One of the Sharīʿah objectives of marriage is to ensure tranquility and happiness among spouses. The realization of this goal is contingent upon the mutual approval and compatibility of prospective spouses (khātib and makhtūba). To facilitate mutual approval and harmony, Sharīʿah encourages prospective spouses to have a modest glance at each other before entering the marital contract. Sharīʿah prohibited the act of gazing between unrelated members of the opposite gender under normal circumstances. However, in specific cases, within defined limits, this act of "gazing" has been deemed permissible. Intending to marry falls within these exceptional circumstances. From the perspective of fiqh, it is considered permissible for non-mahram (unrelated) men and women without a marital contract to glance at each other, based on necessity and a critical need. Evaluating a prospective spouse is similarly regarded in this context. Fuqahā have outlined certain conditions for the permissibility of such glances between khātib and makhtūba. While there is consensus on the intention of marriage and avoiding fitnah and seclusion, there is disagreement on the conditions such as getting permission from the makhtūba and avoiding lust. This paper aims to delineate the Sharīʿah limits of gazing between khātib and makhtūba based on the perspectives of different Islamic sects. It seeks to provide guidelines for lawful and measured interactions for individuals during the marriage process.
Eşler arasında huzur ve mutluluğun temin edilmesi, evliliğin şer’î gayelerinden biridir. Bu gayenin gerçekleşmesi, eş adaylarının (hâtıb ve mahtûbenin) birbirlerini beğenmelerine; aralarında ülfet ve uyumun sağlanmasına bağlıdır. Maslahata binâen Şâri’, nikâh akdinden önce eş adaylarının birbirlerini görmelerini tavsiye etmiştir. Normal şartlarda birbirlerine yabancı olan karşı cinslerin birbirlerine bakmaları şer’an yasaklanmıştır. Ancak bazı özel durumlarda belirli sınırlar çerçevesinde “bakma” eylemi caiz görülmüştür. Evliliğe niyet etmek de bu özel durumlardan biri olarak kabul edilmiştir. Fıkhî açıdan aralarında nikâh akdi bulunmayan namahrem erkek ve kadının birbirlerine bakmaları, zaruret ve zaruret mesabesindeki bir ihtiyaca dayanılarak caiz görülmüştür. Evlenmeyi düşünen birinin eş adayına bakması da bu minvalde değerlendirilmiştir. Hâtıb ve mahtûbe arasındaki bakmayı ruhsat olarak değerlendiren fukaha bu bakmanın caiz olması için birtakım şartlar ileri sürmüştür. Bunlardan; evlilik niyeti taşıma, fitneden hali olma ve halvetten sakınma şartları üzerinde ittifak edilirken mahtûbeden izin alma ve şehvetten kaçınma gibi şartlarda ihtilaf edilmiştir. Bu bağlamda tarafların birbirlerine bakmalarının şer’î sınırları mezheplerin yaklaşımları doğrultusunda tespit edilmeye çalışılacaktır. Mevcut çalışmamız ile evlenme aşamasındaki bireylere, meşru dairede görüşme ve birbirlerine bakmanın ölçülerinin verilmesi amaçlanmaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Islamic Law |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2024 |
Submission Date | January 15, 2024 |
Acceptance Date | March 6, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 25 Issue: 25 |