Religious Culture and Ethics Course Teachers’ Attitudes On War and Peace

Yıl 2019, , 523 - 551, 31.10.2019

Özge Maviş Sevim , Ramazan Diler

https://doi.org/10.28949/bilimname.553642

Cited By: 2

Öz

The concept of peace and peace education has gained popularity recently because of the endless wars within and between the countries. As it is known, teachers have a great influence on students, and they can affect the learning of the concept of 'peace'. In the teaching-learning process, teachers help students to acquire the values and beliefs adopted by themselves or the society. On peace education, teachers can help students both learn to understand the consequences of the human behavior of violence and how to deal with them, and to understand how the peace environment can be brought about (Harris and Morrison, 2003). It is believed that the perceptions, thoughts, and attitudes of teachers about war and peace can directly affect the perceptions, thoughts and attitudes of their students. Therefore, teachers attitudes towards war and peace gain particular importance. In Religious Culture and Ethics Courses (RCEC) , internalization of values like justice, family establishment and unity, democracy, consciousness, honesty, forgiveness, solidarity, sacrifice, reliability, tolerance, goodwill, brotherhood, compassion, courtesy which have great importance in ensuring individual and social peace are aimed (MONE, 2010a; MONE, 2010b). In addition, RCEC is one of the most important courses in teaching the concept of peace in the context of values education, and it is seen as one of the most important courses that have a leading role in the construction of peace culture (Aydın, 2005). For these reasons, RCEC teachers were chosen as the study group in the research, and the purpose of the study was determined as investigation of Religious Culture and Ethics Course teachers’ attitudes on war and peace.

The study is structured by conducting descriptive model and mixed method in which qualitative and quantitative methods used together is employed. As research design, triangulation design which allows the qualitative and quantitative data to be collected at the same time is used. ‘The Scale of War and Peace’ developed by Aktaş (2012) is applied to 89 Religious Culture and Ethics Course teachers to collect quantitative data in research. For collection of qualitative data, interviews through semi-structured forms are conducted to 8 Religious Culture and Ethics Course teachers. Frequency analysis (f), percentage (%), and mean (X) values of scale items are used in the analysis of quantitative data while the method of discourse analysis is utilized in the analysis of qualitative data.

According to the findings of the study, teachers think that belligerence is an emotion that exists from birth and can be shaped. Teachers have participated moderately to the proposal that war can be justified, and in interviews, they have stated that wars can be justified in defensive position. Also, it is seen that the items that teachers participate at the highest level are the items in the ‘defense’ sub-dimension. In the interviews, they stated that religions do not approve wars; however, some differences in religious perception and interpretation cause religion to associate with war. One of the important findings of the study is that teachers believe in very high level that wars are volition of God. This belief can be related to teachers' fatalism. 

The findings of ‘wars results’ sub-dimension show that teachers seem to agree that wars have negative consequences. For example, they think that the battles are harmful and lost time for both winner and loser and wars cause innocent people to suffer. Moreover, teachers see wars as chaos, tears, blood, crying mothers and orphaned children. It is found that teachers attach great importance to the concepts of patriotism and heroism, but they are disturbed by the glorification of belligerence and war under these concepts. Teachers associate the concept of peace with the concepts such as tolerance, respect, sharing, agreement, reconciliation, nonviolence, communication and happiness, and they stated that RCEC lessons and teachers are capable of contributing to peace. Teachers have shown a high level of involvement in the proposal that the army should help war zones to contribute to peace and war-seeking countries and leaders should be punished. They also think that people have strong values to resolve the problem of war. Teachers support the idea that peace environment should be preserved until the wars are inevitable. However, they are undecided about the statement that all the wars are bad. The reason for this indecision may be that teachers have justified some wars because of their belief in the justification of the defensive wars.

