Suçun özel bir görünüş şekli olarak gönüllü vazgeçme

Yıl 2016, Cilt: 65 Sayı: 4, 2553 - 2603, 01.12.2016

Enes Yılmaz

https://doi.org/10.1501/Hukfak_0000001871

Cited By: 2

Öz

Tarihi süreçte, gerek teşebbüs kurumu gerekse gönüllü vazgeçme kurumu oldukça yenidir. Bu kavramların köken olarak çok fazla geçmişe gittikleri söylenemez. Ancak failin gerçekleştirdiği hareketleri tamamlayamaması veya işlemek istediği suçtan vazgeçmesi de göz ardı edilemez. Peki bu durumda, suç işleme kararı zayıflayan ya da işlemeyi kastettiği suçtan değişik sebeplerle vazgeçen failin sorumluluğu nasıl belirlenecektir? Bu sorunun cevabı, 765 sayılı Türk Ceza Kanununda farklı 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda daha farklı yer almıştır. Bunun da ötesinde 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu, 36. maddesinde temel gönüllü vazgeçme hükmüne yer vermekle birlikte, 41. maddesinde iştirak halinde işlenen suçlarda gönüllü vazgeçmeye ayrı bir yer ayırmıştır. Söz konusu düzenlemeler, pek çok teorinin katkılarıyla günümüzdeki halini almıştır. Burada özellikle suç politikası teorilerinden biri olan ve faile suç yolundan dönmesi için altından bir köprü sunulması gerektiğini söyleyen altın köprü teorisini ifade etmek isterim. İşte bu makale, gönüllü vazgeçmenin hangi şartlarda mümkün olduğu, farklı görüşlerin bu hususta neler söylediği ve bunların yargı kararlarına nasıl yansıdığı sorularına cevap aramaktadır

Anahtar Kelimeler

Gönüllü vazgeçme, teşebbüs, suç politikası, altın köprü teorisi, iştirak halinde işlenen suçlarda gönüllü vazgeçme

As the Form of a Special Appearance of Crime Voluntary Abandonment

Öz

Historically, either the institution of attempt or the institution of voluntary abandonment is quite new. It can not be said that these terms have thrown too far back in origin. However, it can not be ignored that the perpetrator can not complete the movements he has made or abandonment the crime he wants to commit. Well in this case, how will the responsibility of the perpetrator, is weakened the decision of commit a crime or to abandon on various occasions for the crime for which meant to be treated, be determined? The answer to this question is different in the Turkish Criminal Code numbered 765 and differently in the Turkish Criminal Code numbered 5237. Furthermore, the Turkish Criminal Code numbered 5237 gived a place the basic voluntary abandonment of Article 36, reserved a separate space for voluntary abandonment in jointly committed offenses in Article 41 as well. These arrangements have become the present day with the contributions of many theories. Particularly here, I would like to express the golden bridge theory, which is one of the crime policy theories and states that a gold bridge must be presented to perpetrator for the return of the iter criminis. This article is seeking answers on the conditions under which voluntary abandonment is possible, the question of what different opinions say on this issue and how they reflect on judicial decisions

Anahtar Kelimeler

Voluntary abandonment, attempt, crime policy, golden bridge theory, voluntary abandonment in jointly committed offenses

