
  • Şeker, S.(2008). Türkiye’de Sosyal Transferlerin Yoksulluk Üzerindeki Etkileri. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı Uzmanlık Tezi.
  • Şenkal, A. (2005). “Sosyal Devlet ve Sosyal Vatandaşlık”. http://www.journals.istan- bul. edu. tr /iusskd/article/view/1023000246/1023000239, Erişim Tarihi: 03.05.2015.
  • Taşçı, F. (2007). 1980 Sonrası Türkiye’de Sosyal Yardımların Analizi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sos. Bil. Ens.
  • Taşçı, F. (2010). Sosyal Politikalarda Can Simidi Sosyal Yardım. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • TESEV. (2015). Suriyeli Sığınmacıların Türkiye’ye Etkileri. http://www. tesev.org.tr/as- sets/publications/file/09012015104258.pdf, Erişim Tarihi 05.08.2015.
  • TÜİK (2013).” İl Bazında Temel İşgücü Göstergeleri”. www.tuik.gov.tr/PreIstatistikTab- lo. do? istab_id=227, Erişim tarihi: 07.05.2015.
  • TÜİK b,(2013). Gelire Dayalı Yoksulluk İstatistikleri, http://www.tuik.gov.tr/PreTablo. do?alt_id=1013, Erişim tarihi: 09.05.2015.
  • TÜİK. ( 2014). http://tuikapp.tuik.gov.tr/adnksdagitapp/adnks.zul, Erişim Tarihi: 15.05.2015
  • TÜİK. (2006). "2005 Yılı Gelir Dağılımı Sonuçları". Haber Bülteni, Sayı: 207.
  • Yıldırım, A. (2010). “Türkiye’de Yoksullukla Mücadele ve Sosyal Yardımlaşma ve Daya- nışma Genel Müdürlüğü”. Yardım ve Dayanışma Dergisi, 1 (1), 9-16.
  • YSK. (2014), “On ikinci Cumhurbaşkanı Seçimi Sandık Sonuçları”. https://sonuc.ysk. gov.tr /module/sspsCumhurbaskani.jsf, Erişim tarihi: 26.03.2015.
  • Zastrow, C. (1991). Social Problems: Issuesand Solutions. Chicago: Nelson-HallPub.
There are 52 citations in total.

Details

Primary Language tr;en
Journal Section Makaleler
Authors

Adnan Küçükali This is me

Publication Date November 10, 2015
Published in Issue Year 2015 Volume: 19 Issue: 2

Cite

APA Küçükali, A. (2015). Sosyal Yardımların Seçmen Tercihleri Üzerindeki Etkileri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 49-69.
 Download Cover Image

Creative Commons Lisansı
ATASOBED- Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari-AynıLisanslaPaylaş 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.