In the research, teachers support the idea that as the society becomes civilized, the wars will be replaced by peace and the peace environment is regarded as good in all situations. In other words, teachers see civilization as a prerequisite for peace and believe that peace is good in any way. Teachers believe that peacemakers and these kinds of institutions in the world will prevent wars in the future. However, they are undecided about the belief that people will live in a peaceful world in the future. This shows that teachers are not desperate about ensuring peace in sometimes, but that they have some doubts about completely peaceful world in the future. Teachers are involved at a very high level as the reduction of income gap between the rich and poor countries will contribute to peace in the world. In this case, it is possible to say that teachers think that income gap causes wars. At the same time, teachers consider that listening to the call of religions will contribute to world peace. The belief that religions have ordered peace in essence (Ateş, 2006) is one of the reasons why teachers think in this way. However, despite the emphasis on the concept of peace in the core of religions, it is seen that there are deep divisions due to religion. Religious conflicts can occur not only among the members of different religions but also among the same religious’ members (Onat, 2002). This situation is also stated by the teachers during the interviews. Teachers mention that religious education is of great importance in the solution of religious and sectarian conflicts. In this case, it is possible to say that teachers' adoption of the emphasis of peace on the basis of religions to their students may be useful in eliminating conflicts.

Anahtar Kelimeler

Religious Education, War, Peace, Attitude

Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenlerinin Savaş Ve Barışa İlişkin Tutumları

Öz

Ülkeler içi ve ülkeler arasında meydana gelen bitmeyen savaşlar, günümüzde barış kavramı ve barış eğitiminin gündeme gelmesi ve popülerlik kazanmasına sebep olmuştur. Barış ortamının sağlanması ve barış eğitimiyle ilgili somut adımların atılmasında toplumun her bireyinin olduğu gibi öğretmenlerin de büyük bir etkisi bulunmaktadır. Öğretmen, öğrencilerinde davranış değişikliği oluştururken kendisinin benimsemiş olduğu veya toplum tarafından benimsenen değer ve inançları edinmesine de yardımcı olmaktadır. Öğretmenlerin savaş ve barışla ilgili algı, düşünce ve tutumlarının, öğrencilerinin algı, düşünce ve tutumlarını etkileyebileceği düşünülmektedir. Bu nedenle savaş ve barışa ilişkin öğretmen tutumları ayrı bir önem kazanmaktadır. Değerler eğitimi bağlamında barış kavramının öğretiminin yapıldığı ve ilgili kavramla ilgili kazanımları içeren en önemli derslerden biridir ve çatışma kültürü yerine barış kültürünün yapılandırılmasında öncü role sahip olan derslerden biri olarak görülmektedir. Bu nedenlerden dolayı, araştırmanın amacı, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi (DKAB) dersi öğretmenlerinin savaş ve barışa ilişkin tutumlarını tespit etmektir. Tarama modeliyle yapılandırılan çalışmada, karma yöntem ve zenginleştirilmiş desen kullanılmıştır. Araştırmada nicel verilerin sağlanmasında 89 DKAB öğretmenine; Aktaş (2012) tarafından geliştirilen ‘Savaş ve Barış Tutum Ölçeği’ uygulanmış, nitel veriler ise 8 DKAB öğretmeniyle yapılan görüşmelerle toplanmıştır. Araştırma sonunda, öğretmenlerin uluslararası sorunların çözümünde en iyi yolun savaş olduğu, savaşlarda kazanılan başarıların bütün başarılardan üstün olduğu gibi önermelere katılmadıkları; aksine savaşı kazananın da kaybedenin de zarar gördüğü, savaşın suçsuz insanlara acı verdiği, barışın taraftarı olunması gerektiği, insanların dinlerinin çağrısına uymasının barışa katkı sağlayacağı görüşlerini benimsedikleri görülmektedir. Öğretmenler genellikle yalnızca savunma savaşlarının haklı olabileceğini ve desteklenmesi gerektiğini düşünmekte ve DKAB dersi ve öğretmenlerinin barışa katkı sağlanmasında önemli bir yerinin olduğunu düşünmektedirler. 

