An Evaluation of the Discussions on What is a Resilient City and How to Make It Sustainable?

Yıl 2024, , 493 - 514, 30.06.2024

Salih Batal

https://doi.org/10.18074/ckuiibfd.1380298

Öz

Resilient city is defined as the city's response to changes in its functioning and its ability to intervene in its impaired functionality. The categories that make up the functionality of the city are economic, social, administrative and environmental. Failure to implement a resilient city design means that the concept of sustainable development loses its meaning. In this study, the relationship between sustainability and urban resilience is examined in various aspects, and the definition of the resilient city is positioned in a discrete manner. This disjuncture creates a scenario in which the resilient city is addressed only with limited issues. The aim of the article is to argue that the resilient city should be considered from a holistic perspective in achieving sustainable development and to describe a process in which urban decisions are influenced by global developments. Considering the resilient city from a holistic perspective reveals the fact that globalization is decisive in the resilience of the city. This construct of the resilient city will help it adapt quickly to changes in its social, economic, environmental and governance categories. Thanks to the predictability of the adaptation provided, it is aimed to minimize the deterioration in the functionality of the city.

Anahtar Kelimeler

Local Governments, Urbanism, Resilient Cities, Sustainability, Urban Development

Dirençli Kent Nedir ve Nasıl Sürdürülebilir Kılınır Tartışmaları Üzerine Bir Değerlendirme

Öz

Dirençli kent; kentin işleyişinde meydana gelen değişimlere verdiği tepki ve bozulan işlevselliğine müdahale kabiliyeti olarak tanımlanmaktadır. Kentin işlevselliğini oluşturan kategoriler; ekonomik, sosyal, yönetsel ve çevresel olarak sıralanmaktadır. Dirençli kent tasarısının uygulanamaması, beraberinde sürdürülebilir gelişme kavramının da anlamını yitirmesi demektir. Çalışmada sürdürülebilirlik ve kentsel direnç ilişkisi çeşitli yönleriyle incelenerek dirençli kentin tanımlanışı ayrık bir biçimde konumlandırılmıştır. Söz konusu ayrıklık dirençli kentin yalnızca sınırlı konularla ele alındığı bir senaryo meydana getirmektedir. Makalenin amacı, dirençli kentin sürdürülebilir gelişimin elde edilmesinde bütüncül bir perspektifle değerlendirilmesi gerektiğini ifade etmek ve kentsel kararların küresel gelişimlerden etkilendiği bir süreci tanımlamaktadır. Dirençli kenti bütüncül bir perspektiften ele alıyor olmak, küreselliğin kentin dirençliliğinde belirleyici olduğu gerçeğini ortaya çıkarmaktadır. Dirençli kentin bu kurgusu onun sosyal, ekonomik, çevresel ve yönetsel olarak sıralanan kategorilerinde meydana gelen değişimlere karşı hızlı adaptasyon sağlamasına yardımcı olacaktır. Sağlanan adaptasyonun öngörülebilir olması sayesinde kentin fonksiyonelliğindeki bozulmaların en aza indirgenmesini hedeflenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Yerel Yönetimler, Kent, Dirençli Kent, Sürdürülebilirlik, Kentsel Gelişim

