ÇEVRİMİÇİ ÖDEV GÖNDERME VE DÖNÜT ALMA SÜRECİNDE ÖĞRENCİ KATILIM DAVRANIŞLARI

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 1, 206 - 229, 31.01.2019

Özden Şahin İzmirli , Gökhan Çalışkan , Serkan İzmirli

https://doi.org/10.17943/etku.448636

Öz

Bu araştırmada çevrimiçi ortamda yazılı dönüt
verme sürecinin, öğrencilerin çevrimiçi öğrenme ortamına katılma davranışlarına
etkisi incelenmiştir. Olgu bilim olarak desenlenen çalışmaya 43 öğrenci
katılmıştır. Araştırmacılar, “Eğitimde Materyal Tasarımı ve Kullanımı” dersi
kapsamında Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Bölümü’nde öğrenim gören
öğrencilerden, alan bilgileri çerçevesinde belirlenen okuma parçalarını
okumalarını ve ilgili konularda yansıtıcı yazılar yazmalarını istemişlerdir. Öğrenciler
toplam yedi okuma parçası okumuştur ve onlara ilişkin yansıtıcı yazıları
yazmışlardır. Öğrenciler yansıtıcı yazılarını bir öğrenme yönetim sistemi
(Moodle) üzerinden dersin öğretim elemanına göndermişlerdir. Öğretim elemanı,
öğrenci yansıtmalarını inceleyerek onlara haftalık dönütler vermiştir. Gerçekleştirilen
araştırmada, öğrenci katılım davranışları; yansıtıcı yazılar, araştırmacı
günlükleri, odak grup görüşmeleri ve sistem log bilgileri üzerinden
incelenmiştir. Araştırma sonucunda öğrencilerin çevrimiçi ortamında en fazla
birinci ödev süresince bulunma sıklığı gösterdiği, en düşük bulunma sıklığını
ise ikinci yansıtma ödevi süresince gösterdiği görülmüştür. Öğrencilerin ikinci
yansıtma ödevinden sonraki süreçte çevrimiçi ortamda bulunma sıklıklarında
artış olduğu belirlenmiştir. Bu sonuçlara ek olarak, öğrencilerin birinci
yansıtma ödevlerinde yansıtıcı bakış açısı sergileme davranışlarının (analiz,
sentez, değerlendirme, eleştirel bakış, yorum yapma vb.) çok düşük seviyede
olduğu görülmüştür. Ancak çevrimiçi ödev gönderme ve dönüt alma süreci boyunca
öğrencilerin yansıtıcı bakış açısı sergileme durumlarında artış olduğu
görülmüştür. Sonuç olarak, öğrencilerin ödev gönderme davranışları ile sistemde
bulunma durumları paralellik göstermemiş, ödev gerçekleştirme davranışlarının
gerekçesi içsel motivasyon olarak belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

çevrimiçi öğrenme, yansıtıcı düşünme, dönüt, öğrenci davranışı

STUDENT ENGAGEMENT BEHAVIORS IN THE PROCESS OF ONLINE ASSIGNMENT AND FEEDBACK

Öz

In this
research, the effect of the online feedback process on the student engagement
behaviors in the online learning environment was investigated. 43 students were
participated in the study designed as phenomenology. The researchers asked
students from the Department of Computer Education and Instructional Technology
in the scope of “The Design and Use of Materials in Education” course to read
the reading texts from their field and write reflective writings on the related
topics. The students read a total of seven reading texts and wrote reflective
writings about them. The students sent their reflective writings to the
instructor through a learning management system (Moodle). The instructor
examined their reflections and gave them weekly feedback. In the research,
student engagement behaviors were examined through reflective writings, research
diaries, focus group interviews and system log information. As a result of the
research, it was seen that students showed the highest frequency of engagement behaviors
in the first assignment period in the online environment and the lowest
frequency was found during the second assignment. It was determined that after
the second assignment, the frequency of student engagement behaviors in the
online environment was increased. In addition to these results, it was
determined that students' reflective perspective behaviors (analysis, synthesis,
evaluation, critical review, commenting, etc.) during the first assignment were
very low. However, it was seen that during the process of online assignment and
feedback, students' reflective perspective behaviors were increased. In
conclusion, the behaviors of students’ sending assignments were not parallel to
the behaviors of students’ presence in the system. It was determined that the
reason for students’ doing their assignments was intrinsic motivation.       

