Matematiksel Yaratıcılığı Teşvik Etme Öz Yeterlilik Algısı Ölçeği Geliştirme Çalışması

Year 2018, Volume: 5 Issue: 1, 59 - 69, 15.04.2018

Bahar Sağlar , Hasan Said Tortop

Abstract

Bu
çalışmada, okul öncesi öğretmenler için “Matematikse Yaratıcılığı Teşvik Etme Öz Yeterlilik
Algısı Ölçeği” geliştirilmiştir. Ölçeğin güvenirlik katsayısı 0.90 olup toplam
varyansın % 58.1’ ini açıklamaktadır. Açımlayıcı faktör analizi sonuçlarına
göre ölçek üç alt boyutludur. Bu boyutlar; Matematiksel Yaratıcılık Geliştirici
Öğrenme Ortamı, Matematiksel Yaratıcılığı Geliştirici Öğretimsel Yöntemler ve
Öğretim Tasarımı Hazırlayabilme şeklindedir. Çalışma, sonucunda ölçeğin geçerli
ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilir.

Keywords

matematiksel yaratıcılık, okul öncesi öğretmeni, öz yeterlilik, ölçek

References

• Ashton, P. T. & Webb, R. B. (1986). Making a difference: Teachers’ sense of efficacy and student achievement. New York: Longman
• Ashton, P., Buhr, D. & Crocker, L. (1984). Teachers' Sense of Efficacy: A Self- or Norm- Referenced Construct? Florida Journal of Educational Research, 26(1), 29-41.
• Balcı, A. (1995). Sosyal Bilimlerde Araştırma, Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
• Bandura, A. (1997b). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman and Company.
• Bryman, A. & Cramer, D. (1999). Quantitative Data Analysis with SPSS Release 8 for Windows, London and New York, Taylor & Francis e-Library, Routledge.
• Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı, 7. baskı, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (8. baskı), Ankara: PegemA Yayınları.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.,K., Akgün, Ö.,E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, PegemA yayıncılık, 8. baskı, Ankara.
• Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research Methods in Education, (6th ed.). New York: Routledge.
• Dembo, M. H. (2004). Motivation and Learning Strategies for College Success: A Self Management Approach. Lawrence Erlbaum Associates. Donald, M. G. (2003). Handbook of Self and Identity. Guilford Press.
• Gibson, S., & Dembo, M. H. (1984). Teacher Efficacy: A Construct Validation. Journal of Educational Psychology
• Goddard, R. D., Hoy, W. K., & Woolfolk-Hoy, A. W. (2004). Collective efficacy beliefs: Theoretical developments, empirical evidence, and future directions. Educational Researcher, 33(3), 3-13.
• Guskey, T. ve Passaro, P. (1994). Teacher efficacy: A study of construct dimensions. American Educational Research Journal, 31, 627–643.
• Hamza, M. Ve Farrow, V. (2000). Fostering creativity and problem solving in the classroom. Kappa Delta Pi, 37.
• Karagöz, Y. Ve Kösterelioğlu, İ. (2008). İletişim Becerileri Değerlendirme Ölçeğinin Faktör Analizi Metodu ile Geliştirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 81-98.
• Karasar, N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Kavramlar, İlkeler, Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd.
• Mangır, A. ve Aral, N. (1992). Çocukta Yaratıcılık Ve Yaratıcılığın Geliştirilmesi. 8. Ya-Pa Okul Öncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırma Semineri. Bursa: Ya-Pa Yayınları
• Razon, N.(1997). Yaratıcılığı Geliştirici Oyunla Eğitim, İstanbul, Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği Yayınları
• Tatlıdil, H. (1992). Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistiksel Analiz, Ankara: Hacettepe Üniversitesi İstatistik Bölümü.
• Tavşancıl, E. (2002). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara. Nobel Yayıncılık
• Tezbaşaran, A. A. (1997). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. İkinci baskı. Ankara: Türk Psikologlar derneği yayınları.
• Tezbaşaran, A. A. (1997). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. İkinci baskı. Ankara: Türk Psikologlar derneği yayınları.
• Tschannen-Moran, M., Woolfolk-Hoy, A., Hoy, W.K., (1998). Teacher efficacy: its meaning Tschannen-Moran, M., Woolfolk Hoy, A. & Hoy, W. K. (1998). Teacher efficacy: Its meaning and measure. Review of Educational Research, 68(2), 202-248.
• Turgut, M. F. ve Baykul, Y. (1992) Ölçekleme Teknikleri. Ankara: ÖSYM Yayınları.
• Yıldız, F. (2000). “Deneysel Yaratıcılık Programının 4–5 Yas Çocuklarının Sosyal ve Bilişsel Gelişimlerine Etkileri”, Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Konya.