Bu çalışmada ‘Demokrat Parti(DP)’nin dikkate almak zorunda kaldığı karşıt kesimler arasında ortaya koyduğu din politikası’ ele alınmaktadır. DP’nin ‘din politikası’ üzerinde çeşitli çalışmalar yapılmıştır. Fakat bu çalışmalarda konu daha çok ‘Kemalist bir bakış açısıyla DP’yi çek etme’ yaklaşımıyla ele alınmıştır. Bu çalışmada DP iktidarı öncesi ve sonrası din politikası ele alınmıştır. DP Kemalist inkılaplardan bir kısmını sürdürmüş bir kısmından ise vazgeçmiştir. Çalışmanın amacı DP’nin vazgeçtiği bazı devrimlerden dolayı toplum, siyaset, medya ve bürokraside yer alan çeşitli kesimlerin tepki ve tutumlarını ortaya koymaktır. DP’nin din politikasında Kemalistlerin ‘irtica’ söylemi ile İslami kesimin ‘maneviyata önem vermeme’ söylemi arasında dikotomik bir denge politikası izlediği görülmüştür. DP’nin din politikasında iki uçlu reaktif bir söylemi dillendirdiği söylenebilir. Kemalist kesimler DP’yi ‘karşı devrimcilikle’ suçlarken İslami kesimler ise DP’yi din politikası konusunda ‘Halk Partisi’nin devamı’ olmakla suçlamaktaydı. Çalışmada konu ile ilgili yapılan araştırmalara ek olarak medyaya yansıyan tartışmalar ve meclis tutanakları incelenmiştir.
Din politikası İrtica ‘Karşı devrim’ ‘Ruhsuz madde’ denge politikası
In this study, the religious policy of DP is discussed. DP was in power in Turkey in the 50s years. In this process, DP followed a religious policy that balance the two opposing groups. Various studies have been carried out on the "religious policy" of the DP. However, in these studies, the subject was mostly handled with the approach of “questioning the Democrat Party from a Kemalist perspective”. In this study, the policy of religion before and after the DP government was discussed. DP continued some of the 'Kemalist reforms' related to religion and gave up some of them. Various reactions have occurred in society, politics and bureaucracy due to the abandoned Kemalist reforms. The aim of the study is to demonstrate the DP's attitude towards these emerging reactions. DP encountered the reaction of two opposing groups. Due to the religion policy, the "secular" section accused the DP of "reactionism". The Islamic group accused DP of "not giving importance to spirituality". DP followed a 'dichotomic' balance policy against these two sections. It can be said that the DP advocates a 'two-pronged reactive approach' in religious policy. Therefore, Kemalist groups accused the DP of "counter-revolutionism". Islamic groups accused the DP of being a 'continuation of the People's Party' on religious policy. In the study, researches on the subject were examined. In addition, the discussions reflected in the media of the period were used. Very important data were also obtained from the parliamentary minutes of the period.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2021 |
Gönderilme Tarihi | 3 Mart 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Sayı: 27 |
Dicle University
Journal of Social Sciences Institute (DUSBED)