Kaynakça

• Acar, Hüseyin, Türk Ceza Hukukunda Gönüllü Vazgeçme Kurumu, Adalet Yayınevi, Ankara, 2013, 1.Baskı.
• Akbulut, Berrin, Ceza Hukuku Genel Hükümler, Adalet Yayınevi, Ankara, 2015, 1. Baskı.
• Akdağ, Hale, “Gönüllü Vazgeçme”, Hacettepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi (HÜHFD), 3(2) 2013.
• Aksoy, Pervin, Türk Ceza Hukukunda Suça Teşebbüs, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı Doktora Tezi, Ankara, 2007.
• Arabacı, Murat, Gönüllü Vazgeçme, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir, 2014.
• Arslan, Hüseyin, İslam Ceza Hukukunda Suça Teşebbüs, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlahiyat Anabilim Dalı İslam Hukuku Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 2006.
• Artuk, M. Emin / Gökcen, Ahmet / Yenidünya, Caner, Ceza Hukuku Genel Hükümler, Turhan Kitabevi, Ankara, 2015, 9. Baskı.
• Aydın, Devrim, “Suça Teşebbüs”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi (AÜHFD), 2006, C.55, S.1.
• Baba, Yasemin, Türk Ceza Kanununda Etkin Pişmanlık, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 2011.
• Bayraktar, Köksal, “Faal Nedamet”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası (İÜHFM), 1968, C.XXXIII, S.3-4.
• Bayraktar, Köksal, “Teşebbüs, İştirak, Suçların Birleşmesi”, Türk Ceza Kanunun 2 Yılı Sempozyumu - Teori ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar, Türk Ceza Hukuku Derneği, İstanbul, 2008.
• Akın, Mustafa, “Teşebbüs-İştirak-İçtima”, Türk Ceza Kanununun 2 Yılı Sempozyumu - Teori ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar, Türk Ceza Hukuku Derneği, İstanbul, 2008.
• Bayraktar, Köksal, “Türk Ceza Kanunu Tasarısı'na İlişkin Genel Bir Değerlendirme Ve Genel Hükümler Üzerine Birkaç Eleştiri”, Türkiye Barolar Birliği Türk Ceza Kanunu Reformu İkinci Kitap Makaleler, Görüşler, Raporlar, Şen Matbaa, Ankara, 2004, Birinci Baskı.
• Birtek, Fatih, “Kasten Öldürmeye Teşebbüs ve Kasten Yaralama Suçlarının Manevi Unsur Bakımından Ayırt Edilmesi”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi (AÜHFD), Y.2009, C.58, S.2.
• Centel, Nur / Zafer, Hamide / Çakmut, Özlem, Türk Ceza Hukukuna Giriş, Beta Basım, İstanbul, 2014, 8. Bası. Darende, İhsan, “Yeni http://www.sinerjias.com.tr/pg/pdf/16.pdf. TCK’da Suç İşlemeye Teşebbüs”,
• Demirbaş, Timur, Ceza Hukuku Genel Hükümler, Seçkin Yayıncılık, Ankara, 2014, 10. Baskı.
• Dönmezer, Sulhi / Erman, Sahir, Nazari ve Tatbiki Ceza Hukuku Genel Kısım C.I, Beta Basım Yayım, İstanbul, 1994, 11. Bası.
• Erdagöz, Özcan, “Türk Ceza Hukukunda Gönüllü Vazgeçme Ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun Konuya İlişkin Bir Kararının Değerlendirilmesi”, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi (TAAD), Y.4, S.14, Temmuz 2013.
• Erdoğan, Yavuz, “Gönüllü Vazgeçme”, Ceza Hukuku Dergisi (CHD), 2010, Y.5, S.13.
• Erra, Carlo, “Teşebbüste İhtiyarile Vazgeçme” (Çev. Sahir Erman), İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası (İÜHFM), 1945, C.10, S.3-4.
• Hafızoğulları, Zeki / Özen, Muharrem, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, US-A Yayıncılık, Ankara, 2015, 8. Baskı.
• Hakeri, Hakan, Ceza Hukuku Genel Hükümler, Adalet Yayınevi, Ankara, 17. Baskı, 2014.
• Heinrich, Bernd, Ceza Hukuku Genel Kısım I (Ed. Yener Ünver), Adalet Yayınevi, 2014, 1. Baskı.
• Hüseynov, Emin, Rusya Federasyonu Ceza Hukukunda Suça Teşebbüs, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı Doktora Tezi, Ankara, 2011.
