Investigation of the Relationship Between Attachment Styles and Social Skill Level and Play Behavior of Preschool 4-6 Years Old Children

Year 2019, Volume: 6 Issue: 2, 75 - 85, 15.08.2019

Fatma Duygu Öztürk

Abstract

Aim of this
study is to investigate the linkage of attachment styles and social skill level
and game behavior. In this context, a relational study with 100 students that
were attending a pre-school educational establishment in Manisa province has
been conducted. Results of the study has shown that attachment styles have a
significant positive influence on social skill level and game behavior. A
statistically significant relationship was found between social skill level and
play behavior, and it can be said that social skill levels of children who
developed social skill levels increased as well. Moreover, it
has been found that social skill levels of pre-schoolers change by their
genders, profession of their mothers and attachment styles, while game behavior
changes by their attachment styles. It was found that attachment styles
differed according to the education level of the mothers according to their
occupations. When we look at demographic variables; It was concluded that the
social skill levels of pre-school boys were higher. There was a statistically
significant difference between the social skill levels of the mothers according
to their occupations. According to this result, the average social skill level
of children whose mothers work as workers was found to be significantly higher.
Finally, social skills can not only be explained by attachment styles, but also
demographic variables and cultural characteristics contribute to social skills;
that the level of social skills has increased with the increase in
participation and pre-school education; we can say that the child's experiences
outside the family also affect his / her social development.

Keywords

pre-school, attachment styles, social skill level, game behavior

Okul Öncesi 4-6 Yaş Grubu Çocukların Bağlanma Stilleri İle Sosyal Beceri Düzeyi Ve Oyun Davranışı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Abstract

Bu çalışmada okul
öncesi çocukların bağlanma stilleri ile sosyal beceri düzeyi ve oyun davranışı
üzerinde kuramsal tartışmalar incelenmiştir. Bağlanma stillerinin oyun davranışları
üzerine etkisi ve ilişkisi literatürdeki bulgularla tartışılmıştır.
Öğrencilerin sosyal beceri düzeylerinin 
bağlanma stilleri ile ilişkisi farklı kuramlarda yer almaktadır.
Araştırma bulguları ile tartışılarak bağlanma stillerinin okul öncesi dönemdeki
çocukların sosyal becerilerine ve oyun davranışlarına etkisi irdelenmiştir. 

Keywords

Okul öncesi, Bağlanma stilleri, Sosyal beceri düzeyi, Oyun davranışı

References

• Ainsworth, M. D. (1969). Object relations, dependency and attachment: A theoretical revie of infant-mother relationships. Child Development(40), 969–1025.
• Ainsworth, M. D., Blehar, M. C., Waters, E., & Wall, S. (1978). Patterns of attachment. American Psychologist, 8(49), 332-329.
• Avcıoğlu, H. (2007). Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeğinin (4–6 yaş) Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 87-101.
• Bacanlı, H. (2014). Sosyal Beceri Eğitimi. Ankara: Pegem Akademi.
• Barone, L. ve Lionetti, F. (2012). Attachment and emotional understanding: a study on late-adopted preschoolers and their parents. Child: care, health and development, 38(5), 690-696.
• Belsky, J. ve Cassidy, J. (1994). “Attachment: theory and evidence”, M. Rutter ve D. Hay (Edt). Development Through Life: A Handbook for Clinicians, 373-402. Oxford: Blackwell.
• Bowlby, J. (1980). Attachmentandloss: Vol. 3. Sadnessanddepression. New York: Basic Books.
• Bowlby, J. (2012). Bağlanma: bağlanma ve kaybetme 1. (T. V. Soylu, Çev.) İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Atıf İndeksi.
• Coleman, P. K. (2003). Perceptions of parent-child attachment, social self-efficacy, and peer relationships in middle childhood. Infant and Child Development, 12(4), 351-368.
• Colman, R. A. ve Thompson, R. A. (2002). Attachment security and the problem-solving behaviors of mothers and children. Merrill-Palmer Quarterly,48(4), 337-359.
• Çalışandemir, F. (2014). Oyun ve Özellikleri. H. G. Ogelman içinde, Yaşamın İlk Yıllarında Oyun: Oyuna Çok Yönlü Bakış (s. 1-15). Ankara: Pegem Akademi.
• Deniz, M. E., Hamarta, E., & Arı, R. (2005). “An Investigation Of Social Skills And Loneliness Levels of University Students With Respect to Their Attachment Styles In A Sample Of Turkish Students”. SocialBehaviorandPersonality, 33 (1), 19-32.
• Ekici, F. (2015). “Okul Öncesi Eğitime Devam Eden Çocukların Sosyal Becerileri İle Aile Özellikleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 7,(02).
• Hazan, C., & Shaver, P. (1994). Attachment as an organizational framework for research on close relationships. Psychological Inquiry, 3(5), 1-22.
• Karasar, N. (1995). Bilimsel araştırma yöntemi: kavramlar-ilkeler-teknikler. İstanbul: Nobel Yayın Dağıtım.
• Seven, S. (2006). 6 Yaş Çocuklarının Sosyal Beceri Düzeyleri İle Bağlanma Durumları Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi, Gazi Üniversitesi, Doktora Tezi, Ankara.
• Shaffer, D. R. (2008). Social and personality development, Cengage Learning. USA: Wadsworth.
• Yüksel, G. (1999). Sosyal Beceri Eğitiminin Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Beceri Düzeylerine Etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 37-47.