Does ethnomusicology have a role to play in the conversations swirling
around the current environmental crisis? By virtue of our training and
experience as ethnomusicologists, do we have skills, knowledge, and expertise
that gives us credibility in the embattled public sphere? Do we have
standing, as ethnomusicologists, to contribute any wisdom to policy-making
about the environment? Ethnomusicologists who have engaged with
ecomusicology do bring to these conversations an understanding of sound,
music, nature, culture and the environment. Ecomusicology as a field coalesced
about ten years ago as the ecocritical study of music. Borrowing
from literary ecocriticism, musicologists examined relationships among
composers, compositions, nature, and the cultural production of music.
Directly after the publication of a manifesto in the Journal of the American
Musicological Society in 2011, ecomusicology attracted scholars
worldwide not only from musicology but also from ethnomusicology, organology,
acoustics, anthropology, and ecological science. Ecomusicology
also attracted composers, performers, journalists, and environmental activists
with interests in music. At the first ecomusicology conference, in
2012, the wide variety of approaches to this new field were on display. Within
a few years, the definition of ecomusicology had expanded to become
the study of sound, music, culture, nature, and the environment in a time
of environmental crisis. More recently, ecomusicologists have begun to
explore the “eco-” prefix, not as ecocriticism but as ecology. Ever since
William K. Archer’s pioneering observations about music and ecology in
1964, ethnomusicologists and musicologists have propsed an ecological ming of the cultural production of music, drawing on such fields as cultural
ecology, ecological psychology, and human ecology. This scholarship is
pre-dates the field of ecomusicology. Ecomusicology, however, adds ecological
scientists to the conversation about music and ecology, it emphasizes
the physical as well as the cultural environment, and it also brings a new
sense of environmental crisis combining scholarship with activism. Acoustic
dimensions of the environment have thus far received little consideration
in discussions of such issues as climate change, industrial pollution,
environmental justice, and habitat loss. An ecomusicological approach to
the place of music and sound in the environment enables ethnomusicologists
to contribute their knowledge to these ongoing discussions, while it
also grounds environmental activism in scholarship.
Etnomüzikolojinin mevcut çevresel kriz etrafında dönen konumalarda bir
rolü var mı? Etnomüzikolog olarak eitim ve deneyimimiz sayesinde, bize
kamusal alanda güvenilirlik kazandıran beceri, bilgi ve uzmanlıımız var
mı? Etnomüzikologlar olarak çevre ile ilgili politika gelitirmeye herhangi
bir bilgelik katmak için ayakta duruyor muyuz? Ekomüzikoloji ile uraan
etnomüzikologlar bu konumalara ses, müzik, doa, kültür ve çevre anlayı
ını getirmektedir. Bir alan olarak ekomüzikoloji, yaklaık on yıl önce
müziin ekokritik çalıması olarak birleti. Ekoritizim terimini edebiyattan
ödünç alan müzikologlar besteciler, besteler, doa ve müziin kültürel üretimi
arasındaki ilikileri incelediler. Amerikan Müzikoloji Dernei Dergisi'nde
2011 yılında bir bildirinin yayınlanmasından hemen sonra, ekomüzikoloji
dünya çapında sadece müzikolojiden deil, etnomüzikoloji, organoloji,
akustik, antropoloji ve ekolojik bilim içindeki insanlarını cezbetti.
Ekomuzikoloji ayrıca müzikle ilgilenen besteciler, sanatçılar, gazeteciler ve
çevre aktivistlerini de cezbetti. lk olarak 2012 yılındaki ekomüzikoloji
konferansında, bu yeni alana dair çok çeitli yaklaımlar sergilendi. Birkaç
yıl içinde, ekomüzikolojinin tanımı, çevresel bir kriz döneminde ses, müzik,
kültür, doa ve çevre çalımaları olarak geniletilmiti. Daha yakın zamanda,
ekomüzikologlar ekokritizm olarak deil ekoloji olarak “eko-”
önekini kefetmeye baladılar. William K. Archer'in 1964'te müzik ve ekoloji
hakkındaki öncü gözlemlerinden bu yana, etnomüzikologlar ve müzikologlar,
kültürel ekoloji, ekolojik psikoloji ve insan ekolojisi gibi alanlara
dayanarak müziin kültürel üretiminin ekolojik bir çerçevesini ortaya koydular.
Bu bilgi, ecomusicology alanından önce gelir. Ekomüzikoloji, müzik
ve ekoloji konusundaki sohbete ekolojik bilim insanlarını ekler, fiziksel ve
kültürel çevreyi vurgular ve aynı zamanda bursu aktivizm ile birletiren
yeni bir çevresel kriz hissi getirir. Ekomüzikoloji, müzik ve ekoloji konusundaki
sohbete ekolojik bilim adamları ekler, Kültürel çevreyi olduu kadar
fiziksel çevreyi de vurgular ve aynı zamanda bu bilimi aktivizm ile birle
tiren yeni bir çevresel kriz duygusu getirir. klim deiiklii, endüstriyel
kirlilik, çevre adaleti ve habitat kaybı gibi konuların tartıılması içinde çevrenin
akustik boyutları çok az dikkate alınmıtır. Müzik ve sesin ortamdaki
yerine dair ekomüzikolojik bir yaklaım, etnomüzikologların bu devam
eden tartımalara bilgileri ile katkıda bulunmalarını salarken, aynı zamanda
bilimde çevresel aktivizmi de temel almaktadır.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Müzik |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ekim 2020 |
Gönderilme Tarihi | 21 Ağustos 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 3 Sayı: 2 |