• İçel, Kayıhan / Sokullu-Akıncı, Füsun / Özgenç, İzzet / Sözüer, Adem / Mahmutoğlu, Fatih S. / Ünver, Yener, İçel Suç Teorisi 2. Kitap, Beta Basım, İstanbul, 2000, 2. Bası.
• Jescheck, Hans-Heinrich, Alman Ceza Hukukuna Giriş (Çev. Feridun Yenisey), Beta Yayınları, İstanbul, 2007, 2. Bası.
• Karagülmez, Ali, “5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu’ndaki Suça Teşebbüs Konusunun İncelenmesi”, Polis Bilimleri Dergisi (PBD), 2004, C.6, S.3-4.
• Koca, Mahmut / Üzülmez, İlhan, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, Seçkin Yayıncılık, Ankara, 2015, 8. Baskı.
• Koca, Mahmut / Üzülmez, İlhan, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, Adalet Yayınevi, Ankara, 2015, 2. Baskı.
• Önder, Ayhan, Ceza Hukuku Dersleri, Filiz Kitabevi, İstanbul, 1992.
• Özbek, Veli Özer / Kanbur, Mehmet Nihat / Doğan, Koray / Bacaksız, Pınar / Tepe, İlker, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, Seçkin Yayıncılık, Ankara, 2014, 5. Baskı.
• Özbek, Veli Özer / Kanbur, Mehmet Nihat / Doğan, Koray / Bacaksız, Pınar / Tepe, İlker, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, Seçkin Yayıncılık, Ankara, 2015, 9. Baskı.
• Özbek, Veli Özer, TCK İzmir Şerhi Yeni Türk Ceza Kanununun Anlamı C.1, Seçkin Yayıncılık, 2006, 3. Baskı.
• Özer, İbrahim, Türk Ceza Hukukunda Etkin Pişmanlık, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Konya, 2011.
• Özgenç, İzzet, Türk Ceza Kanunu Gazi Şerhi (Genel Hükümler), Seçkin Yayıncılık, Ankara, 2005, 2.Bası.
• Özgenç, İzzet, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, Seçkin Yayıncılık, Ankara, 2015, 11. Bası.
• Öztürk, Bahri / Erdem, Mustafa Ruhan, Uygulamalı Ceza Hukuku ve Güvenlik Tedbirleri Hukuku, Seçkin Yayınevi, Ankara, 2015, 15. Baskı.
• Öztürk, Bahri, Ceza Hukuku ve Emniyet Tedbirleri Hukuku, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları, No:40, Ankara, 1993, 3. Bası.
• Soyaslan, Doğan, Ceza Hukuku Genel Hükümler, Yetkin Yayınları, Ankara, 2005, 3. Baskı.
• Soyaslan, Doğan, Teşebbüs Suçu, Kazancı Kitap, Ankara, 1994.
• Sözüer, Adem, Suça Teşebbüs, Kazancı Yayınları, İstanbul, 1994.
• Tezcan, Durmuş / Erdem, Mustafa Ruhan / Önok, R. Murat, Teorik ve Pratik Ceza Özel Hukuku, Seçkin Yayıncılık, Ankara, 2015, 12. Baskı.
• Toroslu, Nevzat, Ceza Hukuku Genel Kısım, Savaş Yayınevi, Ankara, 2011, 16. Baskı.
• Toroslu, Nevzat / Ersoy, Yüksel, “Kanunlaşmaması Gereken Bir Tasarı”, Türkiye Barolar Birliği Türk Ceza Kanunu Reformu İkinci Kitap Makaleler, Görüşler, Raporlar, Şen Matbaa, Ankara, 2004, Birinci Baskı.
• Tozman, Önder, Suça Teşebbüs, Adalet Yayınevi, Ankara, 2015.
• Tozman, Önder, “İştirak Halinde İşlenen Suçlarda Gönüllü Vazgeçme”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi (TBBD), S.82, 2009.
• Ûdeh, Abdulkâdir, Seküler Ceza Hukuku Kurumlarıyla Mukayeseli İslâm Ceza Hukuku Genel Hükümler (Çev. Ali Şafak), Kayıhan Yayınları, İstanbul, 2012, 2. Baskı.
• Yaman, Ahmet / Çalış, Halit, İslam Hukukuna Giriş, Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, İstanbul, 2014, 8. Baskı.
• Zafer, Hamide, Ceza Hukuku Genel Hükümler TCK m.1-75, Beta Yayınları, İstanbul, 2015, 5. Baskı. İnternet Kaynakları www.anayasa.gov.tr www.tbmm.gov.tr
• www.kazancı.com.tr www.tdk.gov.tr
• www.ehlisunnetbuyukleri.com.tr http://www.ilo.org
• www.kuranmeali.com.tr
• http://legislationline.org
• www.sinerjias.com.tr www.yargıtay.gov.tr
• www.zekihafizogullari.com.tr