Kaynakça

• Bogunovich, D. (2002), Eco-tech cities: Smart metabolism for a green urbanism. İçinde J.F. Martin-Duque & L.C. Wadhwa (Eds.), Sustainable City II (s. 75-84). Southampton: WIT Press.
• Cutter, S. L., Burton, C. G., ve Emrich, C. T. (2010), Disaster Resilience Indicators for Benchmarking Baseline Conditions. Journal of Homeland Security and Emergency Management, 7(1). doi:10.2202/1547-7355.1732
• Delgado-Ramos, G. C., ve Guibrunet, L. (2017), Assessing the ecological dimension of urban resilience and sustainability. International Journal of Urban Sustainable Development, 9(2), 151–169. doi:10.1080/19463138.2017.1341890
• Desouza, K. C., ve Flanery, T. H. (2013). Designing, planning, and managing resilient cities: A conceptual framework. Cities, 35, 89–99. doi:10.1016/j.cities.2013.06.003
• Dünya Bankası. (1992). World Development Report 1992: Development and the Environment. New York, NY: Oxford University Press.
• Godschalk, D. R. (2003). Urban Hazard Mitigation: Creating Resilient Cities. Natural Hazards Review, 4(3), 136–143. doi:10.1061/(asce)1527-6988(2003)4:3(136)
• Goodland, R. (1995). The Concept of Environmental Sustainability. Annual Review of Ecology and Systematics, 26, 1–24. http://www.jstor.org/stable/2097196 (Erişim Tarihi: 17 Eylül 2023).
• Guo, Y., ve Li, Y. (2016). Getting ready for mega disasters: the role of past experience in changing disaster consciousness. Disaster Prevention and Management: An International Journal, 25(4), 492–505. doi:10.1108/dpm-01-2016-0008
• Holling, C. S. (1973). Resilience and Stability of Ecological Systems. Annual Review of Ecology and Systematics, 4, 1–23. http://www.jstor.org/stable/2096802 (Erişim Tarihi: 17 Eylül 2023).
• Hwang, J. S. ve Choe, Y. H. (2013). Smart Cities Seoul: a case study (ITU-T Technology Watch Report). Alındı: International Telecommunication Union website: https://www.itu.int/dms_pub/itu-t/oth/23/01/T23010000190001PDFE.pdf. (Erişim Tarihi: 18 Eylül 2023).
• International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN), (1980). World Conservation Strategy: Living Resource Conservation for Sustainable Development (Research Report). Alındı: IUCN database: https://portals.iucn.org/library/efiles/documents/wcs-004.pdf. (Erişim Tarihi: 18 Eylül 2023).
• ISO/IEC JTC 1. (2015). Smart Cities: Preliminary Report 2014. Alındı: ISO website: https://www.iso.org/files/live/sites/isoorg/files/developing_standards/docs/en/smart_cities_report-jtc1.pdf. (Erişim Tarihi: 18 Eylül 2023).
• Jha, A. K., Todd W. M. ve Stanton-Geddes, Z. (Eds.) (2013). Building Urban Resilience: Principles, Tools, and Practice: Directions in Development. Washington, DC: World Bank. doi:10.1596/978-0-8213-8865-5.
• Jha, A., Baca, A., Brhane, M., Burton, C., Dharmavaram, S., Miner, T., Saldivar-Sali, A. N., Scawthorn, C., Svetlosakova, Z. (2012). Building Urban Resilience: Managing the Risks of Disasters in East Asia and the Pacific: Research Report. Alındı: World Bank website: https://www.gfdrr.org/sites/default/files/publication/EAP_handbook_principles_tools_practice_web.pdf. (Erişim Tarihi: 19 Eylül 2023).
• Kayar, İ., & Kutlu, S. Z. (2022). Kentsel Dirençlilik ve Çevresel Sürdürülebilirlik İlişkisi Üzerine Bir Değerlendirme. TroyAcademy International Journal of Social Sciences. 7(2), 178-204. doi:10.31454/troyacademy.1088372
• Keleş, R. (1993). Kentleşme Politikası. İstanbul: İmge Kitabevi Yayınları.
• Molotch, H. (1976). The City as a Growth Machine: Toward a Political Economy of Place. American Journal of Sociology, 82(2), 309–332. http://www.jstor.org/stable/2777096 (Erişim Tarihi: 20 Eylül 2023).
• Nyakairu, J., Kuria, S., Mbogori, S. (2013). UN-Habitat Annual Report 2012. Alındı: UN-Habitat webpage: https://unhabitat.org/sites/default/files/download-manager-files/Annual%20Report%202012.pdf. (Erişim Tarihi: 22 Eylül 2023).
• OECD Regional Policies for Sustainable Development Division. (2016). Resilient Cities. (OECD Report). Alındı: https://www.oecd.org/cfe/regionaldevelopment/resilient-cities.htm. (Erişim Tarihi: 25 Eylül 2023).
• Pelling, M. (2003). The Vulnerability of Cities: Natural Disasters and Social Resilience. Londra: Earthscan Publication Ltd.
• Pınarcıoğlu, N. Ş. ve Kanbak, A. (2020). Sürdürülebilir Kent Modelleri. Londra: IJOPEC Publication Ltd.
• Register, R. (1987). Ecocity Berkeley: Building Cities for a Healthy Future. Berkeley, CA: North Atlantic Books.
• Roseland, M. (1997). Dimensions of the eco-city. Cities, 14(4), 197-202. doi:10.1016/S0264-2751(97)00003-6.
• Sassen, S. (2007). The Global City. Içinde Nugent, D. & Vincent, J. (Eds.), A Companion to the Anthropology of Politics. (s. 168-178). Blackwell Publishing Ltd. doi.org/10.1002/9780470693681.ch11
• TÜİK. (2021). Atık İstatikleri, 2020. Alındı: https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Atik-Istatistikleri-2020-37198#:~:text=Toplam%20at%C4%B1%C4%9F%C4%B1n%20%71%2C3',kazan%C4%B1ld%C4%B1%20ya%20da%20bertaraf%20edildi. (Erişim Tarihi: 25 Eylül 2023).
• UN General Assembly, UNGA resolution 69/283. Sendai Framework for Disaster Risk Reduction 2015–2030, A/RES/69/283 (3 Haziran 2015), Alındı: https://www.un.org/en/development/desa/population/migration/generalassembly/docs/globalcompact/A_RES_69_283.pdf. (Erişim Tarihi: 25 Eylül 2023).
• United Nations, UN. (1992). Agenda 21. United Nations Conference on Environment & Development. UN: Rio de Janeiro. Alındı: https://sustainabledevelopment.un.org/content/documents/Agenda21.pdf. (Erişim Tarihi: 02 Ekim 2023).
• Weber, M. (1966). The City by Max Weber. 2. Baskı. (D. Martindale, G. Neuwirth, Çev.). New York, N.Y.: The Free Press. (1921).
• Wirth, L. (1938). Urbanism as a Way of Life. American Journal of Sociology, 44(1), 1–24. http://www.jstor.org/stable/2768119 (Erişim Tarihi: 10 Ekim 2023).
• Yaman Galantini, Z. D. (2019). Catching on “Urban Resilience” and Examining “Urban Resilience Planning”. İDEALKENT, 10 (28), 882-906. DOI: 10.31198/idealkent.621492