Akademik Özyeterlik Ölçeğinin Türkçe’ye Uyarlanması

Yıl 2007, Cilt: 33 Sayı: 33, 253 - 259, 01.06.2007

MİRAÇ Yılmaz DENİZ Gürçay GÜLAY Ekici

Öz

Algılanan akademik özyeterlik, öğrencinin akademik bir işi başarıyla tamamlayabilmesine ilişkin inancıdır. Üniversite öğrencilerinin akademik özyeterlik düzeylerinin incelenerek saptanması, farklı alanlardaki öğrencilerin akademik öğrenmeye ilişkin davranışlarının açıklanmasında yol gösterici olabilir. Bu nedenle, geçerli ve güvenilir Türkçe akademik özyeterlik ölçeğine ihtiyaç duyulmaktadır. Bu çalışmanın amacı, 1981 yılında Jerusalem ve Schwarzer tarafından geliştirilen “Akademik Özyeterlik Ölçeği”nin Türkçe’ye uyarlamasını yapmaktır. Almanca olan orijinal ölçeğin Cronbach alfa güvenirlik değeri .87’ dir. Ölçeğin Türkçe’ye çevirisi dil uzmanlarınca yapılmıştır. Daha sonra Türkçe’ye uygunluk, içerik ve ölçme değerlendirme açılarından da uzmanlar tarafından değerlendirilmiştir. Alınan görüşler doğrultusunda düzenlemelerin yapıldığı ölçek, geçerlik ve güvenirliğinin saptanması amacıyla farklı alanlardan 672 üniversite öğrencisine uygulanmıştır. Faktör analizi sonucunda, Türkçe’ye uyarlanan ölçeğin orijinal ölçekteki gibi tek boyutlu olduğu ve toplam 7 maddeden oluştuğu ortaya çıkmıştır. Ölçeğin Cronbach alfa güvenirlik değeri .79 olarak belirlenmiştir

Anahtar Kelimeler

özyeterlik, akademik özyeterlik, psikometrik ölçek uyarlama

Kaynakça

• Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84(2), 191-215.
• Bandura, A. (1994). Self-efficacy, In V. S. Ramachaudran (Ed.), Encyclopedia of Human Behavior, 4, 71-81. New York: Academic Press.
• Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: Freeman.
• Braun, E. ve Gusy, B. (2004). Perspektiven der Lehrevaluation. 28 Şubat 2007 tarihinde www.ewipsy.de/braun/Braun/braun_gusyAWF04.pdf adresinden alınmıştır.
• Büyüköztürk, Ş. (2006). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Çuhadaroğlu, F. (1985). Adolesanlarda benlik saygısı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Elias, S. ve Loomis, R. (2002). Utilizing need for cognition and perceived self efficacy to predict academic performance. Journal of Applied Social Psychology, 32(8), 1687- 1702.
• House, J. D. (1992). The relationship between academic self-concept, achievement-related expentacies, and college attrition. Journal of College Student Development, 33.
• Jerusalem, M. ve Schwarzer, R. (1981). Fragebogen zur Erfassung von "Selbstwirksamkeit. Skalen zur Befindlichkeit und Persoenlichkeit In R. Schwarzer (Hrsg.). (Forschungsbericht No. 5). Berlin: Freie Universitaet, Institut fuer Psychologie.
• Jerusalem, M. (2002). Theroretischer Teil - Einleitung I, Zeitschrift für Pädagogik, 44, 8-12. Kline, P. (1994). An easy guide to factor analysis. London: Routledge.
• Lent, R. W., Brown, S. D ve Larkin, K. C. (1984). Relation of self-efficacy expectations to academic achievement and persistence. Journal of Counseling Psychology, 31, 356-362.
• Pajares, F. (1997). Current directions in self-efficacy research. In M. Maehr ve P.R. Pintrich (Eds.), Advances in motivation and achievement (pp. 1-49). Greenwich, CT: JAI Press.
• Pullant, J. (2001). SPSS survival manual. A step-by-step guide to data analyses using spss for windows. Philadelphia, PA: Open University Press.
• Savaşır, I, (1994). Ölçek uyarlamasındaki sorunlar ve bazı çözüm yolları, Türk Psikoloji Dergisi, 9(33), 27-32.
• Schunk, D. H. (1981). Modeling nd attributional effects on children’s achievement. A self-efficacy analysis. Journal of Educational Education, 73, 93-105.
• Schunk, D. H. (1982). Effects of effort attributional feedback on children’s achievement: Self-efficacy analysis. Journal of Educational Psychology, 74, 548-556.
• Schmitz, G. S. ve Schwarzer, R. (2000). Selbstwirksamkeitserwartung von Lehrern: Längsschnitt befunde mit einem neuen Instrument, Zeitschrift für Pädagogische Psychologie, 14(1), 12-25.
• Solberg, V. S., O’Brien, K., Villareal, P., Kennel, R. ve Davis, B. (1993). Self-Efficacy and Hispanic college students: Validation of the college self-efficacy instrument. Hispanic Journal of Behavioral Sciences, 15 (1), 80-95.
• Şahin, N. (1994). Psikoloji araştırmalarında ölçek kullanımı. Türk Psikoloji Dergisi, 9(33), 19-26.
• Witte, H. E., (2002). Das Hamburger Hochschulmodernisierungsgesetz: Eine wissenschaftlich-psychologische Betrachtung. Hamburg.
• Vrugt, A. J., Langereis, M. P., ve Hoogstraten, J. (1997). Academic self-efficacy and malleability of relevant capabilities as predictors of exam performance. The Journal of Experimental Education, 66, 61-72.
• Wood, R. ve Locke, E. (1987). The relationship of self-efficacy and grade goals to academic performance. Educational and Psychologyical Measurements, 47, 1013-1024.
• Yavuzer, Y. ve Koç, M. (2002). Eğitim fakültesi öğrencilerinin öğretmen yetkinlikleri üzerinde bir değerlendirme. Niğde Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 35-44.
• Zimmerhofer, A., Heukamp, V. M. ve Hornke, L.F. (2004). Ein Schritt zur fundierten Studienwahl-webbasierte SelfAssesment in der Praxis, Report Psychologie, 31(2), 63-71.
• Zimmerman, B. J. (1995). Self-efficacy and educational development. In A. Bandura (Ed.), Self-efficacy in changing societies (pp. 202-231). New York: Cambridge University Press.