Anahtar Kelimeler

din eğitimi, savaş, barış, tutum, din kültürü ve ahlak bilgisi (DKAB) dersi

Kaynakça

• Aktaş, Ö. (2012). Tarih eğitiminde savaş ve barış: Ortaöğretim öğrencilerinin savaş ve barış konularıyla ilgili bilgilerinin ve tutumlarının çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi) Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.Akturan, U., Domaç, B., Semiz, Y., Tosun, F., Tahminciler, E. ve Bağcı, F. (2008). Söylem analizi. Nitel araştırma yöntemleri: NVivo 7.0 ile nitel veri analizi içinde. Baş, T. ve Akturan, U. (Eds.). Ankara: Seçkin Yayıncılık. Akyürek, S. (2004). Din öğretiminde kavram öğretimi. İstanbul: Dem Yayınları. Altınay, A. G. (2009). Can veririm, kan dökerim: Ders kitaplarında militarizm. Tüzün, G. (Ed.) Ders kitaplarında insan hakları II tarama sonuçları içinde. (s. 143-165), İstanbul: Tarih Vakfı. Allwood, M. A., Bell-Dolan, D., ve Husain, S. A. (2002). Children's trauma and adjustment reactions to violent and nonviolent war experiences. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 41(4), 450-457.Ateş, A.O. (2006). İslam ve Barış. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 6(2), 1- 14.Aydın, M. Ş. (2002). Barış/uzlaşma kültürü ve din eğitimi. Avrupa Birliği’ne Giriş Sürecinde Türkiye’de Din Eğitimi ve Sorunları Sempozyumu Kitabı (s. 114-124). İstanbul: Değişim Yayınları. Aydın, M. Ş. (2005). Cumhuriyet döneminde din eğitimi öğretmeni yetiştirme ve istihdamı. (2. Baskı) İstanbul: DEM Yayınları. Aydın, M. Z. (2004). Avrupa birliği ülkelerinde din eğitimi ve Türkiye ile karşılaştırılması. Diyanet Avrupa Dergisi, 68, 14-21. Baker, J. A. (1999). Teacher-student interaction in urban at-risk classrooms: Differential behavior, relationship quality, and student satisfaction with school. The Elementary School Journal, 100(1), 57-70.Bayrakdar, N. (2013). Öğretmenlerine göre din kültürü ve ahlak bilgisi dersi öğretmenliğinin doğasından kaynaklanan güçlüklerin mesleki tükenmişlik algıları üzerindeki etkileri. Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1(16), 78-100. Betancourt, T. S. (2011). Attending to the mental health of war-affected children: the need for longitudinal and developmental research perspectives. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 50(4), 323-325.Betancourt, T. S., McBain, R. K., ve Brennan, R. T. (2014). Trajectories of externalizing problems among war-affected youth in Sierra Leone: Results from a longitudinal study. Aggression and Violent Behavior, 19(6), 708-714.Creswell, J. W. ve Clark, V. L. (2014). Karma yöntem araştırmaları: Tasarımı ve yürütülmesi. Çeviri (Eds. Selçuk Dede ve Selçuk Beşir Demir) Ankara: Anı YayıncılıkÇakmak, F. (2013). Din eğitiminde program geliştirme ve aile faktörü. Iğdır Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi,(1), 81-104.Denov, M. S. (2006). Wartime sexual violence: Assessing a human security response to war-affected girls in Sierra Leone. Security Dialogue, 37(3), 319-342.Doğan, A. ve Kılınç, M. (2014). İlkokul düzeyindeki farklı ders kitaplarında barış ve savaş kavramlarına yer veriliş düzeyinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(1), 277-289. Erden, G. ve Gürdil, G. (2009). Savaş yaşantılarının ardından çocuk ve ergenlerde gözlenen travma tepkileri ve psiko-sosyal yardım önerileri. Türk Psikoloji Yazıları, 12(24), 1-13. Eren, A. (2005). Korku kültürü, değerler kültürü ve şiddet. Aile ve Toplum Dergisi, 2(9).Follett, M. P. (1970). The teacher-student relation. Administrative Science Quarterly, 15(2), 137-148. Frymier, A. B. ve Houser, M. L. (2000). The teacher-student relationship as an interpersonal relationship, Communication Education, 49(3), 207-219.Gömleksiz, M. N. ve Kan, A. Ü. (2012). Eğitimde duyuşsal boyut ve duyuşsal öğrenme. TurkishStudies- International PeriodicalfortheLanguages, LiteratureandHistory of TurkishandTurkic, 7(1), 1159-1177. Güçer, M., Karaca, S. ve Dinçer, O. B. (2013). Sınırlar arasında yaşam savaşı: Suriyeli mülteciler. Uluslararası Stratejik Araştırmalar Kurumu, USAK Rapor No: 13-04, Ankara: Karınca Ajans Yayıncılık Matbaacılık. Gür, T. (2013). Post-modern bir araştırma yöntemi olarak söylem çözümlemesi, Journal of World of Turks, 5(1), 185-202.Harris, I. M. ve Morrison, M. L. (2003). Peace education. (Second Edition) North Caroline: McFarland Company Inc.Jones, L.,ve Kafetsios, K. (2002). Assessing adolescent mental health in war-affected societies: the significance of symptoms. Child Abuse and Neglect, 26(10), 1059-1080.Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri.(19. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Kaymakcan, R. ve Meydan, H. (2011). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi programları ve öğretmenlerine göre değerler eğitimi. Journal of Values Education, 9(21), 27-54. Lacewing, M. (2010). Philosophy for A2: Key Themes in Philosophy. New York: Routledge.Langan, J. (1984). The Elements of St. Augustine's Just War Theory. The Journal of Religious Ethics, 12(1), 19-38.MEB (2010a). İlköğretim din kültürü ve ahlak bilgisi dersi (9, 10, 11 ve 12. sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB Yayınları. MEB (2010b). Ortaöğretim din kültürü ve ahlak bilgisi dersi (9, 10, 11 ve 12. sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB Yayınları Miller, K. E. ve Rasmussen, A. (2010). War exposure, daily stressors, and mental health in conflict and post-conflict settings: bridging the divide between trauma-focused and psychosocial frameworks. Social Science and Medicine, 70(1), 7-16.Mukeredzi, T. G. (2013). Professional development through teacher roles: Conceptions of Professional qualified teachers in rural South Africa and Zimbabwe. Journal of Research in Rural Education, 28(11),1-16. Murthy, R. S. ve Lakshminarayana, R. (2006). Mental health consequences of war: a brief review of research findings. World Psychiatry, 5(1), 25-30.Onat, H. (1999). Din alanında yeniden yapılanma üzerine. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (75. Yıl Özel Sayısı), 197-208. Onat, H. (2002). Küreselleşme üzerine. Gazi Üniversitesi Çorum İlahiyat Fakültesi, 1, 37-47. Osmanoğlu, C. (2014). Ortaöğretim din kültürü ve ahlak bilgisi (DKAB) öğretim programında ve ders kitaplarında çoğulculuk. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Kayseri: Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Öztürk, R. (2011). İslam düşüncesinde kaderci anlayışın sosyal ve kültürel temelleri. Kelam Araştırmaları, 9(1), 127-156. Ramsey, P. (1992). The just war according to St. Augustine. In just war theory (Ed. Jean Bethke Elstain). New York: New York University Press. Selçuk, M. (1997). Din öğretiminin kuramsal temelleri. Uluslararası Din Eğitimi Sempozyumu Kitabı (s. 28-35). 20-21 Kasım 1997.Serinsu, A. N. (1997). Kuran ve insanın anlam arayışı. Uluslararası Din Eğitimi Sempozyumu Kitabı,(s. 161-171)20-21 Kasım 1997.Sommers, M. (2002). Children, Education and War: Reaching Education for All (EFA) Objectives in Countries Affected by Conflict. Conflict Prevention and Reconstruction Unit Working Paper.Washington DC: World Bank.Şimşek, M. (2011). İslam-savaş-barış: Batı’da Hz. Peygamber’in askeri kişiliği üzerinden İslam’a bakış. İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi, 17, 263-282. Tütüncü, G. (2008). Kimya öğretmen adaylarının kavram öğretimi ve önemi hakkındaki düşünceleri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Trabzon: Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.Uysal, E. (2003). Değerler üzerine bazı düşünceler ve bir erdem tasnifi denemesi: İnsani erdemler-İslami erdemler. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 12(1), 51-69.Walzer, M. (2002). The triumph of just war theory (and the dangers of success). Social Research, 69(4), 925-944.Wubbels, T. ve Brekelmans, M. (2005). Two decades of research on teacher-student relationships in class. International Journal of Educational Research, 43,6-24. Yeğin, H. İ. (2014). Din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenlerinin tükenmişlik düzeyleri. EKEV Akademi Dergisi, 18(58), 315-332.