Anahtar Kelimeler

online learning, reflective thinking, feedback, student behavior

Kaynakça

• Akbaba, R. S., & Türel, Y. K. (2016). Yazma becerisinde dönüt ve dönüt aracı olarak kullanılan bilgisayara ilişkin bir derleme çalışması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 5(4), 2023-2040.
• Biesinger, K., & Crippen, K. (2010). The effects of feedback protocol on self-regulated learning in a web-based worked example learning environment. Computers & Education, 55(4), 1470-1482.
• Boas, I. V. (2011). Process writing and the internet: Blogs and Ning networks in the classroom. English Teaching Forum, 49(2), 26-33.
• Bonnel, W. (2008). Improving feedback to students in online courses. Nursing Education Perspectives, 29(5), 290-294.
• Colasante, M. (2011). Using video annotation to reflect on and evaluate physical education pre-service teaching practice. Australasian Journal of Educational Technology, 27(1), 66-88.
• Coulter, G. A., & Grossen, B. (1997). The effectiveness of in-class instructive feedback versus after- class instructive feedback for teachers learning direct instruction teaching behaviors. Effective School Practices, 16(4), 21–35.
• Creswell, J. W. (2003). Qualitative, quantitative and mixed methods approaches. CA: Sage Publications.
• Cronje, J. C. (2001). Metaphors and models in Internet-based learning. Computers & Education, 37(3-4), 241-256.
• Çalışkan, H. (2015). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme ortamlarını düzenleme düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Journal of Social Studies Education Research, 6(1), 49- 83.
• Çiftçi, H. (2009). The Effect of Blog Peer Feedback on Turkish EFL Students’ Writing Performance and Their Perceptions. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
• Ergin, A. (1995). Öğretim teknolojisi, iletişim. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Fraenkel, J. R., Wallen, N. E., & Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education (8th ed.). New York: McGraw-Hill.
• Gallien, T., & Oomen-Early, J. (2008). Personalized versus collective instructor feedback in the online courseroom: Does type of feedback affect student satisfaction, academic performance and perceived connectedness with the instructor?. International Journal on E-learning, 7(3), 463-476.
• Getzlaf, B., Perry, B., Toffner, G., Lamarche, K., & Edwards, M. (2009). Effective instructor feedback: Perceptions of online Graduate students. Journal of Educators Online, 6(2), n2.
• Gordijn, J., ve Nijhof, W. J. (2002). Effects of complex feedback on computer-assisted modular instruction. Computers & Education, 39(2), 183-200.Hatziapostolou, T., & Paraskakis, I. (2010). Enhancing the impact of formative feedback on student learning through an online feedback system. Electronic Journal of e-Learning, 8(2), 111-122.
• Kangalgil, F. (2013). The differential transform method for solving one-dimensional burger's equation and k (m, p, 1) equation. Cumhuriyet Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Fen Bilimleri Dergisi, 34(3), 29-40.
• Karadağ, E. (2010). Eğitim bilimleri doktora tezlerinde kullanılan araştırma modelleri: Nitelik düzeyleri ve analitik hata tipleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 1(1), 49-71.
• Kember, D., Leung, D., Jones, A., Loke, A., McKay, J., Sinclair, K., Tse, H., Webb, C., Wong, F., Wong, M., ve Yeung, E. (2000). Development of a questionnaire to measure the level of reflective thinking. Assessment and Evaluation in HigherEeducation, 25(4), 381-395.
• Kop, R., & Hill, A. (2008). Connectivism: Learning theory of the future or vestige of the past. International Review of Research in Open and Distance Learning, 9(3), 1-13.
• Krefting, L. (1991). Rigor in qualitative research: The assessment of trustworthiness. American Journal of Occupational Therapy, 45(3), 214-222.
• Neuman, W. L. (2010). Toplumsal araştırma yöntemleri: Nicel ve nitel yaklaşımlar I-II. (S. Özge, Çev.). İstanbul: Yayın Odası Yay.
• O’Reilly, M. F., Renzaglia, A., & Lee, S. (1994). An analysis of acquisition, generalization and maintenance of systematic instruction competencies by preservice teachers using behavioral supervision techniques. Education and Training in Mental Retardation and Developmental Disabilities, 29(1), 22–33.
• Paker, T. (2008). Öğretmenlik uygulamasında öğretmen adaylarının uygulama öğretmeni ve uygulama öğretim elemanının yönlendirmesiyle ilgili karşılaştıkları sorunlar. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(23), 132-139.
• Smith, P.L., & Ragan, T.J. (2005). Instructional design (3rd ed). New York: Merill.
• Stone, A. (2014). Online assessment: what influences students to engage with feedback?. The clinical teacher, 11(4), 284-289.
• Timmers, C., & Veldkamp, B. (2011). Attention paid to feedback provided by a computer-based assessment for learning on information literacy. Computers & Education, 56(3), 923-930.
• Tzetzis, G., & Votsis, E. (2006). The effect of different feedback methods on badminton skills acquisition and retention. Perceptual and Motor Skills, 102, 275-284.
• van der Kleij, F. M., Eggen, T. J., Timmers, C. F., & Veldkamp, B. P. (2012). Effects of feedback in a computer-based assessment for learning. Computers & Education, 58(1), 263-272.
• Wolsey, T. (2008). Efficacy of instructor feedback on written work in an online program. International Journal on E-learning, 7(2), 311-329.
• Yıldırım A., & Şimşek H. (2012). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, R., Gümüş, S., & Okur, M.R. (2005). Türkiye’de yüksek örgün öğrenimde çevrimiçi öğrenme. Paper presented at 5th International Educational Technology Conference, Sakarya University, Adapazarı, September 21-23, 2005.